Filipek, Edzio - Zagubieni tekst piosenki (lyrics)

Byliśmy w jednej klasie razem na matematyce
Ona zawsze przy kasie, kumasz? Dziani rodzice
Prawie czułem safari i wstyd przez swą gażę
Gdy pod szkołą już czekał na
Nią byk w Jaguarze
Nie nazwałbym jej szmatą, lubiła parkiet
Typie ale one są mokre wiecznie i niewyżyte
Ona trzymała dystans od początku do końca
Jedyne co ją dotykało, to ambicje ojca
Widziałem jej rozterki
Zwłaszcza samoocena - najwyższa z
Możliwych w skali Kickera
Ty i inni walili w melanż
Przy trawce i sztosie
Ona czytała do późna przy Kafce, ziom
"Proces"
To była pierwsza lekcja, znów matma
To prawda
Okazało się, że jej staremu wpadli na kwadrat
Więcej jej nie widziałem, to rozwala do teraz
To nie była kolejna niunia Pejtera

Oni żyją pośród nas wśród
Twych codziennych chwil
Mijasz ich każdego dnia
Może jesteś jednym z nich każdy to historia
Chociaż patrzymy bez sumień
Nam tak łatwo oceniać innych
A tak trudno zrozumieć

Mieszkał ulicę dalej
Mieliśmy po kilka wiosek
Śmigaliśmy po podwórku, często jakaś piłka
Rower było nas wtedy kilku
Boisko czy też kreskówki
Ja kopałem wtedy gałę
On popalał pierwsze szlugi
Potem kontakt się urwał
Nie widziałem więcej tam go
Może raz go trafiłem jak śmigał
Za rękę z panną potem widzę go na mieście
Mijam tam gdzieś po latach
Coś tam jakoś mi się żalił
Że była na niego gada
Jeździł tym samym busem
Kiedy śmigałem do szkoły
On ją rzucił raz za razem
Miał na biznes nowy pomysł
Naprawiał telefony i sprzedawał bez minusów
Innym razem miał papiery na kierowcę autobusu
Miał mieć furę od kuzyna i robotę na celu
I mówił
Że za tydzień przeprowadzka do Manchesteru
Spotkałem go pół, albo rok, jakoś po tym
Kupowałem mu jedzenie
Od miesiąca był bezdomny

Oni żyją pośród nas wśród
Twych codziennych chwil
Mijasz ich każdego dnia
Może jesteś jednym z nich każdy to historia
Chociaż patrzymy bez sumień
Nam tak łatwo oceniać innych
A tak trudno zrozumieć