Herman van Veen - De laatste twee der dapperen songtekst (lyrics)
[Herman van Veen - De laatste twee der dapperen songtekst lyrics]
Hij ziet in de kleedkamerspiegel
De jaarringen rond zijn ogen
Als kringen van stenen in een poel
Ze hebben gezien
Maar blijven bezig met niet meer glad te
Strijken gevoel ze zien Bedrogen Echtgenoot
De man in de verkeerde reus
De waarheid in het cliché
Hij zeult maar, van theater naar theater
De rol is eeuwig het wordt nooit meer later
Alles trekt scheef als in een farce
Armen waaien van hem los in gebaren
Taal gaat wapperen
Barse wanhoop wankelt door de holle
Hallen van zijn stem
Slingerende grootspraak slaat een arm
Om hem heen:
Hij en hem, de laatste twee der dapperen
Ze hebben gezien hij zingt
Hij zingt zijn lul verschrompelt
Hoort zijn kloten knarsen
Hij ziet in de kleedkamerspiegel
De jaarringen rond zijn ogen
Als kringen van stenen in een poel
Hij hoort het koken van zijn bloed
Het rusteloze bonken van zijn hart
Alles raast als in een storm
Woorden blijven stokken in zijn strot
Daverende stilte elke huisdeur is op slot
God, verkleed als Johnny Walker
Slaat een arm om hem heen
Zijn haar valt uit zijn rug trekt krom
Hij vlucht in een viool
Hoort dwars door zijn gekweel
De vogels zingen
De jaarringen rond zijn ogen
Als kringen van stenen in een poel
Ze hebben gezien
Maar blijven bezig met niet meer glad te
Strijken gevoel ze zien Bedrogen Echtgenoot
De man in de verkeerde reus
De waarheid in het cliché
Hij zeult maar, van theater naar theater
De rol is eeuwig het wordt nooit meer later
Alles trekt scheef als in een farce
Armen waaien van hem los in gebaren
Taal gaat wapperen
Barse wanhoop wankelt door de holle
Hallen van zijn stem
Slingerende grootspraak slaat een arm
Om hem heen:
Hij en hem, de laatste twee der dapperen
Ze hebben gezien hij zingt
Hij zingt zijn lul verschrompelt
Hoort zijn kloten knarsen
Hij ziet in de kleedkamerspiegel
De jaarringen rond zijn ogen
Als kringen van stenen in een poel
Hij hoort het koken van zijn bloed
Het rusteloze bonken van zijn hart
Alles raast als in een storm
Woorden blijven stokken in zijn strot
Daverende stilte elke huisdeur is op slot
God, verkleed als Johnny Walker
Slaat een arm om hem heen
Zijn haar valt uit zijn rug trekt krom
Hij vlucht in een viool
Hoort dwars door zijn gekweel
De vogels zingen