EPILEKTOI - ΤΟ ΤΣΑΡΔΙ ΜΟY στίχοι (lyrics)
[EPILEKTOI - ΤΟ ΤΣΑΡΔΙ ΜΟY στίχοι lyrics]
Πολιτεία και βίος η εποχή ζεστή, εγώ ο κρύος
Αφήνω πίσω την πόλη μου αντίος
Πετάω ψηλά 30 χιλιάδες και κάτι
Πόδια πιο ψηλά (πιο ψηλά)
Πάω με τα δικά μου λόγια
Δικέ μου σκάω με φόρα πάω
Με τη φόρα του ανέμου
Όταν επιστρέψει ο λύκος μικρέ αμνέ μου
Η επιτυχία σου θα είναι μικρή όσο οι γραμμές
Σου δηλαδή όσο το όνομα ενός κινέζου
Της καλύτερης ακαδημίας απόφοιτος
Πρώτος krans life σε σκέψη vers flow photos
Με γεια το μπλουζάκι, το τζιν φανταστικό
Πήρες καινούρια παπούτσια
Το μπουφάν σημαντικό
Πήρες ρολόι, γυαλιά, καπέλο συλλεκτικό
Εγώ πήγα πολύ μακριά να πάρω
Καινούριο μυαλό αλήθεια σώθηκα
Δεν έζησα το όνειρο σου αντίθετα
Εσύ το ονειρεύτηκες εγώ προσγειώθηκα
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Μένουν πίσω οι δικοί μου (οι λόφοι) μικρή μου
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Αφήνω πίσω στιγμές για να ζήσω στιγμές
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Σε όποιον δρόμο και να πατώ
Δεν ξεχνώ δρόμους που ανδρώθηκα
Άνοιξε το μάτι μου σε ότι βλέπω απλώθηκα
Ένοιωσα ανθρώπους και αυτοί
Άνθρωποι νοιώσαν εμένα
Έβγαζαν νόημα οι λέξεις όμως μίλαγε το βλέμμα
Το βήμα μου αργόσυρτο γιατί σέρνει τις ρίζες
Ζω με πάθος το σήμερα σε πολιτείες γκρίζες
Σε γίγαντες κτίρια είμαι ο
Νάνος που γυρνάει ο
Ινδιάνος μου είπε είσαι το δέντρο που μιλάει
Να στέκεσαι περήφανος και να χαμογελάς
Κάθε μέρα που ξυπνάς ένα βήμα να προχωράς
Την μάχη την χάνεις όταν δεν δίνεις την μάχη
Και να θυμάσαι δεν σε ακούνε
Όταν δεν τους μιλάς
Τώρα στην επιφάνεια ήμουν για
Χρόνια στην υπό γα
Πίστεψε τα λόγια μου πήγα κοντά και το’δα
Στην χώρα των ελεύθερων
Δεν υπάρχουν ελεύθεροι
Όμως είδαν τον ελεύθερο που κράταγε την φλόγα
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Μένουν πίσω οι δικοί μου (οι λόφοι) μικρή μου
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Αφήνω πίσω στιγμές για να ζήσω στιγμές
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Δρόμοι, πλατείες, μεγάλες γειτονιές
Τίποτα δεν είναι ίδιο φίλε
Εκτός από τις γωνίες
Είμαστε μόνη, γνώμη, όλοι έχουν σαγόνι
Και αν στηρίζεις την γνώμη σου
Ναι μάθε να τρως μπουνιές
Να’χεις τη νοοτροπία του φίλου
Με τους ανθρώπους
Να τους σέβεσαι να τους ακούς βοήθησε τους
Και αν δε τα παίρνεις
Πίσω να’χεις νοοτροπία σκύλου
Μη γαβγίζεις μη δείχνεις δόντια
Απλά κατούρησε τους
Δεν ξεχνώ, δεν το ξεχνώ, μην ξεχνάς
Μην το ξεχνάς εγώ θυμάμαι να θυμάσαι εγώ
Είμαι ένας από εσάς
Εγώ είμαι με αυτούς που θέλουν
Να ζήσουν το ακραίο
Που εξερευνούν το άγνωστο να
Ανακαλύψουν το νέο
Αν κάνεις άγρια ζωή θα σπάσεις τον κωδικό θα
Νοιώσεις όπως οι λύκοι όταν
Κοιτάζουν τον γκρεμό
Δεν θα νιώθεις ίχνος φόβου
Θα είσαι έτοιμος για
Όλα εγώ έφυγα χαλίκι και επέστρεψα βουνό
Επιστρέφω στο τσαρδί μου
Στις γειτονιές, στα πάρκα, στις αγκαλιές
Τώρα πίνω απ’τα μπουκάλια μαζί
Πίνουν οι δικοί μου
(οι λόφοι) η μικρή μου με
Αγκαλιάζει πριν περάσω το κατώφλι
Επιστρέφω στο τσαρδί μου
Στις γειτονιές, στα πάρκα, στις αγκαλιές
Έτσι τρέφω την ψυχή μου όταν βρίσκω στιγμές
Και της δίνω στιγμές όλος ο πλανήτης
