Mani - Και Ήρθε Πάλι (Kai Irthe Pali) στίχοι (lyrics)
[Mani - Και Ήρθε Πάλι Kai Irthe Pali στίχοι lyrics]
Κι ήρθε πάλι
Στα μάτια σου μεσάνυχτα είδα ανατολή
Πώς είσαι τόσο αγνή σε μια πόλη αμαρτωλή
Πώς είδες μέσα απ' μάτια μου ποιος είμαι εγώ
Και δεν κουνήθηκες ποτέ, γιατί φυσά πολύ
Και μ' ακολούθησες στο πιο βαθύ σκοτάδι μου
Και δε φοβήθηκες να μπεις μες στο κεφάλι μου
Βγήκα απόψε να σε βρω, μα ο χρόνος πέρασε
Δε θα σ' αναγνωρίσω κι αν σε
Δω μέσα στη ζάλη μου
"Και στον πλανήτη αυτόν" μου
'πες "σε θέλω δυνατό!"
Μέσα στο δάσος κι αν χαθώ
Ξέρω από 'κεί να βγω
Τη μυρωδιά σου ακολουθώ σαν μονοπάτι, μα εάν
Με δεις απ' το μπαλκόνι σου
Μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
Κι αν κάπου τύχει και σε δω δε θα σε ξέρω πια
Ήθελα τόσο να σε δω μέχρι που ξέχασα
Κι οι νύχτες έφυγαν γι' αυτό
Κι οι φλόγες έσβησαν
Για λίγο πέρασα, κάνε πως δε με βλέπεις καν
Κι υπνοβατούσα στη βροχή ενώ στη γη μιλούσα
Πετούσα πιο ψηλά από 'κεί
Που τυφλοί με κοιτούσαν
Και να 'μαι πάλι στην αρχή, ξαναβάζω τη λούπα
Κενός από τις αναμνήσεις που σ' αναζητούσα
Στο τέλος δε νικάει κανείς
Γιατί έρωτας είναι κι αφού δε σκέφτεστε πολύ
Κι έτσι υπέροχα ζείτε
Κανένας λόγος να με ξέρεις δεν υπάρχει
Μα αν περάσω από το σπίτι σου
Μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
Ήρθε ο χειμώνας, σκοτεινιάζει πιο νωρίς
Το πάμε πιο βαθιά για να πνιγώ κι εγώ κι εσύ
Κατέβα στον βυθό για να πνιγώ κι εγώ κι εσύ
Να βγούμε από την πόλη και να φύγουμε μαζί
Να δούμε την αυγή κι αυτό μου αρκεί
Να βγω απ' τη φυλακή!
Κι αν πέσουμε, θα πέσουμε μαζί
Και τώρα πιο καλά καταλαβαίνω γεγονότα
Κι ερμηνεύω κάποια λόγια
Μα δε γίνομαι αφελής
Εγώ κι εσύ, παράνομοι, πέρα από εμάς κανείς
Παραμονή καταστροφής και πρώτ' απ' όλα εμείς
Κόλαση που ανθεί κι αναπόφευκτη
Η σύνδεσή μας συνεχής κι αυταπόδειχτη
Απ' το μηδέν στο πουθενά, μα προτιμώ να τρέξω
Τι κρύβεις μέσα στο μυαλό σου
Δεν μπορώ να ξέρω
Πρέπει να φύγω, θα μιλήσουμε το βράδυ
Μα αν με δεις απ' το μπαλκόνι
Σου μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
Κι υπνοβατούσα στη βροχή ενώ στη γη μιλούσα
Πετούσα πιο ψηλά από 'κεί
Που τυφλοί με κοιτούσαν
Και να 'μαι πάλι στην αρχή, ξαναβάζω τη λούπα
Κενός από τις αναμνήσεις που σ' αναζητούσα
Στο τέλος δε νικάει κανείς
Γιατί έρωτας είναι κι αφού δε σκέφτεστε πολύ
Κι έτσι υπέροχα ζείτε
Κανένας λόγος να με ξέρεις δεν υπάρχει
Μα αν περάσω από το σπίτι σου
Μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
(ήρθε πάλι, ήρθε πάλι, ήρθε πάλι, ήρθε πάλι)
-Γιατί δεν μπόρεσα να ξεχάσω γι' αυτό! 3
Ολόκληρα χρόνια το μίσος κι η αγάπη
Ο Θεός κι ο σατανάς στριφογυρίζανε
Μέσα μου σαν μαχαίρι!
