EPILEKTOI - ΙΒΑΝ (IVAN) στίχοι (lyrics)
[EPILEKTOI - ΙΒΑΝ IVAN στίχοι lyrics]
Αντίο, είμαι ο δολοφόνος σου
Θα 'μαι η τελευταία εικόνα σου
Η εικόνα μου ο φόβος σου
Ο φόβος σου τώρα, γίνεται προμαχώντας μου
Τα χέρια σου τρέμουν, ιδρώνεις
Στην τελευταία παράγραφο
Το βλέμμα σου αργό, και εγώ μεσολαβώ
Να γνωρίσεις τον θάνατο την μάσκα σου ρίχνω
Η μάσκα σου έχει το αθώο βλέμμα της κοινωνίας
Ο άνθρωπος υπεράνω όλων των ρόλων
Τέλος, ο άνθρωπος πάσης υποψίας
Ξέρω τι κρύβεις στο σπίτι σου
Και μετά το κρύβεις
Το καβατζώνεις στην μύτη σου
Το θύμα σου κάνεις χαζό, νερό με μαντάμ
Ξέρω, για το άσπρο Van
Ξέρω το ψευδώνυμο σου είναι Zidane
Το δικό μου προφίλ έλεγε Ivan θυμάσαι
Πες μου θυμάσαι
Σειρά σου να νιώθεις στενάχωρος
Το ξέρω, σαν να σε βλέπω, έχεις μείνει άφωνος
Δεν σφυρίζεις αδιάφορος
Πίσω απ' το προφίλ ήμουν εγώ
Όχι ο δεκατριάχρονος
Τώρα στενεύει ο κλοιός σου
Για δύο χρόνια έχω γίνει κοριός σου
Έχει ένα υπόγειο στο κέντρο ο κολλητός σου
''φτιάξε μου την όραση''
Το συνθηματικό σου
Στο σπίτι η γυναίκα με τον γιος σου
Και εσύ στο εξοχικό σου
Να βλέπεις την ταινία
Και μετά με μανία στα χείλη της
Να της γυρνάς την μονωτική ταινία
Το 'κανες, ξέρω το 'κανες
Το κορμί της γεμάτο με μώλωπες
Την βρήκανε πετάμενη, και σφάζουν οι πόνοι
Ξύρισες το μαλλί της, να μοιάζει μ' αγόρι
Οι μπάτσοι θέλουνε στοιχεία
Τώρα ανασκουμπώσου
Εγώ κρατάω το ημερολόγιο σου
Πριν σε βρουν, τα χέρια μου να σε πνίξουν
Σε πνίγουνε οι κόμποι στο λαιμό σου
Ξέρω ότι έχεις πολύ μεγάλη θέση
Με καλή κοινωνία, την καλύτερη σχέση
Ξέρω για όλα τα αίσχη
Τι έχεις αφήσει στην μέση
Για την σκοτεινή σας λέσχη
Εσύ κ' η έτσι, που έχεις για δόλωμα
Απαγωγές παιδιών, να παίρνετε τα όργανα
Να σου θυμίσω κάτι
Εκείνο το βραδάκι στο υπόγειο
Μαζεμένη όλη οι δράκοι
Πες μου, θέλεις να σου θυμίσω κάτι
Να σε καλύπτει ο νόμος
Και το ποίημα πάει νεράκι
Απ' όλους, κι όλους, κι όλα, μένος
Όλα στην φόρα επομένως
Εγώ είμαι ο μόνος, πόνος, τέλος
Και εσύ, ναι
Μετά απ' αυτό θα είσαι τελειωμένος
Ψάχναμε, μα δεν την βρίσκαμε πουθενά
Και βρήκα την Χαρά, σε μια παιδική χαρά
Ήταν μόνη, έκλαιγε, καθόταν σε μια κούνια
Και φόραγε ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά
Η φωνή, δίπλα μου φώναξε, είπε: "να τη"
Βγάζοντας τα γυαλιά, της έλειπε το ένα μάτι
Η καρδιά μου στην μέση
Και μετά όλη μαζί, Θεέ μου, έγινε στάχτη
Έγινες το τέρας για 'κείνη
Και εγώ το τέρας για σένα
Είμαι ο πατέρας της κοπέλας
Τώρα φοβάσαι Τώρα φοβάσαι
Είσαι το κτήνος που ψάχνει την λεία του
Και 'γω στο κτήνος κάνω την κηδεία του
