VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ) - Τιμωρία (Timwria) στίχοι (lyrics)
[VITA PEIS ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ - Τιμωρία Timwria στίχοι lyrics]
Είμαι το φως, η ενέργεια
Η φωνή για την πόλη μου όχι στην Γη
Στον πλανήτη μου τον μουσικό μου, είμαι
Πέρα απ’ τη δόξα, από φωτά
Από αγγέλους και δαίμονες
Πέρα απ’ τον κόσμο θυμάμαι που
Τότε μου το έλεγες… κοίτα η ζωή κάνει κύκλο
Γεννιέσαι απ’ τον ύπνο σου
Φώτα, σκοτάδια, σειρήνες και τέρατα γύρω σου
Μάνα ειμ’ εδώ προχωράω και
Ακούω τη φωνούλα μου
Υπό σκιά τραγουδάω και φοράω την κουκούλα μου
Όλε, όλε, μη ρωτάς που πάμε
Είμαι σε νιρβάνα, τ’ όνομά μου δε θυμάμαι
Έχω στο δεξί μου χέρι Λόγο 90
Παίρνουμε αποφάσεις για την Γη με παντομίμα
Έξω έχει zombies, τρόμος του ’60
B movies, b movies
Σώζουμε το σπίτι πριν την έξωση
Κοίτα τα goonies, τα goonies
Οι μόνοι που έχουμε αίμα
Κάτοικοι κολάσεων, η Ομάδα Ένα
Πλάνα μιλημένα, με πένες σαν και μένα
Τετράστιχα χτυπάνε σαν απωθημένα
Λάβα, γράφω πάντα για την Ομάδα
Γράμμα για την Γη, απ’ την Ελλάδα
Δράμα, τα κείμενά μας ηχογραφημένα
Κτηνωδίες, είδαμε τραγωδίες
Σε πλατείες, ξυλοδαρμοί από δικτατορίες
Officer, officer
Η ψυχή τούτη σίγουρα κόστισε
Ειν’ η Γη ένας πλανήτης που ξόφλησε
Αρρώστησε big bang, σκόρπισε
Η μουσική μου στο σύμπαν επιζούσα
Ό, τι ζούσα, έφερνε κοντά αυτά που ζητούσα
Ξέρεις ότι ξέρω, δίνω όσο θα μείνω
Κι όσο μεγαλώνω ψάχνω ανθρώπους ν’ αποφύγω
Τώρα το δουλεύουμε ο κύκλος να μικρύνει
Το δημιουργούμε και το ακούνε εξωγήινοι
Πλάσματα του σκότους δε μας θέλουν πρώτους
Γράφω ζωντανά για να σκοτώσω το εγώ τους
Πλάσματα του σκότους
Έρχονται βράδια στο δωμάτιό τους
Άλλος ο κωδικός, άλλος ο κώδικας
Αριθμός εικοσιτρία, μετροπόντικας
Υπόγεια οι δρόμοι μας
Όλοι μας, όχι μόνοι μας
Ύλη μας η πύλη μας ανοίγει στο σαλόνι σας
Ιστορία για το story σας, όχι
Κι απλά δεν είναι μια
Συνηθισμένη μέρα στη δουλειά
Είναι οι τρόποι και το χόμπι μας
Η πιο αγνή φόρμα, όχι φορεμένη νόρμα
Η βραδιά που μιλά η καρδιά
Από παλιά ήταν η πένα βαριά, βαριοπούλα
Πούλα να σε σπάσω ξανά
Χίλια κομμάτια η βιτρίνα σου από κρύσταλλο
Η πλατφόρμα περιμένει να σου απονείμει
Άλλη μια πλατίνα σου
Η μνήμη σου μικρή κι η μουσική σου νεκρή
Μαζί στο μνήμα
Σου ετοιμάζω του νεκρού μια γιορτή
Με κομφετί, πυροτεχνήματα, στυλό και χαρτί
Και με συνθήματα που λένε τα χείλη του νικητή
Με συναισθήματα που η πένα σου δε γράφει
Αφού δεν έχει βουτηχτεί στο
Μελάνι πρώτα η ψυχή
Αφού δεν έχεις έρθει απέναντι από
Μπάτσο ούτε για μια στιγμή
Αφού δεν έχεις αγαπήσει, δεν έχεις ερωτευτεί
Άκου και κάπου κάπου ρώτα
Και που και που προχώρα
Δεν υπάρχει μυαλό που δεν έχει πόρτα
Και μίλα και σπάσε τα δεσμά σου
Πρώτα φτάσε το διακόπτη
Άνοιξε τα μάτια και κλείσε τα φώτα
Άκου προδότη το κράτος έχει γίνει εργολάβος
Από ημέρα πρώτη, κάθε μπάτσος είναι μπράβος
Όλη η προστασία είναι λάθος όλα γύρω πάγος
Όχι δεν υπάρχει μάγος
Υπάρχει μόνο μάχη κι εσύ ο μονομάχος
Εσύ κι απέναντι το άγχος
Είμαι το φως, η ενέργεια
Η φωνή για την πόλη μου όχι στην Γη
Στον πλανήτη μου τον μουσικό μου
