VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ) - Εντός Ελέγχου (Entos Elegxou) στίχοι (lyrics)

Ναι σωστό στο τι κάνεις, στο τι τρως
Πόσο κρίνεις πόσο βλέπεις, πόσο φως
Είναι εκσυγχρονισμός, είσαι τρελός
Βάζουνε κάμερες μάγκα και δορυφόρους
Δε σε βλέπει πια μονάχα ο θεός
Μην είσαι χαζός ναι σωστό
Στο τι κάνεις, στο τι τρως πόσο κρίνεις
Πόσο βλέπεις, πόσο φως
Είναι εκσυγχρονισμός, είσαι τρελός
Βάζουνε κάμερες μάγκα και δορυφόρους
Δε σε βλέπει πια μονάχα ο θεός
Μην είσαι χαζός

Θα το δεις να χάνεται σιγά σιγά το
Δικαίωμα της ελευθερίας
Τελικά τι είναι η γνώση
Γενικά ο λαός έχει καλομάθει στην πτώση
Ο θεός που έστειλε έναν γιό για να λυτρώσει
Δυστυχώς πόσοι μετά απ’ αυτό είχαν τη γνώση
Ότι έγινε διχασμός στην ανθρωπότητα ελαφρώς
Εκκλησίες ψάχναν το δικαίωμα για εξουσίες


Και πόλεμος ο πολιτισμός νέκρωνε με
Πορείες εκσυγχρονισμού
Η αγάπη πλέον απορίες έχει
Ντουμάνια πανικού και εύκολες λείες
Οι ανθρώπινες ψυχές που ζουν σε πλατείες
Χωριά, πολυκατοικίες γενικά στην υδρόσφαιρα
Κάποιοι κοντρολάρουν άνετα την ατμόσφαιρα
Έχουν την γνώση όλοι κατά
Τα λεγόμενα όμως που, πράξεις που
Μόνο λόγια
Αφού δεν υπάρχει δυνατότητα αντίστασης
Νέκρωσης του νου υπό την εποπτεία συνωμοσιών
Τρομοκρατικών επιθέσεων πολιτικών αντιθέσεων
Ο κόσμος μας ένας κόσμος ελεύθερων
Καταλήγει σε κελί με φυλακισμό των σκέψεων

Ναι σωστό στο τι κάνεις, στο τι τρως
Πόσο κρίνεις πόσο βλέπεις, πόσο φως
Είναι εκσυγχρονισμός, είσαι τρελός
Βάζουνε κάμερες μάγκα και δορυφόρους
Δε σε βλέπει πια μονάχα ο θεός
Μην είσαι χαζός

Δεν ξέρω ποιός κάνει κουμάντο
Γιατί κουμάντο κάνει η τσέπη
Αντί να δουν αυτά που πρέπει
Αγωνιούσαν αν θα πιάσουμε εμείς η ελλαδίτσα
Την 17 Νοέμβρη μυστικές υπηρεσίες
Μυστικά ειδικά στρατεύματα
Μετατρέπουνε μυαλά σε δολοφόνους και
Τ’ αφήνουνε ελεύθερα
Η κατάληξη να τρώνε μόνο εσένα ή εμένα
Πόσοι πεθάνανε για λίγους
Πόσοι χάθηκαν για να ρίξουνε τοίχους
Η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου με
Τους δίδυμους πύργους
Το κακό για μένα ξεκινάει απ’ τη νεολαία
Δεκατριά, μάγκα, με δεκαεφτά
Τους πασάρουνε μια μόδα για να σέρνουν
Μια γενιά απ’ τα αυτιά
Παραμυθιάζουνε με δέκτες και κουτιά
Δε μένει έξω η μουσική βιομηχανία που
Πασάρει μόνο αγάπη και λαγνεία
Φιμώνει την αλήθεια και σ’ εθίζει στην ανία
Το θέμα είναι μάγκα να σκεφτείς φορτσάτος:
Παγκόσμια ειρήνη
Μάλλον τ’ όνειρο σιγά σιγά σβήνει
Έχουν συμφέροντα χτυπάν την Παλαιστίνη
Ποια χώρα, σε ποιο έθνος, σε ποιόν χάρτη
Εδώ κουμάντο κάνει η γυναίκα του πλανητάρχη
Σοβαρά μιλάς ναι, αλήθεια λέω men
Κοντρολάρουν σκέψεις
Σωστά, έτσι λέει και το ρεφραίν
Φίλε τρελαίνομαι αρχίζω και το χάνω
Κάποιοι βάλαν τη ζωή μας σε πλάνο
Απ’ τη στιγμή που γεννήθηκα ως
Τη μέρα που θα πεθάνω, ζω με πρότυπα
Φόρτσα δεν πάει άλλο
Μάγκα μου νομίζω θα φρικάρω
Κάτσε στην tv να ηρεμήσεις
Όχι ρε, τι λες, αυτοί κοιμίζουν συνειδήσεις
Υπόκοσμος μια καλοστημένη συνομωσία
Ειδήσεις ναρκώνουν το μυαλό σου με
Ψέμα να μην ξυπνήσεις μα ευτυχώς έχω εμένα
Ειμ’ εγώ για μένα εγώ ειμ’ αυτός
Εγώ ειμ’ αυτός
Και δεν παίζει να με κοιμίσουνε, λος

Έχουνε κάνει τη ρουτίνα, λεπίδα
Σκοτώνουν όνειρα
Σε κάνουνε ρομπότ, κάθε μέρα
Πεθαίνεις φρόνιμα βαδίζεις
Δουλεύεις να πλουτίσεις
Παλεύεις να ξυπνήσεις
Μα δε γίνεται πλέον κοιμάσαι μόνιμα το φως
Το κρύβουνε μάγκα για το συμφέρον
Αριθμός είσαι γι’ αυτούς
Αριθμός, με συγκεκριμένο μέλλον
Προκαθορισμένο να γίνεις μέλος υπνωτισμένων
Έτοιμος για πόλεμο μ’ άλλους λαούς
Κουβάρι πεθαμένων
Εκεί θα πας, εκεί θα γίνεις χώμα
Εδώ ποτίζουνε την αντίδραση με ναρκωτικά
Σου κλείνουνε το στόμα με νόμους
Σοβαρά μιλάω έχουν αστυνόμους δολοφόνους
Ομάδες ελέγχου
Έχουνε κλώνους και του Χίτλερ μεθόδους
Ανθρωπέ μου για να κυβερνήσουνε
Δίνουνε ρόλους του χαζού
Του κοιμισμένου κι όχι του μορφωμένου που
Να καταλαβαίνει τι παίζεται γύρω του