Τώρα θυμάσαι Πες μου, τώρα θυμάσαι
Ο πόνος μου βγάζει δόντια και δαγκώνει
Απέναντι μου, το βλέμμα παγώνει
Τώρα φοβάσαι Πες μου, τώρα φοβάσαι
Τα αθώα βλέμματα, η αδυναμία σου
Δεν αντιστέκονται πάνω στην βία σου
Τώρα θυμάσαι Τώρα θυμάσαι, τώρα θυμάσαι
Η νύχτα πέφτει, κ' οι δρόμοι αδειάζουν
Τα φώτα σβήνουν, κ' οι εικόνες αλλάζουν
Νομοταγής πολίτης, καθηγητής σχολείου
Ιδιωτικού σχολείου, σε παιδιά γυμνασίου
Με κοιτάζουνε τα αθώα τους βλέμματα
Και 'γω τα κορμιά τους φαντάζομαι μ' αίματα
Νύχτας θηρευτής, δεν μ' αγγίζει κανείς
Έχω πλάτες τον νόμο, τον κάθε αστυνόμο
Έχω ορθάνοιχτο δρόμο
Θα 'ρθω να σε βρω, με φωνάζουνε πόνο
Οδηγός εγώ Zidane, στο λευκό Van
Εγώ αυτός, που εφιάλτες ξυπνάν
Χτύπησα την πόρτα του σπιτιού σου
Άφησα το δέμα, και έφυγα, έβηχα
Άνοιξες την πόρτα του σπιτιού σου
Μέσα στο δέμα, κομμένα δάχτυλα του γιου σου
Εγώ ευθύνομαι για 'κείνη, την
Μονάκριβη σου κόρη
Εγώ ευθύνομαι για 'κείνη
Όταν την βρήκες στα σκαλιά
Πεσμένη από την ηρωίνη
Μαύρες μέρες, είμαι ο φόβος γονιών
Φέρνω μαύρες μέρες, ο τρόμος των Αθηνών
Γυμνές μικρές, εκθέτω μπρος στον φακό
Σήμερα στα χέρια μου η νέα μαθήτρια μου
Θέλω να κάνω κάτι το διαφορετικό
Πάρε το ρόλο, κάνε την καθηγήτρια μου
Εκείνη αντιδρούσε της λέω βγάλε τον σκασμό
Το νυστέρι την πονούσε
Και σε μια χωματερή της πετάξαμε την σορό
Συνάντησε μεγάλων, εγώ με πολιτικό
Κάτω στο υπόγειο η συμφωνία κλείνει
Θα τον έχεις νεκρό με το που βγει η σελήνη
Ευαίσθητη ηλικία
Μέσα απ' το διαδίκτυο, ψώνισα την Μαρία
Ήτανε μόνο δεκατρία
Και την πούλησα για όργανα, σε επιχειρηματία
Η επαφή πελατών είναι μέσα από γράμματα
Μέσα από λέξεις κλειδιά
Το πρωί ήρθε ένα γράμμα που δεν έχω δει
Τελευταίο μου θύμα η Χαρά
Το τμήμα ερευνεί την υπόθεση
Μπάτσοι παντού, ο πατέρας εκείνης με ψάχνει
Τώρα μαύρα γυαλιά θα φορά
Για να κρύψει που λείπει το ένα της μάτι
Το σοκ δυνατό (αδύναμη αυτή)
Ψυχικά, ψυχικά έχει τραύματα
Οι γιατροί προσπαθούν να την κάνουν καλά
Μέχρι σήμερα με ψυχοφάρμακα
Ένα γράμμα θυμάμαι, πως έχω ξεχάσει να δω
Πάω στο εξοχικό το κομμάτι αρχίζει ανάποδα
Ήμουν ήδη νεκρός, απ' το πρώτο λεπτό
Πες μου θυμάσαι Πες μου θυμάσαι
Η νύχτα πέφτει, κ' οι δρόμοι αδειάζουν
Τα φώτα σβήνουν, κ' οι εικόνες αλλάζουν
Πες μου φοβάσαι Πες μου, πες μου φοβάσαι
Τα αθώα βλέμματα, η αδυναμία σου
Δεν αντιστέκονται πάνω στην βία σου
Πες μου θυμάσαι Πες μου
Θυμάσαι Πες μου θυμάσαι
Ο πόνος μου βγάζει δόντια και δαγκώνει
Απέναντι μου, το βλέμμα παγώνει
Τώρα φοβάσαι, τώρα φοβάσαι
Είσαι το κτήνος που ψάχνει την λεία του