-Τράβα τα χέρια σου από πάνω μου!
Στα μάτια σου μεσάνυχτα είδα ανατολή
Πώς είσαι τόσο αγνή σε μια πόλη αμαρτωλή
Πώς είδες μέσα απ' μάτια μου ποιος είμαι εγώ
Και δεν κουνήθηκες ποτέ, γιατί φυσά πολύ
Και μ' ακολούθησες στο πιο βαθύ σκοτάδι μου
Και δε φοβήθηκες να μπεις μες στο κεφάλι μου
Βγήκα απόψε να σε βρω, μα ο χρόνος πέρασε
Δε θα σ' αναγνωρίσω κι αν σε
Δω μέσα στη ζάλη μου
"Και στον πλανήτη αυτόν" μου
'πες "σε θέλω δυνατό!"
Μέσα στο δάσος κι αν χαθώ
Ξέρω από 'κεί να βγω
Τη μυρωδιά σου ακολουθώ σαν μονοπάτι, μα εάν
Με δεις απ' το μπαλκόνι σου
Μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
Κι αν κάπου τύχει και σε δω δε θα σε ξέρω πια
Ήθελα τόσο να σε δω μέχρι που ξέχασα
Κι οι νύχτες έφυγαν γι' αυτό
Κι οι φλόγες έσβησαν
Για λίγο πέρασα, κάνε πως δε με βλέπεις καν
Κι υπνοβατούσα στη βροχή ενώ στη γη μιλούσα
Πετούσα πιο ψηλά από 'κεί
Που τυφλοί με κοιτούσαν
Και να 'μαι πάλι στην αρχή, ξαναβάζω τη λούπα
Κενός από τις αναμνήσεις που σ' αναζητούσα
Στο τέλος δε νικάει κανείς
Γιατί έρωτας είναι κι αφού δε σκέφτεστε πολύ
Κι έτσι υπέροχα ζείτε
Κανένας λόγος να με ξέρεις δεν υπάρχει
Μα αν περάσω από το σπίτι σου
Μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
Ήρθε ο χειμώνας, σκοτεινιάζει πιο νωρίς
Το πάμε πιο βαθιά για να πνιγώ κι εγώ κι εσύ
Κατέβα στον βυθό για να πνιγώ κι εγώ κι εσύ
Να βγούμε από την πόλη και να φύγουμε μαζί
Να δούμε την αυγή κι αυτό μου αρκεί
Να βγω απ' τη φυλακή!
Κι αν πέσουμε, θα πέσουμε μαζί
Και τώρα πιο καλά καταλαβαίνω γεγονότα
Κι ερμηνεύω κάποια λόγια
Μα δε γίνομαι αφελής
Εγώ κι εσύ, παράνομοι, πέρα από εμάς κανείς
Παραμονή καταστροφής και πρώτ' απ' όλα εμείς
Κόλαση που ανθεί κι αναπόφευκτη
Η σύνδεσή μας συνεχής κι αυταπόδειχτη
Απ' το μηδέν στο πουθενά, μα προτιμώ να τρέξω
Τι κρύβεις μέσα στο μυαλό σου
Δεν μπορώ να ξέρω
Πρέπει να φύγω, θα μιλήσουμε το βράδυ
Μα αν με δεις απ' το μπαλκόνι
Σου μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
Κι υπνοβατούσα στη βροχή ενώ στη γη μιλούσα
Πετούσα πιο ψηλά από 'κεί
Που τυφλοί με κοιτούσαν
Και να 'μαι πάλι στην αρχή, ξαναβάζω τη λούπα
Κενός από τις αναμνήσεις που σ' αναζητούσα
Στο τέλος δε νικάει κανείς
Γιατί έρωτας είναι κι αφού δε σκέφτεστε πολύ
Κι έτσι υπέροχα ζείτε
Κανένας λόγος να με ξέρεις δεν υπάρχει
Μα αν περάσω από το σπίτι σου
Μην πεις "Γιατί ήρθε πάλι"
(ήρθε πάλι, ήρθε πάλι, ήρθε πάλι, ήρθε πάλι)
-Γιατί δεν μπόρεσα να ξεχάσω γι' αυτό! 3
Ολόκληρα χρόνια το μίσος κι η αγάπη
Ο Θεός κι ο σατανάς στριφογυρίζανε
Μέσα μου σαν μαχαίρι!
-Τράβα τα χέρια σου από πάνω μου!