Phaser, Rapsodos Filologos - Απόσταση Aσφαλείας (Apostasi) στίχοι (lyrics)
[Phaser, Rapsodos Filologos - Απόσταση Aσφαλείας Apostasi στίχοι lyrics]
Πάντα ελεύθερος γυρίζω το σκ μου
Σε σπίτια καβάτζες μαζί
Με το crew μου βουντού μες το νου μου
Κόβω χαμόγελα γυρίζοντας τα ανάποδα
Σε όσους ξέχασαν πως είναι άνθρωποι και
Λειτουργούν σαν τετράποδα
Πάνω στα πεντάγραμμα αφήνομαι στο
Λευκό του χαρτού άφοβα
Ανοίγομαι γιατί με έκανε τόσο
Να το εμπιστεύομαι
Σε όσους χαμόγελο δείχνουν απλά απομακρύνομαι
Έχω γνωρίσει μάγκα διάφορα είδη στα 23
Μου είδη ξεχωρίζω αλήθεια πολύ
Και είναι λίγοι όσους κράτησα
Στο πλάι μου γιατί
Πάνω στην πλάτη μου είχαν αφήσει ψαλίδι
Έχω νιώσει την απόρριψη έχω κάνει στον
Εαυτό μου υπόδειξη να ζητήσει συγχώρεση
Όλοι στον κύκλο με τα
Λάθη εγκλωβισμένοι βυθισμένοι
Σε ένα απύθμενο και άνω ξεχασμένοι
Και μην μου πεις πως δεν έχεις κάνεις το
Λάθος ποτέ γιατί κουτέ ουδείς αλάνθαστος ναι
Έχω το χάρισμα του καπνού στα
Πνευμόνια μου παρά μπροστά
Απ' τα μάτια μου να χάνω την εικόνα μου
Και άμα γεράσω θύμισε το μου
Κράτα με απ' το χέρι
Μου και πες το μου αλλιώς άφησε το μου
Ξέρω από όπλα όπως την τέχνη
Του δρόμου που έχω
Επώ μου φυλάξου να τα πούμε θέμα χρόνου είναι
Απ'όταν έκανα την μοναξιά μου θέρετρο
Τους στίχους μου είδα σαν ορίζοντες
Κι όχι σαν φέρετρο
Ελεύθερος, σ'έβαλα σε δεύτερη μοίρα
Κι ας ήρθα δεύτερος
Λάθη να λουπάρω δεν είμαι εύκαιρος
Σ΄ένα συμπέρασμα έχω φτάσει
Την επιλογή κι αν είχα το μυαλό
Μου δεν θα ήθελα να ξεχάσει
Κάθε πράξη, κάθε φράση, κάθε στάση
Κάθε αντίδραση και δράση
Βασικά χαρακτήρα μου χουν διαπλάσει
Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου
Η ευάλωτη πλευρά του εαυτού μου
Φυλακίζεται στις μνήμες μου
Λουκέτο βάζω εγώ τα κάγκελα κι οι λίμες μου
Και όταν υποτροπιάζω διαβάζω τις
Παλιές ρίμες μου στήνω στα πάθη καραούλι
Γιατί ξέρω πως αν φτάσουν στο μεδούλι
Θα πεθάνουμε δικοί τους δούλοι
Πατάω γερά, προετοιμάζω το σώμα για τα φτερά
Υπομονετικά κλεισμένος στο κουκούλι
Σε σπίτια καβάτζες μαζί
Με το crew μου βουντού μες το νου μου
Κόβω χαμόγελα γυρίζοντας τα ανάποδα
Σε όσους ξέχασαν πως είναι άνθρωποι και
Λειτουργούν σαν τετράποδα
Πάνω στα πεντάγραμμα αφήνομαι στο
Λευκό του χαρτού άφοβα
Ανοίγομαι γιατί με έκανε τόσο
Να το εμπιστεύομαι
Σε όσους χαμόγελο δείχνουν απλά απομακρύνομαι
Έχω γνωρίσει μάγκα διάφορα είδη στα 23
Μου είδη ξεχωρίζω αλήθεια πολύ
Και είναι λίγοι όσους κράτησα
Στο πλάι μου γιατί
Πάνω στην πλάτη μου είχαν αφήσει ψαλίδι
Έχω νιώσει την απόρριψη έχω κάνει στον
Εαυτό μου υπόδειξη να ζητήσει συγχώρεση
Όλοι στον κύκλο με τα
Λάθη εγκλωβισμένοι βυθισμένοι
Σε ένα απύθμενο και άνω ξεχασμένοι
Και μην μου πεις πως δεν έχεις κάνεις το
Λάθος ποτέ γιατί κουτέ ουδείς αλάνθαστος ναι
Έχω το χάρισμα του καπνού στα
Πνευμόνια μου παρά μπροστά
Απ' τα μάτια μου να χάνω την εικόνα μου
Και άμα γεράσω θύμισε το μου
Κράτα με απ' το χέρι
Μου και πες το μου αλλιώς άφησε το μου
Ξέρω από όπλα όπως την τέχνη
Του δρόμου που έχω
Επώ μου φυλάξου να τα πούμε θέμα χρόνου είναι
Απ'όταν έκανα την μοναξιά μου θέρετρο
Τους στίχους μου είδα σαν ορίζοντες
Κι όχι σαν φέρετρο
Ελεύθερος, σ'έβαλα σε δεύτερη μοίρα
Κι ας ήρθα δεύτερος
Λάθη να λουπάρω δεν είμαι εύκαιρος
Σ΄ένα συμπέρασμα έχω φτάσει
Την επιλογή κι αν είχα το μυαλό
Μου δεν θα ήθελα να ξεχάσει
Κάθε πράξη, κάθε φράση, κάθε στάση
Κάθε αντίδραση και δράση
Βασικά χαρακτήρα μου χουν διαπλάσει
Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου
Η ευάλωτη πλευρά του εαυτού μου
Φυλακίζεται στις μνήμες μου
Λουκέτο βάζω εγώ τα κάγκελα κι οι λίμες μου
Και όταν υποτροπιάζω διαβάζω τις
Παλιές ρίμες μου στήνω στα πάθη καραούλι
Γιατί ξέρω πως αν φτάσουν στο μεδούλι
Θα πεθάνουμε δικοί τους δούλοι
Πατάω γερά, προετοιμάζω το σώμα για τα φτερά
Υπομονετικά κλεισμένος στο κουκούλι