EPILEKTOI - Η Πόλη Tων Aνθρώπων στίχοι (lyrics)
[EPILEKTOI - Η Πόλη Tων Aνθρώπων στίχοι lyrics]
Εχεις νιωσει ποτε, να μην υπολογιζεσαι
Να γυρνας το βλεμμα σου και
Να ψαχνεις να βρεις ματια
Να θελεις να μιλησεις σε
Καποιον οποιον πετυχεις πρωτο
Αλλος ενας μονολογος σου που πηγε στο βροντο
Πηρε τα ποδια του παλτου το γιακα του σηκωσε
Τα βηματα του, αφηνανε πισω το κηπο
Ρε το τυπο
Η σκεψη οτι φταει εκεινος τον ξεσηκωσε
Και τα τσιγγαρα φτανανε ολα ως το φιλτρο
Μετα το μεγαλο ταξιδι της υπομονης
Οι ανθρωποι τον οδηγησαν σε μια μεγαλη πορτα
Ειπαν δως μας οτι εχεις στην
Τσεπη σου για να μπεις
Και μολις μπεις εμεις θα σε
Σπρωξουμε προς τα φωτα
Μπηκε στη μαζα στο πλαισιο της κοινωνιας
Στα ματια του φορεσε μια πολυ ωραια γαζα
Του παν μαλακα θα ναι για λιγο μην αγχωνεσαι
Οταν την βγαλεις θα βαλεις
Την πιο ωραια μασκα
Με το προσωπειο λοιπον πηρε
Την οψη των ντοπιων
Η διαλεκτος εξυμνουσε την βασιλεια των οποιων
Δεν βρηκε εμποδιο να
Μεταλαβαει το κουβεντολοι
Και εφτιαξε μεγαλο σοι μες
Το βιβλιο των προσωπων
Εδω το πλανο λεει να φας τον αποπανω
Στοχος σου να κατσεις στην
Καρεκλα του μεγαλου
Θα δεις τους φιλους σου να
Τρωνε τους φιλους σου
Με παθος ο ενας να παιρνει
Την γυναικα του αλλου
Δεν τους εκανε την χαρη, αμιλητος
Εβγαλε την μασκα πισω απο την
Μασκα τους να παρουν δρομο
Ο αδιστακτος ειπε εισαι βαρυς και ασηκωτος
Δεν μας κανεις τα μπογαλακια σου και δρομο
Το ταξιδι της υπομονης ταξιδι επιστροφης
Τωρα απο την αφετηρια ειναι πισω στην εκινηση
Μια φωνη του ειπε σε περιμενα να ρθεις
Και τον ρωτησε με συγκηνιση
Πες μου πως ειναι στην πολη των ανθρωπων
Βαρεθηκα την μοναξια θελω σημασια να αποκτησω
Πες μου πως ειναι στην πολη των ανθρωπων
Θα θελα και εγω οπως ζουν και εκεινοι να ζησω
Ο φιλος πηρε το πιο σοβαρο του βλεμμα
Ειπε στα ψευτικα παλατια θα
Σε κανουν κομματια
Εχεις νιωσει ποτε να μην υπολογιζεσαι
Να γυρνας το βλεμμα σου και
Να ψαχνεις να βρεις ματια
Τα ματια να εμπιστευτουν μην τα αφησεις
Οταν στην πολη των ανθρωπων
Θα πρεπει να προχωρησεις
Πισω απο τα φωτα των κοσμων μονος
Τα δωσες ολα μια ευκαιρια
Ζητωντας χαμενος χρονος
Θα κανε τα παντα για ενα βλεμμα σου
Λιγη ζεστασια να παρει
Κανεις δεν του κανε τη χαρη ηλιος ή φεγγαρι
Μονιμο σκοταδι δεν ειχε νιωσει ουτε χαδι
Μαυρα γυαλια φορουσε ξεφυσουσε καημο
Μπροστα του φιλοι μα πισω του φτυαρι
Γελουσε αμηχανα στα χελια των
Αλλων με ψευτικο ρυθμο
Προσεγμενα στο πως θα μιλησει
Τεραστια ρουχα ωστε να χουν κατι
Κοινο να μπορει να κολλησει
Καθε προσπαθεια του καστρα στην αμμο
Με ενα κυμα του ισοπεδωνε τα
Ονειρα που εκτιζε πανω ολο μπροστα κοιτουσε
Μα δεν εκανε βημα
Ολα του μοιαζαν τεραστια και
Αυτος μικρος για κεινα
Οσο τρεφεις την ζηλια θελοντας την λαμψη
Αν υποδειεσαι αλλον μπορει για
Παντα να σαλλαξει
Υποτιμωντας τις δυναμεις σου ξεχνας
Τι εχεις περασει
Αν εισαι ο εαυτος σου αυτο θα σε ξεκουρασει
Καποιες φορες αυτα που ψαχνεις
Ειναι διπλα σου
Γεματο σκονη που δεν μπορεις να εντοπισεις
Ταξιδι υπομονης, ταξιδι αναζητησης
Μην τα αφησεις αρκει να το ξεσκονισεις
Ζωη με αποδειξεις, ανταγωνισμο
Ολοι θελουν να δειξουν κατι
Ανωτερο φτιαχνοντας τιτλους
Ισως ο τυπος δεν εχει προσανατολισμο
Εγω σου δειχνω την καρδια
Εσυ βρες τους χτυπους
Τα ματια να εμπιστευτουν μην τα αφησεις
Οταν στην πολη των ανθρωπων
Θα πρεπει να προχωρησεις
Πισω απο τα φωτα των κοσμων μονος
Τα δωσες ολα μια ευκαιρια
Ζητωντας χαμενος χρονος
Να γυρνας το βλεμμα σου και
Να ψαχνεις να βρεις ματια
Να θελεις να μιλησεις σε
Καποιον οποιον πετυχεις πρωτο
Αλλος ενας μονολογος σου που πηγε στο βροντο
Πηρε τα ποδια του παλτου το γιακα του σηκωσε
Τα βηματα του, αφηνανε πισω το κηπο
Ρε το τυπο
Η σκεψη οτι φταει εκεινος τον ξεσηκωσε
Και τα τσιγγαρα φτανανε ολα ως το φιλτρο
Μετα το μεγαλο ταξιδι της υπομονης
Οι ανθρωποι τον οδηγησαν σε μια μεγαλη πορτα
Ειπαν δως μας οτι εχεις στην
Τσεπη σου για να μπεις
Και μολις μπεις εμεις θα σε
Σπρωξουμε προς τα φωτα
Μπηκε στη μαζα στο πλαισιο της κοινωνιας
Στα ματια του φορεσε μια πολυ ωραια γαζα
Του παν μαλακα θα ναι για λιγο μην αγχωνεσαι
Οταν την βγαλεις θα βαλεις
Την πιο ωραια μασκα
Με το προσωπειο λοιπον πηρε
Την οψη των ντοπιων
Η διαλεκτος εξυμνουσε την βασιλεια των οποιων
Δεν βρηκε εμποδιο να
Μεταλαβαει το κουβεντολοι
Και εφτιαξε μεγαλο σοι μες
Το βιβλιο των προσωπων
Εδω το πλανο λεει να φας τον αποπανω
Στοχος σου να κατσεις στην
Καρεκλα του μεγαλου
Θα δεις τους φιλους σου να
Τρωνε τους φιλους σου
Με παθος ο ενας να παιρνει
Την γυναικα του αλλου
Δεν τους εκανε την χαρη, αμιλητος
Εβγαλε την μασκα πισω απο την
Μασκα τους να παρουν δρομο
Ο αδιστακτος ειπε εισαι βαρυς και ασηκωτος
Δεν μας κανεις τα μπογαλακια σου και δρομο
Το ταξιδι της υπομονης ταξιδι επιστροφης
Τωρα απο την αφετηρια ειναι πισω στην εκινηση
Μια φωνη του ειπε σε περιμενα να ρθεις
Και τον ρωτησε με συγκηνιση
Πες μου πως ειναι στην πολη των ανθρωπων
Βαρεθηκα την μοναξια θελω σημασια να αποκτησω
Πες μου πως ειναι στην πολη των ανθρωπων
Θα θελα και εγω οπως ζουν και εκεινοι να ζησω
Ο φιλος πηρε το πιο σοβαρο του βλεμμα
Ειπε στα ψευτικα παλατια θα
Σε κανουν κομματια
Εχεις νιωσει ποτε να μην υπολογιζεσαι
Να γυρνας το βλεμμα σου και
Να ψαχνεις να βρεις ματια
Τα ματια να εμπιστευτουν μην τα αφησεις
Οταν στην πολη των ανθρωπων
Θα πρεπει να προχωρησεις
Πισω απο τα φωτα των κοσμων μονος
Τα δωσες ολα μια ευκαιρια
Ζητωντας χαμενος χρονος
Θα κανε τα παντα για ενα βλεμμα σου
Λιγη ζεστασια να παρει
Κανεις δεν του κανε τη χαρη ηλιος ή φεγγαρι
Μονιμο σκοταδι δεν ειχε νιωσει ουτε χαδι
Μαυρα γυαλια φορουσε ξεφυσουσε καημο
Μπροστα του φιλοι μα πισω του φτυαρι
Γελουσε αμηχανα στα χελια των
Αλλων με ψευτικο ρυθμο
Προσεγμενα στο πως θα μιλησει
Τεραστια ρουχα ωστε να χουν κατι
Κοινο να μπορει να κολλησει
Καθε προσπαθεια του καστρα στην αμμο
Με ενα κυμα του ισοπεδωνε τα
Ονειρα που εκτιζε πανω ολο μπροστα κοιτουσε
Μα δεν εκανε βημα
Ολα του μοιαζαν τεραστια και
Αυτος μικρος για κεινα
Οσο τρεφεις την ζηλια θελοντας την λαμψη
Αν υποδειεσαι αλλον μπορει για
Παντα να σαλλαξει
Υποτιμωντας τις δυναμεις σου ξεχνας
Τι εχεις περασει
Αν εισαι ο εαυτος σου αυτο θα σε ξεκουρασει
Καποιες φορες αυτα που ψαχνεις
Ειναι διπλα σου
Γεματο σκονη που δεν μπορεις να εντοπισεις
Ταξιδι υπομονης, ταξιδι αναζητησης
Μην τα αφησεις αρκει να το ξεσκονισεις
Ζωη με αποδειξεις, ανταγωνισμο
Ολοι θελουν να δειξουν κατι
Ανωτερο φτιαχνοντας τιτλους
Ισως ο τυπος δεν εχει προσανατολισμο
Εγω σου δειχνω την καρδια
Εσυ βρες τους χτυπους
Τα ματια να εμπιστευτουν μην τα αφησεις
Οταν στην πολη των ανθρωπων
Θα πρεπει να προχωρησεις
Πισω απο τα φωτα των κοσμων μονος
Τα δωσες ολα μια ευκαιρια
Ζητωντας χαμενος χρονος