Είμαι το φως, η ενέργεια
Η φωνή για την πόλη μου όχι στην Γη
Στον πλανήτη μου τον μουσικό μου
Η φωνή για την πόλη μου όχι στην Γη
Στον πλανήτη μου τον μουσικό μου, είμαι
Πέρα απ’ τη δόξα, από φωτά
Από αγγέλους και δαίμονες
Πέρα απ’ τον κόσμο θυμάμαι που
Τότε μου το έλεγες… κοίτα η ζωή κάνει κύκλο
Γεννιέσαι απ’ τον ύπνο σου
Φώτα, σκοτάδια, σειρήνες και τέρατα γύρω σου
Μάνα ειμ’ εδώ προχωράω και
Ακούω τη φωνούλα μου
Υπό σκιά τραγουδάω και φοράω την κουκούλα μου
Όλε, όλε, μη ρωτάς που πάμε
Είμαι σε νιρβάνα, τ’ όνομά μου δε θυμάμαι
Έχω στο δεξί μου χέρι Λόγο 90
Παίρνουμε αποφάσεις για την Γη με παντομίμα
Έξω έχει zombies, τρόμος του ’60
B movies, b movies
Σώζουμε το σπίτι πριν την έξωση
Κοίτα τα goonies, τα goonies
Οι μόνοι που έχουμε αίμα
Κάτοικοι κολάσεων, η Ομάδα Ένα
Πλάνα μιλημένα, με πένες σαν και μένα
Τετράστιχα χτυπάνε σαν απωθημένα
Λάβα, γράφω πάντα για την Ομάδα
Γράμμα για την Γη, απ’ την Ελλάδα
Δράμα, τα κείμενά μας ηχογραφημένα
Κτηνωδίες, είδαμε τραγωδίες
Σε πλατείες, ξυλοδαρμοί από δικτατορίες
Officer, officer
Η ψυχή τούτη σίγουρα κόστισε
Ειν’ η Γη ένας πλανήτης που ξόφλησε
Αρρώστησε big bang, σκόρπισε
Η μουσική μου στο σύμπαν επιζούσα
Ό, τι ζούσα, έφερνε κοντά αυτά που ζητούσα
Ξέρεις ότι ξέρω, δίνω όσο θα μείνω
Κι όσο μεγαλώνω ψάχνω ανθρώπους ν’ αποφύγω
Τώρα το δουλεύουμε ο κύκλος να μικρύνει
Το δημιουργούμε και το ακούνε εξωγήινοι
Πλάσματα του σκότους δε μας θέλουν πρώτους
Γράφω ζωντανά για να σκοτώσω το εγώ τους
Πλάσματα του σκότους
Έρχονται βράδια στο δωμάτιό τους
Άλλος ο κωδικός, άλλος ο κώδικας
Αριθμός εικοσιτρία, μετροπόντικας
Υπόγεια οι δρόμοι μας
Όλοι μας, όχι μόνοι μας
Ύλη μας η πύλη μας ανοίγει στο σαλόνι σας
Ιστορία για το story σας, όχι
Κι απλά δεν είναι μια
Συνηθισμένη μέρα στη δουλειά
Είναι οι τρόποι και το χόμπι μας
Η πιο αγνή φόρμα, όχι φορεμένη νόρμα
Η βραδιά που μιλά η καρδιά
Από παλιά ήταν η πένα βαριά, βαριοπούλα
Πούλα να σε σπάσω ξανά
Χίλια κομμάτια η βιτρίνα σου από κρύσταλλο
Η πλατφόρμα περιμένει να σου απονείμει
Άλλη μια πλατίνα σου
Η μνήμη σου μικρή κι η μουσική σου νεκρή
Μαζί στο μνήμα
Σου ετοιμάζω του νεκρού μια γιορτή
Με κομφετί, πυροτεχνήματα, στυλό και χαρτί
Και με συνθήματα που λένε τα χείλη του νικητή
Με συναισθήματα που η πένα σου δε γράφει
Αφού δεν έχει βουτηχτεί στο
Μελάνι πρώτα η ψυχή
Αφού δεν έχεις έρθει απέναντι από
Μπάτσο ούτε για μια στιγμή
Αφού δεν έχεις αγαπήσει, δεν έχεις ερωτευτεί
Άκου και κάπου κάπου ρώτα
Και που και που προχώρα
Δεν υπάρχει μυαλό που δεν έχει πόρτα
Και μίλα και σπάσε τα δεσμά σου
Πρώτα φτάσε το διακόπτη
Άνοιξε τα μάτια και κλείσε τα φώτα
Άκου προδότη το κράτος έχει γίνει εργολάβος
Από ημέρα πρώτη, κάθε μπάτσος είναι μπράβος
Όλη η προστασία είναι λάθος όλα γύρω πάγος
Όχι δεν υπάρχει μάγος
Υπάρχει μόνο μάχη κι εσύ ο μονομάχος
Εσύ κι απέναντι το άγχος
Είμαι το φως, η ενέργεια
Η φωνή για την πόλη μου όχι στην Γη
Στον πλανήτη μου τον μουσικό μου
Είμαι το φως, η ενέργεια
Η φωνή για την πόλη μου όχι στην Γη
Στον πλανήτη μου τον μουσικό μου