VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ) - Προ των Τριάντα (Pro Twn Trianta) στίχοι (lyrics)
[VITA PEIS ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ - Προ των Τριάντα Pro Twn Trianta στίχοι lyrics]
Ευρώπη σε όλη την Ελλάδα
Επικρατεί πανικός και τρώμε από τ’ αποφάγια
Φέραν ευρώ στα βαλκάνια
Αναβρασμός, άγχος, στρες
Δάνεια και τα σενάρια δίνουνε και παίρνουνε
Οικονομική, εικονική κρίση φέρνουνε
Αν έχουμε πληρώνουμε κι αν όχι χρωστάμε
Ντάξει, είμαστε πάτσι, παιδεία χρωστάνε
Μπάτσοι, κι εμείς απάτσι ντυμένοι παλιάτσοι
Κλέφτες μέσα στη ζούγκλα ζητάνε χαράτσι
Παίχτες βρώμικου παιχνιδιού κάντε τάκλιν
Στην καρωτίδα του τύπου που κάνει ζάπινγκ
Ναι, φέτος ειδήσεις και συνειδήσεις
Πάνε πακέτο κι εγώ σ’ αντίθετες κατευθύνσεις
Ερευνώ στο αντίθετο ρεύμα κινήσεις
Το διακινώ, δεν το πληρώνεις
Δεν κάνω πωλήσεις
Εξερευνώ τα σκοτεινά μου λημέρια
Περιμένω συγκινήσεις με λίγα λεφτά στα χέρια
Μεγαλώνω, μεγαλώνεις, μεγαλώνουμε
Μέρα με τη μέρα, καλημέρα
Καληνύχτα κι ανταμώνουμε
Από προ και μετά των τριάντα
Τα πάντα αλλάζουνε για πάντα
Το νιώθουμε, αν όχι, έχουμε κλείσει τα μάτια
Και δεν το ‘χουμε σε τίποτα
Να πάρουμε εκείνα τα μονοπάτια
Όχι να παίρνω, προτιμώ να μαθαίνω
Η ζωή είναι μικρή κι ο
Χρόνος είναι εχθρός της
Ο κόσμος μια πολύπλευρη εικόνα
Θέλω, όσο ζω να δω το μεγαλύτερο ποσοστό της
Όχι να παίρνω, προτιμώ να μαθαίνω
Η ζωή είναι μικρή κι ο
Χρόνος είναι εχθρός της
Ο κόσμος μια πολύπλευρη εικόνα
Θέλω, όσο ζω να δω το μεγαλύτερο ποσοστό της
Ο Ήλιος αναδύεται
Μετά το φεγγάρι θα επιστρέψει
Να του κλέψει τη θέση τότε ο Ήλιος κρύβεται
Το φεγγάρι θα φύγει και θα ‘ρθει ο Ήλιος
Κάθε μέρα λουπάρει, αυτό είναι κύκλος
Ήταν έτσι, από όταν άρχισε
Στα τόσα εκατομμύρια χρόνια ζωής, δεν άλλαξε
Δεν αλλάζει ο τρόπος, Ήλιε, που γυρίζεις
Αλλάζουμ’ εμείς κι οι θέσεις
Που μας εντοπίζεις
Ειμ’ ανήσυχος και πολύ μικρός ο πλανήτης
Να φύγω θέλω και να γυρίσω κοσμοπολίτης
Να ταξιδέψω σε μέρη, να αγαπήσω ανθρώπους
Ν’ αφήσω λίγο δικό μου εκεί
Να πάρω απ’ το δικό τους
Να ηρεμήσω, στην πόλη μου θα επιστρέψω
Να φτιάξω, ν’ αφήσω πίσω κάτι που θα λατρέψω
Και το κάτι ίσως αλλάξει τον κόσμο
Ίσως τ΄αντίθετο
Ίσως αλλάξει την τσέπη μου και
Στην κοπέλα μου επίθετο
Θέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο, ξέρω ανώφελα
Κι αν όχι, έστω την πόλη μου, την Αθήνα
Αν κάνω γιο να μεγαλώσει με χαμόγελα
Αν κάνω κόρη
Μη σκεφτεί ποτέ να γαμηθεί απ’ την πείνα
Όχι να παίρνω, προτιμώ να μαθαίνω
