VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ) - Γυμνή Aλήθεια (2004) στίχοι (lyrics)
[VITA PEIS ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ - Γυμνή Aλήθεια 2004 στίχοι lyrics]
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Βηταπείς εδώ η αλήθεια κάνει striptease
Το σκοτάδι γίνεται φως βηταπείς
Τέλος εποχής για συγκροτήματα ντροπής
Κάνοντας εικόνα το στίχο μου για να δεις
Η Κόλαση θυμίζει παράνομο στέκι αγγέλων κι
Έχετε κρυφτεί σε βιομηχανία μπουρδέλων
Άθελά τους, ανάμεσά τους υπάρχει θάνατος
Τον αντιγράφουνε, μετά ταφή μουσικά
Άθελά τους, ανάμεσά τους ο κύριος Άσαρκος
Τον αντιγράφουνε, μετά ζωντανοί ξαφνικά
Και πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το μελάνι ν’ αποτυπώσει τη σκέψη, πάμε πάλι
Πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το κεφάλι να γυρίζει, να βλέπει ποιός κλέβει
Να κατεδαφίζει κάθε πούστη που
Θέλει ν’ ανέβει να κανονίζει ποιός θα μείνει
Και ποιός μουσικά πεθαίνει
Παίζει πόλεμος μα δεν υπάρχει
Κανείς να πολεμήσω αυτούς που ‘ναι ψηλά και
Πεθαμένος μπορώ να πατήσω
Φονικό Μηχάνημα, τώρα ξυπνάνε δαίμονες
Μένουν αξέχαστοι, μάγκα μου, σαν τους έρωτες
Ό, τι και να γίνει, μείνατε πίσω
Δε μ’ αφήνει, δεν το αφήνω, το εξελίσσω
Το ‘βλεπα να σβήνει
Σκέφτηκα να ρίξω τη φωτιά και
Πως γίνεται να σου δείξω
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Ξέχνα το παρελθόν και κοίτα λίγο το παρόν
Κρατάω το στυλ καυτό στο πέρασμα των καιρών
Θέλουνε μάχη, ήρθα να δώσω μάχη λοιπόν
Οι Αθάνατοι επιστρέψανε για δεύτερη σεζόν
Πάει έτσι, απλά το φέραμε για ν’ αντέξει
Πάει έτσι, εφόσον βγήκαν crews απ’ τη μέση
Φίλε δεν παίζει
Απλά έχεις τον D να σε παίζει
Πως να το κάνουμε αρέσει το στυλ μας αρέσει
Πας να κρυφτείς
Η αλήθεια μπροστά σου κάνει striptease
Βηταπείς, άπιαστα σημεία τεχνικής
Τώρα με βλέπεις χάνεσαι μπροστά στον pro
Γιατί είσαι ερασιτέχνης
Ανέβασα το ραπ σ’ επίπεδα δέκατης τέχνης
Ανεπίδεκτος μαθήσεως θα μείνεις λοιπόν
Σνομπάροντας το προϊόν της
Κορυφής των κορυφών
Μαζεύω στίχο όπως τις πουτάνες το ηθών
Πιάνοντας τα γούστα όλων των οπαδών
Παίρνω θέση κανένας δε με βγάζει απ’ τη μέση
Μπορεί να έφτασες ψηλά όμως τώρα καμία σχέση
Το ‘χεις κόψει
Νομίζοντας πως κάτι έχεις δώσει
Ξεχνάς ότι το νόμισμα έχει δεύτερη όψη
Δεν είναι η πρώτη επαφή μας
Με το είδος μουσικής
Ξερνάς λόγο δηλητήριο, που πας
Κοιμίζεις άμεσα το ακροατήριο μόνος γυρνάς
Άντε με πέντε μπάσταρδα ακόμη κατρακυλάς
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Βηταπείς εδώ η αλήθεια κάνει striptease
Το σκοτάδι γίνεται φως βηταπείς
Τέλος εποχής για συγκροτήματα ντροπής
Κάνοντας εικόνα το στίχο μου για να δεις
Η Κόλαση θυμίζει παράνομο στέκι αγγέλων κι
Έχετε κρυφτεί σε βιομηχανία μπουρδέλων
Άθελά τους, ανάμεσά τους υπάρχει θάνατος
Τον αντιγράφουνε, μετά ταφή μουσικά
Άθελά τους, ανάμεσά τους ο κύριος Άσαρκος
Τον αντιγράφουνε, μετά ζωντανοί ξαφνικά
Και πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το μελάνι ν’ αποτυπώσει τη σκέψη, πάμε πάλι
Πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το κεφάλι να γυρίζει, να βλέπει ποιός κλέβει
Να κατεδαφίζει κάθε πούστη που
Θέλει ν’ ανέβει να κανονίζει ποιός θα μείνει
Και ποιός μουσικά πεθαίνει
Παίζει πόλεμος μα δεν υπάρχει
Κανείς να πολεμήσω αυτούς που ‘ναι ψηλά και
Πεθαμένος μπορώ να πατήσω
Φονικό Μηχάνημα, τώρα ξυπνάνε δαίμονες
Μένουν αξέχαστοι, μάγκα μου, σαν τους έρωτες
Ό, τι και να γίνει, μείνατε πίσω
Δε μ’ αφήνει, δεν το αφήνω, το εξελίσσω
Το ‘βλεπα να σβήνει
Σκέφτηκα να ρίξω τη φωτιά και
Πως γίνεται να σου δείξω
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Ξέχνα το παρελθόν και κοίτα λίγο το παρόν
Κρατάω το στυλ καυτό στο πέρασμα των καιρών
Θέλουνε μάχη, ήρθα να δώσω μάχη λοιπόν
Οι Αθάνατοι επιστρέψανε για δεύτερη σεζόν
Πάει έτσι, απλά το φέραμε για ν’ αντέξει
Πάει έτσι, εφόσον βγήκαν crews απ’ τη μέση
Φίλε δεν παίζει
Απλά έχεις τον D να σε παίζει
Πως να το κάνουμε αρέσει το στυλ μας αρέσει
Πας να κρυφτείς
Η αλήθεια μπροστά σου κάνει striptease
Βηταπείς, άπιαστα σημεία τεχνικής
Τώρα με βλέπεις χάνεσαι μπροστά στον pro
Γιατί είσαι ερασιτέχνης
Ανέβασα το ραπ σ’ επίπεδα δέκατης τέχνης
Ανεπίδεκτος μαθήσεως θα μείνεις λοιπόν
Σνομπάροντας το προϊόν της
Κορυφής των κορυφών
Μαζεύω στίχο όπως τις πουτάνες το ηθών
Πιάνοντας τα γούστα όλων των οπαδών
Παίρνω θέση κανένας δε με βγάζει απ’ τη μέση
Μπορεί να έφτασες ψηλά όμως τώρα καμία σχέση
Το ‘χεις κόψει
Νομίζοντας πως κάτι έχεις δώσει
Ξεχνάς ότι το νόμισμα έχει δεύτερη όψη
Δεν είναι η πρώτη επαφή μας
Με το είδος μουσικής
Ξερνάς λόγο δηλητήριο, που πας
Κοιμίζεις άμεσα το ακροατήριο μόνος γυρνάς
Άντε με πέντε μπάσταρδα ακόμη κατρακυλάς
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις
Το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή