Kanove - Lanet ( Birinci Monolog) Şarkı sözleri (lyrics)

Sahne başladıysa, ölümün kölesiyiz
Amaçsız anla kavrulurken
Dünyanın neresindeyiz
Ve hiç bilmediğin bi yerde
Hiç bilmediğin birinden
Hiç bilmediğin bir şeyler
Duymak kadar belirsizdi

Yedinci mağaradaydı ışık, kalabalık karışık
İnsanlarla rastlaşır da, kaçırdım aklımı
Neresinde bu cümlenin
Hangi kelimesine denk düşeriz
Noktayı kim koyar, ne zaman terk ederiz
Titreyen bir dudaktı evren, öpenler öptü
Bakılmaz dendi bize, uzun cübbemizle öldük
Lanetli kömürlük (ah) , girersеn çıkamazsın
Aşkın lanetinden ölsen dahi kurtulamazsın

Durduramazdım bu vadinin gücünü
Kurgularla gеçemeyen yaşamda gerçeğin
Düşüyüm anladığım
Ağlayan tepegözdü damaklarına toprak düştü
Huzurun kardeşiydim, kıskanmadan yapamazdım

Beni benimle hapsetmek
Acıdan başka bir şey değil
Sana ne katar gözyaşım şu
Sana ne katar beynimin kiri

Devamı gelecek elbet
Bu şekil gitmez denilen her şey seni
Ölümle var edecek, şimdi uçurumdasın
Arkanda şeytandan daha korkunç varlıklar
Hepsi tenine aç, ruhuna aç
Atlamak zorundasın, yaşamak böyle belki
Sürekli arkandalar, güneşteler belki de
Anlıyorum herkes bir kafeste mahsur kalmış
Ve tek anahtar var, o da tanrının elinde

Beni benimle hapsetmek
Acıdan başka bir şey değil
Sana ne katar gözyaşım şu
Sana ne katar beynimin kiri