Mikros Kleftis, Hatemost - Modus Vivendi στίχοι (lyrics)

Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)
Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)
Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)

Uh, Modus Vivendi, στήνω μόνος το γλέντι
Συνταγή για βαρόνους, βαρύς πόνος κι αψέντι
Γάμα τα Gucci, τα Prada, τα Louis, τα Fendi
(βλάκα) με Β κεφαλαίο σα το logo της Bentley
Είμαστε το άλλο (το άλλο) , δεν είμαστ' αυτό
Αυτοί μιλάν για τρίχες, μπαίνω να κουρευτώ
(hey)
Μου λεν είναι γραμμένο, τους λέω είναι γραφτό
Ένα ξενέρωτο spot αν πατήσω θα γίνει καυτό
Αδερφέ μου, δεύτερε εαυτέ μου
Είμαι θεός του πολέμου, φύλα
Τους αδερφούς σου, λένε, θεέ μου
Η χειραψία εδώ είναι ευλογία (ευλογία)
Μας αγκάλιασε η αλητεία όπως
Το Χριστό η Παναγία
Νέοι βετεράνοι με αδρεναλίνη rookie (rookie)
Μια αγάπη στις πουτάνες
Μα σε σας ούτε μπούκι (μπούκι)
Την άκουσαν πολύ λες και τρώνε space cookie
(what?)
Βγαίνουμε και μπαίνουνε ξανά μες στο καβούκι
Είναι Σαλόνικα, Σαλούγκα
Στο καλοκαίρι μπούκα (μπούκα)
Φερμά στην Ναβαρίνου, στην Εγνατία στούκα
(στούκα)
Εδώ έχει χαστούκια άμα θες να δεις τα αστέρια
Κι οι δικοί μου έχουνε
Μόνιμη φαγούρα στα χέρια (eh)
Εδώ πάνω είναι πιο καλά
Το νιώθω σαν υγρασία στα κόκαλα
Αν το νιώθεις, το 'γραψα για σένα bro μου
Κι εμείς θα το πάμε αλλού
Αυτό σου το χα πει μωρό μου (στο 'χα πει)

Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)
Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)

Yah, το rap της Πανεπιστημίου
Μουσική μας που ντύνει
Παιδιά του ορφανοτροφείου (yaw)
Η ληστεία εξελίχθηκε, άνοιγμα του φορτίου
Στην πλατεία
Τέσσερα στενά πάνω απ' την Ηρακλείου
(pow, pow)
Είμαι Αθήνα, Αθήνα, κάπου στη Γαλατσίου
Κοινωνία, 15 Αυγούστου, η πόλη σαν τον Τσίου
Κάθε γειτονιά είναι πτέρυγα ψυχιατρείου
Δηλητήριο από τη δεξαμενή του υδραγωγείου
Τι πλασάρεις, μόδα δουλεύω για το νοίκι ρε
Δε σταματάω να ψάχνω για τη χώρα σου Αλίκη
(όχι) και το παιδάκι άντρεψε και μου
Ρουφάει τη μύτη ρε
Θα το φαν οι λύκοι ε, μαζέψτε το στο σπίτι ρε
(yah) δίχως χαρτί φρενοκομείου
Αφηγούμαι τι διαφθορά στην έδρα δικαστηρίου
Την αλήθεια μας
Γι' αυτήν τ' αδέρφια μου έχουν δικαστεί
Τις μίζες που κρύβει η καρέκλα του δικαστή
(woo, woo)
Και δε σέβεται η νύχτα, ξύπνα τη Λολίτα
Το αγόρι της ξημερώνεται πάλι με τη φρίμπα
Κι η πιτσιρίκα εκδίδεται σε κανάλια απόρρητα
Ανάμεσα σε πτώματα, τοξικά απόβλητα
(ta ta ta ta ta)
Αναμεταδότες, στημένοι στη γωνία
Με οκτάμπαρα και νότες στη γκρι πολιτεία
Σηκωθείτε πατριώτες, πεθαίνετε εν αγνοία
Εμείς ναρκομανείς και πότες
Από έρωτες καπότες

Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)
Δε θα 'ρθουν, είναι μακριά (είναι μακριά)
Μα τον νου σου, ποτέ δεν ξες
(ποτέ δεν ξέρεις)
Η νύχτα είν' άγρια (άγρια, άγρια)
Φύλα το crew σου (αδελφούς κι αδελφές)

Αν δε σε δω και πάλι κάποιο φεγγάρι να στα πω
Δεν τ' αφήνω στο ζάρι, παίζω για όσα αγαπώ
Αυτό δεν έχει ρεπό
Προσέχω πάντα τους δικούς μου
Γι' αυτούς πάντα χτυπώ
Αν δε σε δω και πάλι κάποιο φεγγάρι να στα πω
Δεν τ' αφήνω στο ζάρι, παίζω για όσα αγαπώ
Αυτό δεν έχει ρεπό
Προσέχω πάντα τους δικούς μου
Γι' αυτούς πάντα χτυπώ