Η ζωή είναι μικρή κι ο
Χρόνος είναι εχθρός της
Ο κόσμος μια πολύπλευρη εικόνα
Και θέλω όσο ζω να δω
Το μεγαλύτερο ποσοστό της
Επικρατεί πανικός και τρώμε από τ’ αποφάγια
Φέραν ευρώ στα βαλκάνια
Αναβρασμός, άγχος, στρες
Δάνεια και τα σενάρια δίνουνε και παίρνουνε
Οικονομική, εικονική κρίση φέρνουνε
Αν έχουμε πληρώνουμε κι αν όχι χρωστάμε
Ντάξει, είμαστε πάτσι, παιδεία χρωστάνε
Μπάτσοι, κι εμείς απάτσι ντυμένοι παλιάτσοι
Κλέφτες μέσα στη ζούγκλα ζητάνε χαράτσι
Παίχτες βρώμικου παιχνιδιού κάντε τάκλιν
Στην καρωτίδα του τύπου που κάνει ζάπινγκ
Ναι, φέτος ειδήσεις και συνειδήσεις
Πάνε πακέτο κι εγώ σ’ αντίθετες κατευθύνσεις
Ερευνώ στο αντίθετο ρεύμα κινήσεις
Το διακινώ, δεν το πληρώνεις
Δεν κάνω πωλήσεις
Εξερευνώ τα σκοτεινά μου λημέρια
Περιμένω συγκινήσεις με λίγα λεφτά στα χέρια
Μεγαλώνω, μεγαλώνεις, μεγαλώνουμε
Μέρα με τη μέρα, καλημέρα
Καληνύχτα κι ανταμώνουμε
Από προ και μετά των τριάντα
Τα πάντα αλλάζουνε για πάντα
Το νιώθουμε, αν όχι, έχουμε κλείσει τα μάτια
Και δεν το ‘χουμε σε τίποτα
Να πάρουμε εκείνα τα μονοπάτια
Όχι να παίρνω, προτιμώ να μαθαίνω
Η ζωή είναι μικρή κι ο
Χρόνος είναι εχθρός της
Ο κόσμος μια πολύπλευρη εικόνα
Θέλω, όσο ζω να δω το μεγαλύτερο ποσοστό της
Όχι να παίρνω, προτιμώ να μαθαίνω
Η ζωή είναι μικρή κι ο
Χρόνος είναι εχθρός της
Ο κόσμος μια πολύπλευρη εικόνα
Θέλω, όσο ζω να δω το μεγαλύτερο ποσοστό της
Ο Ήλιος αναδύεται
Μετά το φεγγάρι θα επιστρέψει
Να του κλέψει τη θέση τότε ο Ήλιος κρύβεται
Το φεγγάρι θα φύγει και θα ‘ρθει ο Ήλιος
Κάθε μέρα λουπάρει, αυτό είναι κύκλος
Ήταν έτσι, από όταν άρχισε
Στα τόσα εκατομμύρια χρόνια ζωής, δεν άλλαξε
Δεν αλλάζει ο τρόπος, Ήλιε, που γυρίζεις
Αλλάζουμ’ εμείς κι οι θέσεις
Που μας εντοπίζεις
Ειμ’ ανήσυχος και πολύ μικρός ο πλανήτης
Να φύγω θέλω και να γυρίσω κοσμοπολίτης
Να ταξιδέψω σε μέρη, να αγαπήσω ανθρώπους
Ν’ αφήσω λίγο δικό μου εκεί
Να πάρω απ’ το δικό τους
Να ηρεμήσω, στην πόλη μου θα επιστρέψω
Να φτιάξω, ν’ αφήσω πίσω κάτι που θα λατρέψω
Και το κάτι ίσως αλλάξει τον κόσμο
Ίσως τ΄αντίθετο
Ίσως αλλάξει την τσέπη μου και
Στην κοπέλα μου επίθετο
Θέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο, ξέρω ανώφελα
Κι αν όχι, έστω την πόλη μου, την Αθήνα
Αν κάνω γιο να μεγαλώσει με χαμόγελα
Αν κάνω κόρη
Μη σκεφτεί ποτέ να γαμηθεί απ’ την πείνα
Όχι να παίρνω, προτιμώ να μαθαίνω
Η ζωή είναι μικρή κι ο
Χρόνος είναι εχθρός της
Ο κόσμος μια πολύπλευρη εικόνα
Και θέλω όσο ζω να δω
Το μεγαλύτερο ποσοστό της