DO NOT USE IN EMPTY FIELDS - ΝΕΜΕΣΙς στίχοι (lyrics)
[DO NOT USE IN EMPTY FIELDS - ΝΕΜΕΣΙς στίχοι lyrics]
ΜΚ κουπλε 1
Είμαστε στην κοιλιά του τέρατος όντα δειλά
Σιωπηλά χαμογελάμε στην καρδια όταν μιλά
Πόσο κοστίζει η ειλικρίνεια να σου βρω 2 κιλά
"πάρτην και καντην"
Του'πα και μου ’πε "ποιος κουβαλά"
Βγήκα στο διάλειμμα πρώτος απ'
Το τελευταίο θρανίο
Δεν έχασα το μυαλό μου σ'αυτό το κωλοχανείο
Δε λες να μάθεις σου μίλησα
Νeo βγες απ’το Matrix
Προγραμματισμένοι όλοι αντιδρούν με
Μηχανικά tricks
Είν' όλα εφιάλτες και όνειρα Σόδομα Γόμορα
Παλια κλισε σκουριασμένα από τα απόνερα
Κατω απ την επιφάνεια υπόνομοι και σωλήνες
Η φαντασία σ' αδράνεια βλέμματα σε βιτρίνες
Φοβος και παράνοια σήμερα στα Βαλκάνια
Ελπίδας ακτίδες σπανία πέφτουν σαν γκιλοτίνες
Η πολη μοιάζει ναός
Απ' τους πιστούς βεβηλωμένος γιατί
Δεν ειδαν φως σα τυφλοπόντικες
Με νύχια και δόντια ανοίγουν τρύπες
Στο χώμα που παραδόθηκες
Μισεις το χώμα που ανδρώθηκες
Λυπάμαι, αλλάζω το πλάνο μα δεν πλαναμαι
Πλανόδιοι μουσικοί μου θυμίζουν που
Πρέπει νά 'μαι
Κόρνες, νοτες που δεν παίζουν σε δίεση
Η oχλαγωγία της πολης σε
Μια γλύκα άσχημη σύνθεση
Δεν ‘ναι θυσία μια απουσία στα Διονυσία
Αποφεύγω τις σειρήνες σε
Μια σύγχρονη Οδυσσεια μΚ κουπλε2
Εωσφόροι κι άγγελοι στις ίδιες διαβάσεις
Γάτες γυρνάνε πάνω στα συντρίμμια
Που είχες για βάσεις απ' το βιβλίο της ζωής
Τι μπορείς να διαβάσεις
Τ' αυτί του νόμου ακούει οτι
Συμφέρει να πεις παραβάσεις
Τον πιο μεγάλο ηλίθιο παρατηρούν με δέος
Μην απορείς το άδικο επικρατεί δικαίως
Κι ο ένας ψάχνει τον άλλον
Σαν παιδιά που ψάχνουν να
Παίξουν σε αστικό περιβάλλον
Σπαστικό είναι μάλλον βλέμματα μ' απάθεια
"μη γίνεις σαν αυτούς" μου
Λέει συνέχεια η προσπάθεια
Κι ισορροπώ μ’ αστάθεια, πάνω στα κρανία τους
"δε ζούμε το ίδιο έργο" είπα αν
Με θέλουν στην ταινία τους
Μία μου και καμιά τους
Δέσμιος μ’ εμμονές χρόνιους πυρετούς ανίατους
Χαλάω μηχανές βία στη βιομηχανία τους
Σκόνη, καυσαέριο, άνθρωποι κι αυτοκίνητα
Σα δήμιος, η ρουτίνα σκοτώνει αμείλικτα
Τσίχλες στα πεζοδρόμια
Μαύρες απ' τα πατήματα 24
7 θανάσιμα αμαρτήματα
Όσο πηγαίνεις τόσο θα απομακρύνεται η Ιθάκη
Σ’ αυτό το παραμυθάκι, πεθαίνεις με υφάκι
Μη νιώθεις κάτι στα τετράγωνα της πόλης σκάκι
Ψηφιακή αγάπη, μη την πατάς είναι νάρκη
"δεν έχεις χρώμα, αριθμό ούτε διεύθυνση"
