EPILEKTOI - ΧΑΡΑΚΙΡΙ (XARAKIRI) στίχοι (lyrics)

Ιδού ο δρόμος ιδού ο δύσκολος δρόμος
Το χιόνι πέφτει και ντύνει νύφη τη γη
Το μάτια μου κόβουν τις νιφάδες στη μέση
Εμφανίζομαι μέσα σ αυτή τη σιγή
Εε όπου και να είσαι θα μαι εκεί
Ναι, είμαι αυτός που σε υπηρετεί
Το αριστερό μου χέρι το χω στη καρδιά μου
Και το δεξί μου χέρι σφιχτά στη λαβή
Στο ορκίζομαι κανείς μας δεν θα πληγωθεί
Από την αγάπη τους για αλαζονεία
Τώρα σου αλλάζω μία οπτική γωνία
Δες εκεί δες μέσα τους
Άλλα λένε και άλλα νιώθουν
Άκου του βλέμμα τους
Άσ' τους να σε λένε περαστικό
Που ζήτησες την αγάπη και σ'αφήσανε νηστικό

Σ όλο το δρόμο θα μ ακολουθεί
Πίσω απ τον άντρα ο θρύλος και ο σκύλος
Κοίτα αυτό το κάτασπρο ακίτα είναι
Ο καλύτερος μου φίλος


Πίσω από τη πλάτη μου 5 μέτρα τα μάτια του
Μέσα στου κόσμου το άπατο
Σήκωσε τα αυτιά του και του είπα μη
Φοβάσαι εδώ ο θάνατος μας παίζει φλάουτο

33 χρόνια είμαι ακόλουθος σου προστατευόμενος
Μου από κάθε ψεύτη, από κάθε ψεύτρα
Ένας ρουφιάνος κάτω από κάθε πέτρα
Ποίοι να σ απειλήσουν τους άφησα να μιλήσουν
Να σου πούνε τι φοβάμαι να αγαπήσω
Ποίοι αυτοί που θέλανε να μείνεις πίσω
Να μ αφήσεις να σ αφήσω
Να μ αφήσεις να σαπίσω
Έχω δώσει μάχες και μάχες να μείνεις πιστός
Να μη γίνεις και εσύ σαν εκείνους βιτρίνα
Και πιόμα και θύμα κενός
Σαν εκείνους κοινώς αρλεκίνους
Που έχουν άνετα τις συγγνώμες
Που θέλουν μα μετά αλλάζουν γνώμες
Που θέλουν τα πάντα που ξέρουν τα πάντα
Να ξέρεις για πάντα δεν μένουν για πάντα

Απ το λαίμαργο κόσμο να σε σώσω έχω αποστολή
Είσαι ο αφέντης και κύριος μου εγώ είμαι εσύ
Απόψε απέτυχα πέφτω στα γόνατα δίπλα
Μου κλαίει το σκυλί
Το 'να χέρι το 'χω στη καρδιά μου
Και τ' άλλο χέρι σφιχτά στη λαβή

Κοίτα πως πέφτει
Το πρόσωπό μου με καίει ενώ τρέχει
Κοίτα το δάκρυ μου απόψε πως πέφτει
Με έχω υπηρέτη και κύρη
Με έχω υπηρέτη και κύρη
Κι αν σε προδώσω θα κάνω χαρακίρι χαρακίρι
Κοίτα το δάκρυ πως πέφτει
Με έχω υπηρέτη και κύρη
Με έχω υπηρέτη και κύρη
Κοίτα το δάκρυ πως πέφτει
Κι αν σε προδώσω θα κάνω χαρα-χαρακίρι

Τελετή λευκό κιμονό ευλογία θεού απ'
Τις φλόγες θα βγω
Για μήνες με σφυροκοπούσες στα χέρια
Σου για να βρεθώ
Πόσοι είναι εδώ και μ'ακούν πόσοι
Είναι εδώ και μ'ακούν
Είμαι εδώ για να σε προστατέψω
Η τελευταία δημιουργία του Σογκούν
Εδώ μαζί μέχρι τέλους μαζί
Εγώ η ψυχή σου και εσύ δύναμή μου
Βγάλε με απ'τη θήκη όταν δεις απειλή
Προτού να με δει θα αγκαλιάζει τη γη
Μέσα στο δάσος ακούραστα νύχτα
Φεγγάρι φωτίζει το δρόμο
Το χέρι με κρατούσε ζεστό στη λαβή
Μη με χάσει με κρατάει σαν να με αποχαιρετάει
Ακούω τα μέταλλα πέταλα λόγος εν
Οίκο μπροστά μας αντικρινά
Το ακίτα στα πόδια του δάσκαλου
Σαν να φοβάται μην πέφτεις στο φόβου το δίχτυ
Ψιθύρισε και είπε η νύχτα θα
Βγει γύρισε κοίταξε πίσω
Με τα μάτια μιλήσανε σαν να του
Λέει αφέντη μου δεν θα σ'αφήσω
Ο θόρυβος όλο και φτάνει κοντά
Όλο και φτάνουν κοντά
Αχνοφαίνονται μες στην ομίχλη σκιές θα
Πεθάνουν και οι εφτά
Δεν έχει χρόνο για σκέψεις
Η μόνη ελπίδα είναι να με πιστέψεις
Κόβω και τον άνεμο στα δύο
Η μόνη λέξη που τους λέω είναι αντίο
Ήρθα βγαίνω ποιος θα σε βλάψει
Αυτός ποιος αυτός κάτω στο χιόνι
Το κόκκινο απλώνει η μάχη τελειώνει
Μένει ένας ζωντανός
Δεν μπορεί κανείς να με τελειώσει
Μόνο η φωτιά μου φτιάχτηκα για να με λιώσει
Πρόσεχε το βέλος με πέταξε να σωθεί
Μα ένα βέλος στη καρδιά του
Αφέντη αρκεί να σκοτωθεί
Απέτυχα να προστατέψω εμένα ο ίδιος
Σκοτώνω το εγώ μου
Δώσαμε μάχες μ'αυτό το σπαθί, δηλαδή
Ψυχή το στυλό μου
Χειμώνας αυτό το λευκό το χαρτί
Τίμα τον πολεμιστή
Και μπαίνω βαθιά μες στο θέμα
Τόσο που αιμορραγεί