Θα 'ρθω να σε βρω, όπου και να 'σαι
Θα 'μαι η τελευταία εικόνα σου
Η εικόνα μου ο φόβος σου
Ο φόβος σου τώρα, γίνεται προμαχώντας μου
Τα χέρια σου τρέμουν, ιδρώνεις
Στην τελευταία παράγραφο
Το βλέμμα σου αργό, και εγώ μεσολαβώ
Να γνωρίσεις τον θάνατο την μάσκα σου ρίχνω
Η μάσκα σου έχει το αθώο βλέμμα της κοινωνίας
Ο άνθρωπος υπεράνω όλων των ρόλων
Τέλος, ο άνθρωπος πάσης υποψίας
Ξέρω τι κρύβεις στο σπίτι σου
Και μετά το κρύβεις
Το καβατζώνεις στην μύτη σου
Το θύμα σου κάνεις χαζό, νερό με μαντάμ
Ξέρω, για το άσπρο Van
Ξέρω το ψευδώνυμο σου είναι Zidane
Το δικό μου προφίλ έλεγε Ivan θυμάσαι
Πες μου θυμάσαι
Σειρά σου να νιώθεις στενάχωρος
Το ξέρω, σαν να σε βλέπω, έχεις μείνει άφωνος
Δεν σφυρίζεις αδιάφορος
Πίσω απ' το προφίλ ήμουν εγώ
Όχι ο δεκατριάχρονος
Τώρα στενεύει ο κλοιός σου
Για δύο χρόνια έχω γίνει κοριός σου
Έχει ένα υπόγειο στο κέντρο ο κολλητός σου
''φτιάξε μου την όραση''
Το συνθηματικό σου
Στο σπίτι η γυναίκα με τον γιος σου
Και εσύ στο εξοχικό σου
Να βλέπεις την ταινία
Και μετά με μανία στα χείλη της
Να της γυρνάς την μονωτική ταινία
Το 'κανες, ξέρω το 'κανες
Το κορμί της γεμάτο με μώλωπες
Την βρήκανε πετάμενη, και σφάζουν οι πόνοι
Ξύρισες το μαλλί της, να μοιάζει μ' αγόρι
Οι μπάτσοι θέλουνε στοιχεία
Τώρα ανασκουμπώσου
Εγώ κρατάω το ημερολόγιο σου
Πριν σε βρουν, τα χέρια μου να σε πνίξουν
Σε πνίγουνε οι κόμποι στο λαιμό σου
Ξέρω ότι έχεις πολύ μεγάλη θέση
Με καλή κοινωνία, την καλύτερη σχέση
Ξέρω για όλα τα αίσχη
Τι έχεις αφήσει στην μέση
Για την σκοτεινή σας λέσχη
Εσύ κ' η έτσι, που έχεις για δόλωμα
Απαγωγές παιδιών, να παίρνετε τα όργανα
Να σου θυμίσω κάτι
Εκείνο το βραδάκι στο υπόγειο
Μαζεμένη όλη οι δράκοι
Πες μου, θέλεις να σου θυμίσω κάτι
Να σε καλύπτει ο νόμος
Και το ποίημα πάει νεράκι
Απ' όλους, κι όλους, κι όλα, μένος
Όλα στην φόρα επομένως
Εγώ είμαι ο μόνος, πόνος, τέλος
Και εσύ, ναι
Μετά απ' αυτό θα είσαι τελειωμένος
Ψάχναμε, μα δεν την βρίσκαμε πουθενά
Και βρήκα την Χαρά, σε μια παιδική χαρά
Ήταν μόνη, έκλαιγε, καθόταν σε μια κούνια
Και φόραγε ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά
Η φωνή, δίπλα μου φώναξε, είπε: "να τη"
Βγάζοντας τα γυαλιά, της έλειπε το ένα μάτι
Η καρδιά μου στην μέση
Και μετά όλη μαζί, Θεέ μου, έγινε στάχτη
Έγινες το τέρας για 'κείνη
Και εγώ το τέρας για σένα
Είμαι ο πατέρας της κοπέλας
Τώρα φοβάσαι Τώρα φοβάσαι
Είσαι το κτήνος που ψάχνει την λεία του
Και 'γω στο κτήνος κάνω την κηδεία του
Τώρα θυμάσαι Πες μου, τώρα θυμάσαι
