Mikros Kleftis - Χάρτινα Όνειρα (Xartina Oneira) στίχοι (lyrics)
[Mikros Kleftis - Χάρτινα Όνειρα Xartina Oneira στίχοι lyrics]
Δεν κάνω χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Μη ρωτάς αν μπλοφάρω, να κοιτάς απ’το φάρο
Ελεύθερος σερφάρω, δεν ξέρω αν θα σε πάρω
Δεν αποκλείεται, η μοναξιά εννίοτε
Χτυπάει το βράχο σαν κύμα και διαλύεται
Γλάροι και βάρκες, μυαλό όχι αυτάρκες
Κρυφή μου όαση, όταν λείπω εκεί κόβω τσάρκες
Ο Πάνος ειπε να ακολουθήσεις τη λάμψη
Σε μια ευθεία η θλίψη προκαλεί κάμψη
Δε τη μισείς, μέχρι να σε βλάψει
Αγαπάς τον ήλιο, μέχρι να σε κάψει
Ο άνεμος μας πήρε την τέντα
Σκόρπισε τα φύλλα κι είχα κέντα
Οι φίλοι δεν βγαίνουν εύκολα πλέον εδώ
Σαν κουβέντα
Και τ’ όνομα μου στα απωλεσθέντα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα
Δεν κάνω χάρτινα όνειρα, καίγονται εύκολα
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Εκείνη λούζεται στο φως του πρωινού
Εκείνος στον ιδρώτα τι θα φάει, τρώει νου
Του ΄πε "να μη λείπεις, τι ζήτησα ντε"
Με συγκινεί σα τη φωνή της Sade
Η χαρμολύπη σταντέ
Αν δε μας κλέψουν το χρόνο οι λύπες
Σα διαρρήκτες
Θα συναντηθούμε ξανά, σα ρολογιών δείκτες
Ο χρόνος ειναι αιμοσταγής
Μα στα πανιά μας, φυσάει αέρας αλλαγής
Η σύγχρονη αποσύνθεση απ’τους
Σύγχρονους συνθέτες
Λύνω τη γλώσσα με γλωσσοδέτες
Φορές που ίσως δε θα ‘θελα
Πατάω τον εγωισμό σαν κρασοστάφυλα
Φεύγει σαν άμμος, ανάμεσα απο τα δάχτυλα
Όπλα & τριαντάφυλλα
Σου τα ‘φερα στο δίσκο σου
Αν πήρες χαμπάρι, φταίει το ρίσκο σου
Γλυκιά πικρία στον ουρανίσκο σου
Στο πλήρες σκοτάδι σ’αφήνει κι ο ίσκιος σου
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Μη ρωτάς αν μπλοφάρω, να κοιτάς απ’το φάρο
Ελεύθερος σερφάρω, δεν ξέρω αν θα σε πάρω
Δεν αποκλείεται, η μοναξιά εννίοτε
Χτυπάει το βράχο σαν κύμα και διαλύεται
Γλάροι και βάρκες, μυαλό όχι αυτάρκες
Κρυφή μου όαση, όταν λείπω εκεί κόβω τσάρκες
Ο Πάνος ειπε να ακολουθήσεις τη λάμψη
Σε μια ευθεία η θλίψη προκαλεί κάμψη
Δε τη μισείς, μέχρι να σε βλάψει
Αγαπάς τον ήλιο, μέχρι να σε κάψει
Ο άνεμος μας πήρε την τέντα
Σκόρπισε τα φύλλα κι είχα κέντα
Οι φίλοι δεν βγαίνουν εύκολα πλέον εδώ
Σαν κουβέντα
Και τ’ όνομα μου στα απωλεσθέντα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Δεν κάνω χαρτινα ονειρα, σκίζονται εύκολα
Το τελευταίο γράμμα απ’το τελευταίο γράμμα
Μην κάνεις χάρτινα όνειρα
Δεν κάνω χάρτινα όνειρα, καίγονται εύκολα
Οτι μισούσα πάντα υπεύθυνα το έφτυνα
Εκείνη λούζεται στο φως του πρωινού
Εκείνος στον ιδρώτα τι θα φάει, τρώει νου
Του ΄πε "να μη λείπεις, τι ζήτησα ντε"
Με συγκινεί σα τη φωνή της Sade
Η χαρμολύπη σταντέ
Αν δε μας κλέψουν το χρόνο οι λύπες
Σα διαρρήκτες
Θα συναντηθούμε ξανά, σα ρολογιών δείκτες
Ο χρόνος ειναι αιμοσταγής
Μα στα πανιά μας, φυσάει αέρας αλλαγής
Η σύγχρονη αποσύνθεση απ’τους
Σύγχρονους συνθέτες
Λύνω τη γλώσσα με γλωσσοδέτες
Φορές που ίσως δε θα ‘θελα
Πατάω τον εγωισμό σαν κρασοστάφυλα
Φεύγει σαν άμμος, ανάμεσα απο τα δάχτυλα
Όπλα & τριαντάφυλλα
Σου τα ‘φερα στο δίσκο σου
Αν πήρες χαμπάρι, φταίει το ρίσκο σου
Γλυκιά πικρία στον ουρανίσκο σου
Στο πλήρες σκοτάδι σ’αφήνει κι ο ίσκιος σου