12os Pithikos - Τα Βράδια (Ta Vradia) στίχοι (lyrics)
[12os Pithikos - Τα Βράδια Ta Vradia στίχοι lyrics]
Είμαι από 'κείνους που στο
Δρόμο πάντοτε φοράν κουκούλα
Από εκείνους που αν είσαι
Θα σ'αποκαλέσουν "Τσούλα"
Πάντα μάχιμος στην πρώτη γραμμή
Ποτέ στη ζούλα καρδιές που βάζουνε φωτιές ρε
Βλάκα δίσκους πούλα underground ζούμε
Ναι undeground εκπροσωπούμε
Σαλόνικα, κανονικά και βρώμικα το ζούμε
Σκοτάδι όταν πέσει θα βγούμε για να απλωθούμε
Αν δεις καπνούς στον ουρανό
Κάπου εκεί θα ζούμε
Βασιλεύουμε, πάντοτε αποφεύγουμε τα φώτα
Ρώτα πρωτα για μας και ύστερα
Φύγε σαν την κότα
Δεν ενοχλώ, μα αν με ενοχλήσεις θα σε δω
Στο δρόμο μου να σκύβεις
Και να αλλάζεις στενό
Και αφού το ξέρω με βλέπεις
Πλέον και δε με χαιρετάς
Έχε τα μούτρα τουλάχιστον στα
Μάτια να με κοιτάς
Πολύ μιλάς και λίγα κάνεις, κολλητέ τι τρέχει
Εγώ ξέρω, όταν έφτυνα νομίζατε πως βρέχει
Τώρα τι Όλοι μου σηκώσατε τη μύτη
Όλοι από πρόβατα τώρα γίνατε λύκοι
Γράφω για τα αλάνια που τα
Βράδια δεν πάνε σπίτι
Κωλοδάχτυλο ψηλά απ'όσους γλύτωσαν από λίτη
Ανάβουμε φωτιές, σκιές γινόμαστε τα βράδια
Μεταμορφωνόμαστε, περιπλανόμαστε
Κάποια καβάτζα θα βρεθεί, δεν αγχωνόμαστε
Ψαχνόμαστε μάτια κατακόκκινα
Κλειδώστε πόρτες γιατί ερχόμαστε
Τα βράδια μου γίνομαι φωτιά
Τα βράδια γίνομαι καπνός, γίνομαι τρελός
Τα βράδια μου γίνομαι όνειρα και αλητεία
Γιατί τα βράδια
Τα βράδια γίνομαι φωτιά με τα αλάνια
Και τριγυρνάμε σε στενά, παιδιά τζιμάνια
Όσο μπορούμε δε θα αλλάξουμε
Κοιτάμε ψηλά γιατί ψηλά πρέπει να φτάσουμε
Σκοτάδι έπεσε ξανά
Στη πόλη μου τα mics παίρνουν φωτιά
Εδώ που η ζωή κυλάει χαλαρά γενικά
Υπάρχει πρόβλημα
Ακούω MC's μα δε βγάζω νόημα
Έλλειψη σεβασμού υπάρχει
Κάποιοι ζηλεύουν μόνιμα
Έτσι πάει μένεις μαυτούς που σε κρατάνε
Μ'αυτούς που τα βράδια μαζί
Σου πίνουν τριγυρνάνε σαν κοπρόσκυλα
Ποτέ δεν γνώρισαν το αφεντικό τους
Σεβασμό και αγάπη στα crewz που
Με θεωρούν δικό τους
Σεβασμό έχω δώσει για να απαιτώ
Λυπάμαι, μα με ψίχουλα δεν θα αρκεστώ
Στη Hip-Hopφάση στη Σαλόνικα ρώτα
Ποιός είμαι εγώ δεν γράφω rap τα βράδια για
Να με κάνουνε γνωστό
Εγωιστικό, αν θες πες με κομπλεξικό
Που στραβώνω όταν θίγουνε κάτι που αγαπώ
Τη μουσική που ακούω
Τη κουλτούρα που εκπροσωπώ
Μετά από τόσα χρόνια έχω δικαίωμα σ'αυτό
Φτύνω ξυράφια που κόβουνε το δέρμα σαν χαρτί
Κρυμμένα κάτω απ'τη γλώσσα μου φονική τεχνική
Γράφω μουσική απ΄τη στιγμή που είναι βαρύ
Μα το σηκώνω
Είμαι μικρόσωμος γίγαντας σαν τον Hulk
Δεν νιώθω πόνο βαρύς και ασήκωτος δηλώνω
Σαν τον Johny, σαν κατηγορίας βαρέων βαρόνο
Και ο χρόνος δείχνει πως τρέχουν
Και δεν μας φτάνουν οι ρουφιάνοι
Τα γλυφτράκια και οι προδότες να πεθάνουνε
Κάτι τέτοια βράδια που δεν μπορώ
Να κοιμηθώ γράφω μουσική
Γιατί τα βράδια
Τα βράδια γίνομαι φωτιά με τα αλάνια
Και τριγυρνάμε σε στενά, παιδιά τζιμάνια