Ο πόνος μου βγάζει δόντια και δαγκώνει
Απέναντι μου, το βλέμμα παγώνει
Τώρα φοβάσαι Πες μου, τώρα φοβάσαι
Τα αθώα βλέμματα, η αδυναμία σου
Δεν αντιστέκονται πάνω στην βία σου
Τώρα θυμάσαι Τώρα θυμάσαι, τώρα θυμάσαι
Η νύχτα πέφτει, κ' οι δρόμοι αδειάζουν
Τα φώτα σβήνουν, κ' οι εικόνες αλλάζουν
Νομοταγής πολίτης, καθηγητής σχολείου
Ιδιωτικού σχολείου, σε παιδιά γυμνασίου
Με κοιτάζουνε τα αθώα τους βλέμματα
Και 'γω τα κορμιά τους φαντάζομαι μ' αίματα
Νύχτας θηρευτής, δεν μ' αγγίζει κανείς
Έχω πλάτες τον νόμο, τον κάθε αστυνόμο
Έχω ορθάνοιχτο δρόμο
Θα 'ρθω να σε βρω, με φωνάζουνε πόνο
Οδηγός εγώ Zidane, στο λευκό Van
Εγώ αυτός, που εφιάλτες ξυπνάν
Χτύπησα την πόρτα του σπιτιού σου
Άφησα το δέμα, και έφυγα, έβηχα
Άνοιξες την πόρτα του σπιτιού σου
Μέσα στο δέμα, κομμένα δάχτυλα του γιου σου
Εγώ ευθύνομαι για 'κείνη, την
Μονάκριβη σου κόρη
Εγώ ευθύνομαι για 'κείνη
Όταν την βρήκες στα σκαλιά
Πεσμένη από την ηρωίνη
Μαύρες μέρες, είμαι ο φόβος γονιών
Φέρνω μαύρες μέρες, ο τρόμος των Αθηνών
Γυμνές μικρές, εκθέτω μπρος στον φακό
Σήμερα στα χέρια μου η νέα μαθήτρια μου
Θέλω να κάνω κάτι το διαφορετικό
Πάρε το ρόλο, κάνε την καθηγήτρια μου
Εκείνη αντιδρούσε της λέω βγάλε τον σκασμό
Το νυστέρι την πονούσε
Και σε μια χωματερή της πετάξαμε την σορό
Συνάντησε μεγάλων, εγώ με πολιτικό
Κάτω στο υπόγειο η συμφωνία κλείνει
Θα τον έχεις νεκρό με το που βγει η σελήνη
Ευαίσθητη ηλικία
Μέσα απ' το διαδίκτυο, ψώνισα την Μαρία
Ήτανε μόνο δεκατρία
Και την πούλησα για όργανα, σε επιχειρηματία
Η επαφή πελατών είναι μέσα από γράμματα
Μέσα από λέξεις κλειδιά
Το πρωί ήρθε ένα γράμμα που δεν έχω δει
Τελευταίο μου θύμα η Χαρά
Το τμήμα ερευνεί την υπόθεση
Μπάτσοι παντού, ο πατέρας εκείνης με ψάχνει
Τώρα μαύρα γυαλιά θα φορά
Για να κρύψει που λείπει το ένα της μάτι
Το σοκ δυνατό (αδύναμη αυτή)
Ψυχικά, ψυχικά έχει τραύματα
Οι γιατροί προσπαθούν να την κάνουν καλά
Μέχρι σήμερα με ψυχοφάρμακα
Ένα γράμμα θυμάμαι, πως έχω ξεχάσει να δω
Πάω στο εξοχικό το κομμάτι αρχίζει ανάποδα
Ήμουν ήδη νεκρός, απ' το πρώτο λεπτό
Πες μου θυμάσαι Πες μου θυμάσαι
Η νύχτα πέφτει, κ' οι δρόμοι αδειάζουν
Τα φώτα σβήνουν, κ' οι εικόνες αλλάζουν
Πες μου φοβάσαι Πες μου, πες μου φοβάσαι
Τα αθώα βλέμματα, η αδυναμία σου
Δεν αντιστέκονται πάνω στην βία σου
Πες μου θυμάσαι Πες μου
Θυμάσαι Πες μου θυμάσαι
Ο πόνος μου βγάζει δόντια και δαγκώνει
Απέναντι μου, το βλέμμα παγώνει
Τώρα φοβάσαι, τώρα φοβάσαι
Είσαι το κτήνος που ψάχνει την λεία του
Θα 'ρθω να σε βρω, όπου και να 'σαι