Abluka Alarm - Denizkızı Şarkı sözleri (lyrics)
[Abluka Alarm - Denizkızı Şarkı sözleri lyrics]
Bilindiği üzere aklım bu imajdan
Son derece bıkık
Konu hakkında kimseden duymak istemiyorum
Tek bi' tık
Hayaller ardından koşmak hayata bilinen bir
Şık dolayısıyla burda anlatılan benim
Ve canım sıkık
Duygusallık çöktüğünde oluşur gözde
Damla haznesi bu son sayı atamazsan biter
Oyunun sonuncu perdesi
Sabret gururum aklımın dibi de göğü de sensin
Sonbaharda yaprakları dökülen ağaç
Boyun mu eğsin oyuna sadık kalmalı her oyun
Ki denge kurulsun
Kafamdaki bir ateşten dolayı hakkım yenilsin
Yangın zihnimde varsa inan
Ellerim buna şahit'sin
Sözler deryasından gönüle akmak, büyük keyif
Deniz mehtabını saklar bizden en sığ koylarda
Bu şehrin gençleri kaptırmış
Kendini bir denizkızına
Onları aldatıp kaybolur deniz kızı aniden
Gök feryada durur ve insan kaçar Karadenizden
Vuku bulur beden fakat çabucak kaybolur vakit
Toprak üstü örtecek ve cepte kalmayacak nakit
Herhanginiz hangi şeyi harbi yoldan yaptıysa
Geride kalmasın gözünüz ruhunuz refahta
Bir gün bekler mi bizi
Umut sahiden bu sahilde
Gözlerim kapalı bir hediye gelecek
Mi bana aniden
Sanat kor ateş harlarım onu közken acilen
Beni mahrum etme sakın sıcaklığın çok sevecen
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Şair diyor bırakıver gel ardına
Bir gün dön geri
Yarını, geçmişi, öfkeni, sevgini sil her şeyi
Sözler yalanmış insan kararmış rengi yokmuş
Mutluluk sürgünmüş olsun gönlüm razı
Değil inan ki gerçek şu ki gelen gider
Geri kalanla avunurum ben
Oluru neyse olsun artık kader
Kısmet alışığım ben
Vuslat haktır oku yazılmış ayrılık gibi
Bakma yazmaz benim lügat
Gitti gider dönmez geri
Eğri doğru yürüdük oğlum vardık
Işte yolun yarısı lakin bilmem bize kalan ne
Yalnızlık mı diğer yarısı
Yarınla arası açık olan da
Insan göremez önünü
Şayet bulunamaz ki gerçek
Çözülemezse hayat düğümü
Gördüğüm dağlar çok engin ve
De rengi karanlıktı
Işığa muhtaç bir yoldaydım
Güneş yatmış uykudaydı
Sararmış cümlelerin yazarı meçhul aşıkları
Kara kaplı bir romandım bu
Ilk sayfam ya sonrası
Ne umut var sarılacak bak ne
De avutacak bir insan
Ne kadar arif olsan yetmez kâr
Etmiyor hiç bir lisan
Dokunsan çıldıracak feryat eder insanlığım
Ancak yaşanacak bişey yok
Tozunu kaldır yalnızlığın
Eriyen hüznün dökülür gözden
Boşalır sağanak sağanak
Hasret sorma kurumuş bir yaprak
Ömrüm geliyor geçiyor bitiyor
İnsan susamış arıyor
Bulacak lakin çekiyor toprak
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Son derece bıkık
Konu hakkında kimseden duymak istemiyorum
Tek bi' tık
Hayaller ardından koşmak hayata bilinen bir
Şık dolayısıyla burda anlatılan benim
Ve canım sıkık
Duygusallık çöktüğünde oluşur gözde
Damla haznesi bu son sayı atamazsan biter
Oyunun sonuncu perdesi
Sabret gururum aklımın dibi de göğü de sensin
Sonbaharda yaprakları dökülen ağaç
Boyun mu eğsin oyuna sadık kalmalı her oyun
Ki denge kurulsun
Kafamdaki bir ateşten dolayı hakkım yenilsin
Yangın zihnimde varsa inan
Ellerim buna şahit'sin
Sözler deryasından gönüle akmak, büyük keyif
Deniz mehtabını saklar bizden en sığ koylarda
Bu şehrin gençleri kaptırmış
Kendini bir denizkızına
Onları aldatıp kaybolur deniz kızı aniden
Gök feryada durur ve insan kaçar Karadenizden
Vuku bulur beden fakat çabucak kaybolur vakit
Toprak üstü örtecek ve cepte kalmayacak nakit
Herhanginiz hangi şeyi harbi yoldan yaptıysa
Geride kalmasın gözünüz ruhunuz refahta
Bir gün bekler mi bizi
Umut sahiden bu sahilde
Gözlerim kapalı bir hediye gelecek
Mi bana aniden
Sanat kor ateş harlarım onu közken acilen
Beni mahrum etme sakın sıcaklığın çok sevecen
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Şair diyor bırakıver gel ardına
Bir gün dön geri
Yarını, geçmişi, öfkeni, sevgini sil her şeyi
Sözler yalanmış insan kararmış rengi yokmuş
Mutluluk sürgünmüş olsun gönlüm razı
Değil inan ki gerçek şu ki gelen gider
Geri kalanla avunurum ben
Oluru neyse olsun artık kader
Kısmet alışığım ben
Vuslat haktır oku yazılmış ayrılık gibi
Bakma yazmaz benim lügat
Gitti gider dönmez geri
Eğri doğru yürüdük oğlum vardık
Işte yolun yarısı lakin bilmem bize kalan ne
Yalnızlık mı diğer yarısı
Yarınla arası açık olan da
Insan göremez önünü
Şayet bulunamaz ki gerçek
Çözülemezse hayat düğümü
Gördüğüm dağlar çok engin ve
De rengi karanlıktı
Işığa muhtaç bir yoldaydım
Güneş yatmış uykudaydı
Sararmış cümlelerin yazarı meçhul aşıkları
Kara kaplı bir romandım bu
Ilk sayfam ya sonrası
Ne umut var sarılacak bak ne
De avutacak bir insan
Ne kadar arif olsan yetmez kâr
Etmiyor hiç bir lisan
Dokunsan çıldıracak feryat eder insanlığım
Ancak yaşanacak bişey yok
Tozunu kaldır yalnızlığın
Eriyen hüznün dökülür gözden
Boşalır sağanak sağanak
Hasret sorma kurumuş bir yaprak
Ömrüm geliyor geçiyor bitiyor
İnsan susamış arıyor
Bulacak lakin çekiyor toprak
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya
Rüzgarın sesiyle beslenen bir
Çocuk bense yurdun
Oğlum anlamazsın önde gider hep gururun
İnat bir aşkın peşinden sürüklenir bu gövden
Toprak seni içten içe, kendine çeker ya