Kanove - Tanıdığım En Güzel Varlığa Satırlar (Çağlar’ın Gittiğidir) Şarkı sözleri (lyrics)
[Kanove - Tanıdığım En Güzel Varlığa Satırlar Çağlar’ın Gittiğidir Şarkı sözleri lyrics]
Sence normal mi, bu kente böyle çığlar
Sence normal mi
Rüyalar bir katre suyla çağlar normal değil
arkamızda kuşkularla gölgeler karıştı
Bu aralar yemek yemiyor Çağlar
İnandı çünkü insanın insan olmadığına
Dünyanın dünya olmadığına, hüsran olduğuna
Zordan daha da zor, bu cenazemin uzun soluklu
Bir kadın kadar zerafeti, anlıyorsun Çağlar
Yanmışsın, çünkü yalnızdık
Nedenler arama sadece otur ve
Nükbet şu bağrını
Apaçık bir yangınsın, çünkü yanmıştık
Belki hakikat de bizim kadar batmıştır
Güzel bir akşamüstü insanlar yakar zaman
Güzel bir gün sonunda anne ağlatır hayat
Güzel bir gün sonunda bedeni çatlatan
Ve çatlatan ve çatlatan
Bana bakmadan yıkan mortem
Kendimle savaştayım zaten herkes öyle
Bеlki bir gün gelir kaybederim düşüncеsiyle
Başkadır yüzüm, ormana çiğ düşen de zarlanır
Elimi kolumu açtım haydi asın, yakın
Taşlayın
Bu melamet, anladım ki benle beraber değil ki
Dikenlerim, sürüngenim
Belki cehennemin bedeni
Hiçbir şeyim, hiçbir şey kadar da kirliceyim
Sanki endişeyim
Hain sevişmenin saygısız böceğiyim
Ardıyız gecenin haydi ışıklar yak
Mumların dumanıyla komünleşip bir resim yap
(sonra yak)
Elvedama Kirke ol, yıkıl belinde kılıçlarla
(Çağlar, adını anmamam günah)
Aylar geçeli çok olmuştu zaten
Zaten yaşam yangın denen
Yüzün sessizliğine ithafen!
Bil ki gerçek olan, gerçeğin unuttuğudur
Karşında kanun kadar saçmayım ben
Öldükçe öldüm ve gömmedin hiç
Mavi erikler yalnızlığın çili
İhanet etmedim hiçbir zaman
Ama insan zaten hain değil mi?
Sence normal mi
Rüyalar bir katre suyla çağlar normal değil
arkamızda kuşkularla gölgeler karıştı
Bu aralar yemek yemiyor Çağlar
İnandı çünkü insanın insan olmadığına
Dünyanın dünya olmadığına, hüsran olduğuna
Zordan daha da zor, bu cenazemin uzun soluklu
Bir kadın kadar zerafeti, anlıyorsun Çağlar
Yanmışsın, çünkü yalnızdık
Nedenler arama sadece otur ve
Nükbet şu bağrını
Apaçık bir yangınsın, çünkü yanmıştık
Belki hakikat de bizim kadar batmıştır
Güzel bir akşamüstü insanlar yakar zaman
Güzel bir gün sonunda anne ağlatır hayat
Güzel bir gün sonunda bedeni çatlatan
Ve çatlatan ve çatlatan
Bana bakmadan yıkan mortem
Kendimle savaştayım zaten herkes öyle
Bеlki bir gün gelir kaybederim düşüncеsiyle
Başkadır yüzüm, ormana çiğ düşen de zarlanır
Elimi kolumu açtım haydi asın, yakın
Taşlayın
Bu melamet, anladım ki benle beraber değil ki
Dikenlerim, sürüngenim
Belki cehennemin bedeni
Hiçbir şeyim, hiçbir şey kadar da kirliceyim
Sanki endişeyim
Hain sevişmenin saygısız böceğiyim
Ardıyız gecenin haydi ışıklar yak
Mumların dumanıyla komünleşip bir resim yap
(sonra yak)
Elvedama Kirke ol, yıkıl belinde kılıçlarla
(Çağlar, adını anmamam günah)
Aylar geçeli çok olmuştu zaten
Zaten yaşam yangın denen
Yüzün sessizliğine ithafen!
Bil ki gerçek olan, gerçeğin unuttuğudur
Karşında kanun kadar saçmayım ben
Öldükçe öldüm ve gömmedin hiç
Mavi erikler yalnızlığın çili
İhanet etmedim hiçbir zaman
Ama insan zaten hain değil mi?