Kanove - Menerit Şarkı sözleri (lyrics)

İkinci pencereden dikilmiştim soğuk vardı
Irkımın hırkalarına işleyen bir konuk kaldım
Bulandım, bilendim, karnavalda kurandım
Bir dünya yarattıkça rasyonellik ağır bastı

Bir dünya karanlıksa Allah nasıl hisseder
İzledim, gördüm ve hırkalarsa gitme der
Yalnız olmak nasılmış bu aralar anlıyorum
Ben bu aralar gülmüyorum, sadıklığım gitmemek
Her savaşol mantığında bir cenaze yanmakta
Salt yağmur, salt ben
Ve ekim ayazı hat safhada
Dayan kal gelsin, dayan sen biraz
Pencerende hırka gördüm hem de bembeyaz

İşte tanımladım takvimin müebbetini
Gözleri göveren bir sabi gülüşmesini
İşte tanımladım kendimi, yalnız
Üstümü giymiştim üşümezdim artık

Neden orta çağ nehirlerinde ıslanır gibiyim
Neden
Neden en mükemmel peygambere çok uzak gibiyim
Neden insanlar tuhaf ve ben
Onlardan biriyim neden
Bedenin üstesinden ancak beden gelir

Ağırlaştım bu topraklar mütemadi arantım
Ölüm gider
Ölüm gelir ki Descartes'tan da sıkıldım
Ne haltlar ettim bakındı
Cenazelerde yakınlık
Hangi şehre kahır dersen içinde ben varımdır

Hangi dağda kurdum, hangi roman yakılmış
Ve bazı karakterler İsa gelse bile nefessiz
Dünya boydan boya cehennem kokarken
Vaat edilen bir cennet bu
Devlet kadar gereksiz

Acımdan ölmüyorum sade hüzün tokluğu bu
Varlığında ıslanırsam gelir bulur yokluğumu
Elbette mutluyum, düşünmüyorsam soluduğumu
Allah'ım sen beni sevdiğinden
Mi verdin belamı

Ben bir peygambere gözyaşıyla selayım
Ne aradım, ne buldum
Tabut yıkıldıkça karanlık
Deneysel motif ağrılar patartır
Yaşamak filhakika saçmalık

Her saniyem mutsuzluğuma menerit
Her saniyem mutsuzluğuma menerit