Όσο μπορούμε δε θα αλλάξουμε
Κοιτάμε ψηλά γιατί ψηλά πρέπει να φτάσουμε
Δρόμο πάντοτε φοράν κουκούλα
Από εκείνους που αν είσαι
Θα σ'αποκαλέσουν "Τσούλα"
Πάντα μάχιμος στην πρώτη γραμμή
Ποτέ στη ζούλα καρδιές που βάζουνε φωτιές ρε
Βλάκα δίσκους πούλα underground ζούμε
Ναι undeground εκπροσωπούμε
Σαλόνικα, κανονικά και βρώμικα το ζούμε
Σκοτάδι όταν πέσει θα βγούμε για να απλωθούμε
Αν δεις καπνούς στον ουρανό
Κάπου εκεί θα ζούμε
Βασιλεύουμε, πάντοτε αποφεύγουμε τα φώτα
Ρώτα πρωτα για μας και ύστερα
Φύγε σαν την κότα
Δεν ενοχλώ, μα αν με ενοχλήσεις θα σε δω
Στο δρόμο μου να σκύβεις
Και να αλλάζεις στενό
Και αφού το ξέρω με βλέπεις
Πλέον και δε με χαιρετάς
Έχε τα μούτρα τουλάχιστον στα
Μάτια να με κοιτάς
Πολύ μιλάς και λίγα κάνεις, κολλητέ τι τρέχει
Εγώ ξέρω, όταν έφτυνα νομίζατε πως βρέχει
Τώρα τι Όλοι μου σηκώσατε τη μύτη
Όλοι από πρόβατα τώρα γίνατε λύκοι
Γράφω για τα αλάνια που τα
Βράδια δεν πάνε σπίτι
Κωλοδάχτυλο ψηλά απ'όσους γλύτωσαν από λίτη
Ανάβουμε φωτιές, σκιές γινόμαστε τα βράδια
Μεταμορφωνόμαστε, περιπλανόμαστε
Κάποια καβάτζα θα βρεθεί, δεν αγχωνόμαστε
Ψαχνόμαστε μάτια κατακόκκινα
Κλειδώστε πόρτες γιατί ερχόμαστε
Τα βράδια μου γίνομαι φωτιά
Τα βράδια γίνομαι καπνός, γίνομαι τρελός
Τα βράδια μου γίνομαι όνειρα και αλητεία
Γιατί τα βράδια
Τα βράδια γίνομαι φωτιά με τα αλάνια
Και τριγυρνάμε σε στενά, παιδιά τζιμάνια
Όσο μπορούμε δε θα αλλάξουμε
Κοιτάμε ψηλά γιατί ψηλά πρέπει να φτάσουμε
Σκοτάδι έπεσε ξανά
Στη πόλη μου τα mics παίρνουν φωτιά
Εδώ που η ζωή κυλάει χαλαρά γενικά
Υπάρχει πρόβλημα
Ακούω MC's μα δε βγάζω νόημα
Έλλειψη σεβασμού υπάρχει
Κάποιοι ζηλεύουν μόνιμα
Έτσι πάει μένεις μαυτούς που σε κρατάνε
Μ'αυτούς που τα βράδια μαζί
Σου πίνουν τριγυρνάνε σαν κοπρόσκυλα
Ποτέ δεν γνώρισαν το αφεντικό τους
Σεβασμό και αγάπη στα crewz που
Με θεωρούν δικό τους
Σεβασμό έχω δώσει για να απαιτώ
Λυπάμαι, μα με ψίχουλα δεν θα αρκεστώ
Στη Hip-Hopφάση στη Σαλόνικα ρώτα
Ποιός είμαι εγώ δεν γράφω rap τα βράδια για
Να με κάνουνε γνωστό
Εγωιστικό, αν θες πες με κομπλεξικό
Που στραβώνω όταν θίγουνε κάτι που αγαπώ
Τη μουσική που ακούω
Τη κουλτούρα που εκπροσωπώ
Μετά από τόσα χρόνια έχω δικαίωμα σ'αυτό
Φτύνω ξυράφια που κόβουνε το δέρμα σαν χαρτί
Κρυμμένα κάτω απ'τη γλώσσα μου φονική τεχνική
Γράφω μουσική απ΄τη στιγμή που είναι βαρύ
Μα το σηκώνω
Είμαι μικρόσωμος γίγαντας σαν τον Hulk
Δεν νιώθω πόνο βαρύς και ασήκωτος δηλώνω
Σαν τον Johny, σαν κατηγορίας βαρέων βαρόνο
Και ο χρόνος δείχνει πως τρέχουν
Και δεν μας φτάνουν οι ρουφιάνοι
Τα γλυφτράκια και οι προδότες να πεθάνουνε
Κάτι τέτοια βράδια που δεν μπορώ
Να κοιμηθώ γράφω μουσική
Γιατί τα βράδια
Τα βράδια γίνομαι φωτιά με τα αλάνια
Και τριγυρνάμε σε στενά, παιδιά τζιμάνια
Όσο μπορούμε δε θα αλλάξουμε
Κοιτάμε ψηλά γιατί ψηλά πρέπει να φτάσουμε