VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ) - Η Άκρη Της Πόλης (H Akri Tis Polis) στίχοι (lyrics)
[VITA PEIS ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ - Η Άκρη Της Πόλης H Akri Tis Polis στίχοι lyrics]
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
Μια βραδιά στην Αθήνα και βάδιζα
Τόσο όμορφη, τόσο βρώμικη
Τόσο που μοιάζει και πάλι
Με μάγισσα κάπως αλλόκοτη
Μπάτσοι γυρίζουνε, δένουνε κάποιους
Πάντως όχι τους κυριλάτους, βλέπεις
Είναι πελάτες τους κι ασπράδια
Έχει ο καθρέφτης που μοιράζονται
Κάποιοι δικάζονται για ένα μπάφο μόνο
Κι άλλοι γλιτώνουνε, με πρέζα κάνα τόνο
Γαμώ την πουτάνα μου για δικαιοσύνη
Στην άκρη της πόλης πολλά φτωχαδάκια
Δε στήσανε κώλο γι’ αυτό η πόρτα
Της ζωής που έχει φράγκα κλείνει
Κι ενώ γυρίζω, σ’ έναν τόπο
Λίγο πολύ καθαρός
Προσπαθώ να ζω, να βρίσκω το φως, ευτυχώς
Δεν έχω χάσει την καρδιά, την ψυχή, το μυαλό
Γι’ αυτό στην άκρη της πόλης
Δε βλέπω το γκρεμό δε βλέπω τον γκρεμό
Φίλε στην άκρη της πόλης δε βλέπω τον γκρεμό
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
Κάπου στην άκρη της πόλης
Πιασμένος απ’ το τίποτα
Να σκέφτομαι το αύριο, δουλειά
Πράγματα σίγουρα ναι, ξέρω τι θα πεις
Τα λεφτά δίνουν τα πάντα
Όμως πες μου αν τα φράγκα
Man μπορείς να εμπιστευτείς
Και να σκεφτείς το τι ξεπλένεται τη νύχτα
Εύκολο να μαγευτείς και να κολλήσεις
Πήχτρα μυαλό και δύο μέτρα απ’ την τηλεόραση
Να βλέπω ειδήσεις και ν’ απορώ θέμα πρώτο
Πυροβολισμοί σε κάποια δήθεν κέντρα
Διασκέδασης της εθνικής
Νταβατζής, έπεσε λέει νεκρός
Στη μέση μιας συμπλοκής
Ξεπλήρωμα λογαριασμών
Ίσως καλύτερα νεκρός παρά στην πίεση ζωής
Κατάληξη τραγική δυο νεαρών
Που σφάχτηκαν για ένα γκολ
Της μάνας τους παρηγοριά μοναδική
Ένα ματωμένο κασκόλ
Αυτογκόλ, ένας τυπάς στην Αττική
Από δόση υπερβολική μ’ ένα σημείωμα να λέει:
"Δεν αντέχω άλλο εκεί, έχω τρελαθεί
Δεν αντέχω άλλο εκεί, έχω τρελαθεί"
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
Μια βραδιά στην Αθήνα και βάδιζα
Τόσο όμορφη, τόσο βρώμικη
Τόσο που μοιάζει και πάλι
Με μάγισσα κάπως αλλόκοτη
Μπάτσοι γυρίζουνε, δένουνε κάποιους
Πάντως όχι τους κυριλάτους, βλέπεις
Είναι πελάτες τους κι ασπράδια
Έχει ο καθρέφτης που μοιράζονται
Κάποιοι δικάζονται για ένα μπάφο μόνο
Κι άλλοι γλιτώνουνε, με πρέζα κάνα τόνο
Γαμώ την πουτάνα μου για δικαιοσύνη
Στην άκρη της πόλης πολλά φτωχαδάκια
Δε στήσανε κώλο γι’ αυτό η πόρτα
Της ζωής που έχει φράγκα κλείνει
Κι ενώ γυρίζω, σ’ έναν τόπο
Λίγο πολύ καθαρός
Προσπαθώ να ζω, να βρίσκω το φως, ευτυχώς
Δεν έχω χάσει την καρδιά, την ψυχή, το μυαλό
Γι’ αυτό στην άκρη της πόλης
Δε βλέπω το γκρεμό δε βλέπω τον γκρεμό
Φίλε στην άκρη της πόλης δε βλέπω τον γκρεμό
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
Κάπου στην άκρη της πόλης
Πιασμένος απ’ το τίποτα
Να σκέφτομαι το αύριο, δουλειά
Πράγματα σίγουρα ναι, ξέρω τι θα πεις
Τα λεφτά δίνουν τα πάντα
Όμως πες μου αν τα φράγκα
Man μπορείς να εμπιστευτείς
Και να σκεφτείς το τι ξεπλένεται τη νύχτα
Εύκολο να μαγευτείς και να κολλήσεις
Πήχτρα μυαλό και δύο μέτρα απ’ την τηλεόραση
Να βλέπω ειδήσεις και ν’ απορώ θέμα πρώτο
Πυροβολισμοί σε κάποια δήθεν κέντρα
Διασκέδασης της εθνικής
Νταβατζής, έπεσε λέει νεκρός
Στη μέση μιας συμπλοκής
Ξεπλήρωμα λογαριασμών
Ίσως καλύτερα νεκρός παρά στην πίεση ζωής
Κατάληξη τραγική δυο νεαρών
Που σφάχτηκαν για ένα γκολ
Της μάνας τους παρηγοριά μοναδική
Ένα ματωμένο κασκόλ
Αυτογκόλ, ένας τυπάς στην Αττική
Από δόση υπερβολική μ’ ένα σημείωμα να λέει:
"Δεν αντέχω άλλο εκεί, έχω τρελαθεί
Δεν αντέχω άλλο εκεί, έχω τρελαθεί"
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν
-Ενώ στην πόλη μου πέφτουνε μεσάνυχτα
Και περιμένω να με δω να χάνομαι ξανά
-Να με δω να χάνομαι ξανά
-Τριγυρίζω στην άκρη της πόλης να
Σε δω στο πουθενά
Χρόνια τώρα βλέπω τύπους να μην μπορούν
Να φύγουν απ’ το ψέμα στο οποίο ζουν
-Να φύγουν απ’ το ψέμα που ζουν
-Τους έχω πει τι να προσέχουν
Μα ποτέ δεν ακούν