VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ) - Προβληματισμοί (Provlimatismoi) στίχοι (lyrics)
[VITA PEIS ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ - Προβληματισμοί Provlimatismoi στίχοι lyrics]
Είσαι μόνος, είμαι μόνος επίσης
Φυλακισμένος, μπερδεμένος
Κυλάει ο χρόνος, ο θρόνος ματωμένος
Το στέμμα παγωμένο κάθε παιδί μοιάζει γέρος
Στημένο πεπρωμένο, πλανήτης αρρωστημένος
Ανήκεις σε μια ταινία με άγνωστο τέλος
Πρωταγωνιστής γίνε, ή μείνε ξένος
Μάθε να μη χάνεις επιτέλους
Χιλιάδες αντίπαλοι μας
Θέλουνε αποδυναμωμένους
Κάνε δύναμη τη σάπια ζωή
Τους ανώφελους πολέμους
Έκτακτο δελτίο να δούμε τους
Πεθαμένους και μετά
Το μυαλό μου πετά, μοναχικά
Όνειρα που δε στηρίζονται σε λεφτά
Φοβάμαι μήπως πρέπει να
Πληρώνουμε στο μέλλοντα
Για ν’ αποκτήσουμε εμπιστοσύνη και έρωτα
Ίσως χαθώ στον τόπο που χάθηκες
Και βρεθώ απέναντί σου να
Δω το πως καταστράφηκες
Να δω το πόσο ντράπηκες
Το πόσο νεκρός την είδες
Σε ποιο καλούπι μπήκες και
Την αγάπη δε βρήκες
Σε ποια ρουτίνα διαταγές περιμένεις
Τι σου ‘χει θάψει την καρδιά
Και σε κανέναν δεν είπες
Γιατί ζηλεύεις τη χαρά που
Ο καθένας υποδύεται κι ενώ πιστεύεις σ’ έναν
Θεό που καθημερινά συνθλίβεται
Δεν ξέρεις ν’ αγαπάς και που πηγαίνεις
Κάθομαι να σκεφτώ
Κι άθελά μου καταλήγω σε χαρτί και στυλό
Με καταλαβαίνεις, με καταλαβαίνεις
Με καταλαβαίνεις λάμπρος, Άσαρκος:
-Προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
-προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
Ατέλειωτες μέρες νεκρές, αξημέρωτες νύχτες
Σε τραβάνε βαθιά στο κελί σου
Σαν καναβάτσο που παλεύεις για
Έπαθλο τη ζωή σου
Με όπλο αυτό που ένιωσες ή είδες
Αυτά που ξέρεις
Αυτά που προσφέρεις γίνονται αντάλλαγμα
Γι’ αυτά που παίρνεις
Κάτι πεθαίνει αργά αργά μες στο μυαλό σου
Ο χρόνος που κυλά μες στο ρολόι σου, ναι
Σου αποκαλύπτει ένα δεύτερο εαυτό σου
Συγκεντρώσου μάγκα νιώθεις τα πάντα γύρω σου
Να σε πνίγουνε ξαφνικά
Είναι φορές που το δωμάτιο κλείνει
Νιώθεις τους τοίχους να τρέχουνε
Καταπάνω σου απειλητικά
Η αλήθεια αποκαλύπτει το μίσος που τρέφεις
Αυτό που σ’ έκανε να είσαι εσωστρεφής
Και σ’ οδηγεί στη λήθη, σε καταστρέφεις
Μισός μαζεμένος σε μία άκρη
Φοβισμένος και πιστεύοντας
Πως είναι το μένος αυτό που
Σ’ έφερε στη θέση αυτή ψάχνεις τη λύση
Προτού τ’ άλλο μισό σε διαλύσει
Ισορροπία κάπου ανάμεσα σ’ ανατολή και δύση
Ειν’ η στιγμή που αρχίζει
Να ενεργεί το μεθύσι
Ειν’ η στιγμή που το χέρι πιάνει
Στυλό και είναι έτοιμο ν’ αρχίσει
Λάμπρος, Άσαρκος: -Προβλήματα δεκάδες
-εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
-προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
Φυλακισμένος, μπερδεμένος
Κυλάει ο χρόνος, ο θρόνος ματωμένος
Το στέμμα παγωμένο κάθε παιδί μοιάζει γέρος
Στημένο πεπρωμένο, πλανήτης αρρωστημένος
Ανήκεις σε μια ταινία με άγνωστο τέλος
Πρωταγωνιστής γίνε, ή μείνε ξένος
Μάθε να μη χάνεις επιτέλους
Χιλιάδες αντίπαλοι μας
Θέλουνε αποδυναμωμένους
Κάνε δύναμη τη σάπια ζωή
Τους ανώφελους πολέμους
Έκτακτο δελτίο να δούμε τους
Πεθαμένους και μετά
Το μυαλό μου πετά, μοναχικά
Όνειρα που δε στηρίζονται σε λεφτά
Φοβάμαι μήπως πρέπει να
Πληρώνουμε στο μέλλοντα
Για ν’ αποκτήσουμε εμπιστοσύνη και έρωτα
Ίσως χαθώ στον τόπο που χάθηκες
Και βρεθώ απέναντί σου να
Δω το πως καταστράφηκες
Να δω το πόσο ντράπηκες
Το πόσο νεκρός την είδες
Σε ποιο καλούπι μπήκες και
Την αγάπη δε βρήκες
Σε ποια ρουτίνα διαταγές περιμένεις
Τι σου ‘χει θάψει την καρδιά
Και σε κανέναν δεν είπες
Γιατί ζηλεύεις τη χαρά που
Ο καθένας υποδύεται κι ενώ πιστεύεις σ’ έναν
Θεό που καθημερινά συνθλίβεται
Δεν ξέρεις ν’ αγαπάς και που πηγαίνεις
Κάθομαι να σκεφτώ
Κι άθελά μου καταλήγω σε χαρτί και στυλό
Με καταλαβαίνεις, με καταλαβαίνεις
Με καταλαβαίνεις λάμπρος, Άσαρκος:
-Προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
-προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
Ατέλειωτες μέρες νεκρές, αξημέρωτες νύχτες
Σε τραβάνε βαθιά στο κελί σου
Σαν καναβάτσο που παλεύεις για
Έπαθλο τη ζωή σου
Με όπλο αυτό που ένιωσες ή είδες
Αυτά που ξέρεις
Αυτά που προσφέρεις γίνονται αντάλλαγμα
Γι’ αυτά που παίρνεις
Κάτι πεθαίνει αργά αργά μες στο μυαλό σου
Ο χρόνος που κυλά μες στο ρολόι σου, ναι
Σου αποκαλύπτει ένα δεύτερο εαυτό σου
Συγκεντρώσου μάγκα νιώθεις τα πάντα γύρω σου
Να σε πνίγουνε ξαφνικά
Είναι φορές που το δωμάτιο κλείνει
Νιώθεις τους τοίχους να τρέχουνε
Καταπάνω σου απειλητικά
Η αλήθεια αποκαλύπτει το μίσος που τρέφεις
Αυτό που σ’ έκανε να είσαι εσωστρεφής
Και σ’ οδηγεί στη λήθη, σε καταστρέφεις
Μισός μαζεμένος σε μία άκρη
Φοβισμένος και πιστεύοντας
Πως είναι το μένος αυτό που
Σ’ έφερε στη θέση αυτή ψάχνεις τη λύση
Προτού τ’ άλλο μισό σε διαλύσει
Ισορροπία κάπου ανάμεσα σ’ ανατολή και δύση
Ειν’ η στιγμή που αρχίζει
Να ενεργεί το μεθύσι
Ειν’ η στιγμή που το χέρι πιάνει
Στυλό και είναι έτοιμο ν’ αρχίσει
Λάμπρος, Άσαρκος: -Προβλήματα δεκάδες
-εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις
-προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες στον πλανήτη που ζεις
-είναι προβλήματα δεκάδες -εκατοντάδες
-είναι χιλιάδες και μπορείς να τα δεις