BAP - Novembermorje songtext (lyrics)
[BAP - Novembermorje songtext lyrics]
Samt un Chinaseid drähte, zeich sing Facette
Stolz wie ne Pfau
Danz durch Kaleidoskope, Derwische tobe
Spatze sinn grau
Novembermorje, Ruut ess Bloot
Ruut ess Liebe, Ruut ess duut
Färve explodiere, Stääne routiere
Em naachblaue Meer
Magier, Karavane, Gaukler, Schamane
Silverpapier novemberkalt, Novemberleer
Wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der?
Dausenduneine Morje, zo huh jefloore
Zo noh ahn der Sonn
Purpur, Joldlammee-Fahne, Schereschnett-Palme
Märchebooch-Mohnd
Novembermorje, dä eezte Schnie
Dä Nachspann läuf, er laach nit mieh
En Fedderboa, Henna, Wachs un Wüstensand
Un Safran für ne Prinz uss Samarkant
Rosa-Orange, woröm nit? Kei Problem
Em Räänboore ess jede Färv jenehm
Er woor dä Muezzin der Phantasie
Der Anarchie, ahn Kette looch e nie
Ich sinn en noch
Wie e mem Bowie " Helde " singk
En blaue Musik-Box un e Glas met ruudem Wing
E Polaroid en nem Cafe en Taroudannt
Un eins em Ohvendleech
Er janz allein ahm Strand
Dä Marrakech-Express, die rostige Kaar
Un noch eins, Ärm en Ärm, met singem Abdallah
Er jing vun uns un trotzdämm blieht er he
Denn jed klei Bild vun ihm ess
E Stöck vun singer Seel
Novembermorje, et fällt dä eezte Schnie
En graue Stadt weed wach
Dä Zaubrer laach nie mieh
Stolz wie ne Pfau
Danz durch Kaleidoskope, Derwische tobe
Spatze sinn grau
Novembermorje, Ruut ess Bloot
Ruut ess Liebe, Ruut ess duut
Färve explodiere, Stääne routiere
Em naachblaue Meer
Magier, Karavane, Gaukler, Schamane
Silverpapier novemberkalt, Novemberleer
Wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der?
Dausenduneine Morje, zo huh jefloore
Zo noh ahn der Sonn
Purpur, Joldlammee-Fahne, Schereschnett-Palme
Märchebooch-Mohnd
Novembermorje, dä eezte Schnie
Dä Nachspann läuf, er laach nit mieh
En Fedderboa, Henna, Wachs un Wüstensand
Un Safran für ne Prinz uss Samarkant
Rosa-Orange, woröm nit? Kei Problem
Em Räänboore ess jede Färv jenehm
Er woor dä Muezzin der Phantasie
Der Anarchie, ahn Kette looch e nie
Ich sinn en noch
Wie e mem Bowie " Helde " singk
En blaue Musik-Box un e Glas met ruudem Wing
E Polaroid en nem Cafe en Taroudannt
Un eins em Ohvendleech
Er janz allein ahm Strand
Dä Marrakech-Express, die rostige Kaar
Un noch eins, Ärm en Ärm, met singem Abdallah
Er jing vun uns un trotzdämm blieht er he
Denn jed klei Bild vun ihm ess
E Stöck vun singer Seel
Novembermorje, et fällt dä eezte Schnie
En graue Stadt weed wach
Dä Zaubrer laach nie mieh