Τους είπα κι έφυγα προς άγνωστη κατεύθυνση
Outro νέμεσις περιμενω τη Νεμεσις
Είμαστε στην κοιλιά του τέρατος όντα δειλά
Σιωπηλά χαμογελάμε στην καρδια όταν μιλά
Πόσο κοστίζει η ειλικρίνεια να σου βρω 2 κιλά
"πάρτην και καντην"
Του'πα και μου ’πε "ποιος κουβαλά"
Βγήκα στο διάλειμμα πρώτος απ'
Το τελευταίο θρανίο
Δεν έχασα το μυαλό μου σ'αυτό το κωλοχανείο
Δε λες να μάθεις σου μίλησα
Νeo βγες απ’το Matrix
Προγραμματισμένοι όλοι αντιδρούν με
Μηχανικά tricks
Είν' όλα εφιάλτες και όνειρα Σόδομα Γόμορα
Παλια κλισε σκουριασμένα από τα απόνερα
Κατω απ την επιφάνεια υπόνομοι και σωλήνες
Η φαντασία σ' αδράνεια βλέμματα σε βιτρίνες
Φοβος και παράνοια σήμερα στα Βαλκάνια
Ελπίδας ακτίδες σπανία πέφτουν σαν γκιλοτίνες
Η πολη μοιάζει ναός
Απ' τους πιστούς βεβηλωμένος γιατί
Δεν ειδαν φως σα τυφλοπόντικες
Με νύχια και δόντια ανοίγουν τρύπες
Στο χώμα που παραδόθηκες
Μισεις το χώμα που ανδρώθηκες
Λυπάμαι, αλλάζω το πλάνο μα δεν πλαναμαι
Πλανόδιοι μουσικοί μου θυμίζουν που
Πρέπει νά 'μαι
Κόρνες, νοτες που δεν παίζουν σε δίεση
Η oχλαγωγία της πολης σε
Μια γλύκα άσχημη σύνθεση
Δεν ‘ναι θυσία μια απουσία στα Διονυσία
Αποφεύγω τις σειρήνες σε
Μια σύγχρονη Οδυσσεια μΚ κουπλε2
Εωσφόροι κι άγγελοι στις ίδιες διαβάσεις
Γάτες γυρνάνε πάνω στα συντρίμμια
Που είχες για βάσεις απ' το βιβλίο της ζωής
Τι μπορείς να διαβάσεις
Τ' αυτί του νόμου ακούει οτι
Συμφέρει να πεις παραβάσεις
Τον πιο μεγάλο ηλίθιο παρατηρούν με δέος
Μην απορείς το άδικο επικρατεί δικαίως
Κι ο ένας ψάχνει τον άλλον
Σαν παιδιά που ψάχνουν να
Παίξουν σε αστικό περιβάλλον
Σπαστικό είναι μάλλον βλέμματα μ' απάθεια
"μη γίνεις σαν αυτούς" μου
Λέει συνέχεια η προσπάθεια
Κι ισορροπώ μ’ αστάθεια, πάνω στα κρανία τους
"δε ζούμε το ίδιο έργο" είπα αν
Με θέλουν στην ταινία τους
Μία μου και καμιά τους
Δέσμιος μ’ εμμονές χρόνιους πυρετούς ανίατους
Χαλάω μηχανές βία στη βιομηχανία τους
Σκόνη, καυσαέριο, άνθρωποι κι αυτοκίνητα
Σα δήμιος, η ρουτίνα σκοτώνει αμείλικτα
Τσίχλες στα πεζοδρόμια
Μαύρες απ' τα πατήματα 24
7 θανάσιμα αμαρτήματα
Όσο πηγαίνεις τόσο θα απομακρύνεται η Ιθάκη
Σ’ αυτό το παραμυθάκι, πεθαίνεις με υφάκι
Μη νιώθεις κάτι στα τετράγωνα της πόλης σκάκι
Ψηφιακή αγάπη, μη την πατάς είναι νάρκη
"δεν έχεις χρώμα, αριθμό ούτε διεύθυνση"
Τους είπα κι έφυγα προς άγνωστη κατεύθυνση
Outro νέμεσις περιμενω τη Νεμεσις