Είναι μέσα στο χαρτί μου
Αφήνω πίσω την πόλη μου αντίος
Πετάω ψηλά 30 χιλιάδες και κάτι
Πόδια πιο ψηλά (πιο ψηλά)
Πάω με τα δικά μου λόγια
Δικέ μου σκάω με φόρα πάω
Με τη φόρα του ανέμου
Όταν επιστρέψει ο λύκος μικρέ αμνέ μου
Η επιτυχία σου θα είναι μικρή όσο οι γραμμές
Σου δηλαδή όσο το όνομα ενός κινέζου
Της καλύτερης ακαδημίας απόφοιτος
Πρώτος krans life σε σκέψη vers flow photos
Με γεια το μπλουζάκι, το τζιν φανταστικό
Πήρες καινούρια παπούτσια
Το μπουφάν σημαντικό
Πήρες ρολόι, γυαλιά, καπέλο συλλεκτικό
Εγώ πήγα πολύ μακριά να πάρω
Καινούριο μυαλό αλήθεια σώθηκα
Δεν έζησα το όνειρο σου αντίθετα
Εσύ το ονειρεύτηκες εγώ προσγειώθηκα
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Μένουν πίσω οι δικοί μου (οι λόφοι) μικρή μου
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Αφήνω πίσω στιγμές για να ζήσω στιγμές
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Σε όποιον δρόμο και να πατώ
Δεν ξεχνώ δρόμους που ανδρώθηκα
Άνοιξε το μάτι μου σε ότι βλέπω απλώθηκα
Ένοιωσα ανθρώπους και αυτοί
Άνθρωποι νοιώσαν εμένα
Έβγαζαν νόημα οι λέξεις όμως μίλαγε το βλέμμα
Το βήμα μου αργόσυρτο γιατί σέρνει τις ρίζες
Ζω με πάθος το σήμερα σε πολιτείες γκρίζες
Σε γίγαντες κτίρια είμαι ο
Νάνος που γυρνάει ο
Ινδιάνος μου είπε είσαι το δέντρο που μιλάει
Να στέκεσαι περήφανος και να χαμογελάς
Κάθε μέρα που ξυπνάς ένα βήμα να προχωράς
Την μάχη την χάνεις όταν δεν δίνεις την μάχη
Και να θυμάσαι δεν σε ακούνε
Όταν δεν τους μιλάς
Τώρα στην επιφάνεια ήμουν για
Χρόνια στην υπό γα
Πίστεψε τα λόγια μου πήγα κοντά και το’δα
Στην χώρα των ελεύθερων
Δεν υπάρχουν ελεύθεροι
Όμως είδαν τον ελεύθερο που κράταγε την φλόγα
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Μένουν πίσω οι δικοί μου (οι λόφοι) μικρή μου
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Αφήνω πίσω το τσαρδί μου
Τις γειτονιές τα πάρκα τις αγκαλιές
Τα μπουκάλια να μιλήσω
Αφήνω πίσω στιγμές για να ζήσω στιγμές
Περίμενε με στο κατώφλι όταν γυρίσω
Δρόμοι, πλατείες, μεγάλες γειτονιές
Τίποτα δεν είναι ίδιο φίλε
Εκτός από τις γωνίες
Είμαστε μόνη, γνώμη, όλοι έχουν σαγόνι
Και αν στηρίζεις την γνώμη σου
Ναι μάθε να τρως μπουνιές
Να’χεις τη νοοτροπία του φίλου
Με τους ανθρώπους
Να τους σέβεσαι να τους ακούς βοήθησε τους
Και αν δε τα παίρνεις
Πίσω να’χεις νοοτροπία σκύλου
Μη γαβγίζεις μη δείχνεις δόντια
Απλά κατούρησε τους
Δεν ξεχνώ, δεν το ξεχνώ, μην ξεχνάς
Μην το ξεχνάς εγώ θυμάμαι να θυμάσαι εγώ
Είμαι ένας από εσάς
Εγώ είμαι με αυτούς που θέλουν
Να ζήσουν το ακραίο
Που εξερευνούν το άγνωστο να
Ανακαλύψουν το νέο
Αν κάνεις άγρια ζωή θα σπάσεις τον κωδικό θα
Νοιώσεις όπως οι λύκοι όταν
Κοιτάζουν τον γκρεμό
Δεν θα νιώθεις ίχνος φόβου
Θα είσαι έτοιμος για
Όλα εγώ έφυγα χαλίκι και επέστρεψα βουνό
Επιστρέφω στο τσαρδί μου
Στις γειτονιές, στα πάρκα, στις αγκαλιές
Τώρα πίνω απ’τα μπουκάλια μαζί
Πίνουν οι δικοί μου
(οι λόφοι) η μικρή μου με
Αγκαλιάζει πριν περάσω το κατώφλι
Επιστρέφω στο τσαρδί μου
Στις γειτονιές, στα πάρκα, στις αγκαλιές
Έτσι τρέφω την ψυχή μου όταν βρίσκω στιγμές
Και της δίνω στιγμές όλος ο πλανήτης
Είναι μέσα στο χαρτί μου