VITA PEIS (ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ), Άλφα Γάμα (Alfa Gama) - Αμαρτίες (Amarties) στίχοι (lyrics)

Μπλεγμένοι μες στα πόδια της τύχης
Άνθρωπε, σκέψεις που θέλεις να κάνεις πράξη
Αφήνεις το γονιό και βγάζεις
Το παιδί από μέσα
Κλείνεις τα μάτια σου και αφήνεσαι
Σ’ αυτό που θέλεις
Κλείνεις τα μάτια κι είσαι
Σίγουρος στο που πηγαίνεις
Μες στο μυαλό παίζουν διάφορα, άκρη μα
Δε βρίσκεις λάφυρα, το σκεπτικό σου άμυνα
Όταν η πράξη σου αποδείχτηκε αμάρτημα
Τότε καταδικάστηκες σου λέω μάταια
Τι είναι η αμαρτία δεν ξέρω
Ξέρω τι είναι η αδικία
Τα ‘λεγα στον εαυτό μου η κάθε πράξη, η κάθε
Κίνηση, σωστή, λανθασμένη, δεν ξέρω
Στ’ όνειρό μου, έρχονται οι λύσεις
Δώσε μου κινήσεις συντόμου λόγου
Για μας η αμαρτία δεν
Είναι η πορεία παρανόμου, άσε μας
Εισβολέας:


Ειν’ όπως τα ‘λεγα, όλα μπαστάρδεμα
Αμαρτωλός καριόλης υπάρχω κι άρχω
Άσωτος και γράφω τα ‘λεγα μονάχος στο πάρκο
Πως να βγω, απ’ το σύνδρομο της καθυστέρησης
Να ανασάνω
Βαρέθηκα το στάνταρ καλούπι ανθρώπου με πλάνο
Να κοιτά μην αμαρτάνω
Γάματο, άκρως πάτος κι άφταστος
Το κράτος κινούμενη άμμος και βάλτος
Κράτα το λίγο αμαρτωλό και άτακτο
Να πεις στο Θεό δεν αντέχω
Να ‘μαι τέλειο άτομο
Ψάχνω το κάτι πριν να πεθάνω
Αναλυτικά το γράφω κάτω
Άκου αυτό, εισβολές σε μεθυσμένες σκέψεις
Σκέφτομαι πουστιές κινήσεις που
Δε θα διαψεύσεις
Και να που τελικά βρήκα το αντίδοτο
Ν’ αμαρτάνω δίχως να διατρέχω
Ούτε έναν κίνδυνο, να ‘μαι απολίτιστος

Αποτάσσομαι τον Σατανά, απεταξάμην
Αποτάσσομαι τον Σατανά, απεταξάμην
Αποτάσσομαι τον Σατανά, απεταξάμην
Μα η αμαρτία κινείται τροχάδην
Δεσμό με δαίμονες
Καρδιά μου φανέρωνες τόσα χρόνια
Κι όμως ένιωθες το μαύρο καπνό
Μες στα πνευμόνια το μυαλό σε λειτουργία
Είδα βία, προδοσία, χρηματολατρεία
Κρύα κοινωνία
Με μανία τρομοκρατία, ταινία τρόμου
Κυνήγι του θρόνου δεν είναι
Μέσα στο σκοπό μου
Καριόλης, μονάχα για τον αντίπαλό μου
Φωνή μη σηκώνεις
Ακόμα σε βλέπω σαν κόκκο σκόνης
Δε μεγαλώνεις
Απορώ, για τη ζωή, σε βλέπω αδιάφορο
Άτρωτο πολεμιστή, που βλέπει θάνατο
Άψογο ΒΠ, φέρνει το Αθάνατο
Άγνωστοι Γνωστοί μαζί, φιλάρα κράτα το

Σ’ ένα μπαλκόνι συλλογιέμαι μονάχος
Μες στο ξημέρωμα και τρέχει η βροχή
Ανάθεμά με για τις πράξεις μου
Θυμάμαι σε στιγμές ποιά ήταν η στάση μου
Ανθρώπους που αγαπούσα πλήγωσα
Όπου δεν είχα φανταστεί
Ένιωσα φόβο μοναξιάς
Ευάλωτος με βρώμικη ψυχή
Για ποια αμαρτία μιλά η θρησκεία
Μέσα στον κρύο κόσμο του συμφέροντος
Βαδίζουμε στο 2003 βρίσκω πόρτες κλειστές
Καθημερινή συνήθεια το άγχος και το στρες
Έχω πατήσει τα εικοστρία κι
Έχω βραχεί από συμβουλές
Κι υποσχέσεις που κρατάν μισές στιγμές
Είναι κάποιοι, που μου ‘πανε πως μόνος
Μου πρέπει να επιβιώσω
Τον κύκλο της ζωής να ολοκληρώσω
Σα να ‘μαι εμπόδιο γι’ αυτούς
Και βιάζονται να μεγαλώσω
Μου ‘χουν λείψει καταστάσεις
Όταν ήμουνα παιδί
Μέσα απ' το αθώο βλέμμα κατακτούσα τη ζωή
Ώρες ατέλειωτες στην άμμο πολεμούσα
Και τον ουρανό
Με τα άστρα ν’ αγγίξω προσπαθούσα
Ήμουν άτρωτος πολιορκητής
Περπατητής αυτής της γης
Με το χαμόγελο στα χείλη, μαθητής της ζωής
Είναι στη μνήμη μας
Οι πράξεις μες στα χρόνια κι είναι ευθύνη μας
Το ποιοί κερδίζουν την εμπιστοσύνη μας
Φυλάξου καλά, κοίτα μπροστά
Θα έχεις μόνο μια ευκαιρία στη ζωή
Σου που κανείς δε στη χρωστά

Μπερδεμένες γενιές
Οι τροχιές μας συναντήθηκαν
Σε υπόγειες διαδρομές παιδιά με απορίες
Γέννημα θρέμμα στην Αθήνα μέσα
Πολλές φορές, αν το θες, πες πως αμάρτησα
Κάποιες φορές, ίσως την πάτησα, δες το απλά
Είναι φορές που σου μιλάω με
Τη βλέψη να κερδίσω λεφτά
Κρατιέμαι από μία λέξη, ισορροπία
Καλό και κακό
Είναι μια τρίχα λεπτή, που τείνει να κοπεί
Λέξεις στο μυαλό, σκέψεις πολλές
Φορτσάτε, πες τους πώς να σπάσουν τα
Δεσμά απ’ τις αστικές τους φυλακές
Μαζί στον κύκλο των χαμένων ποιητών
Μυαλά βουτηγμένα στο στρες
Μυαλά των αμαρτωλών, μυαλά των αμαρτωλών