Adespoto - Δε με Κατάλαβαν (De Me Katalaban) στίχοι (lyrics)
[Adespoto - Δε με Κατάλαβαν De Me Katalaban στίχοι lyrics]
Είναι αστείοι και μικροί οι μικροαστοί
Δεν δίνω χρόνο να ασχολούμαι
Έχω πια κουραστεί
Δεν με κατάλαβαν ποτέ δεν θέλω καν να φανώ
Θέλω ένα πούστη να με νιώθει όσο λοιμοκτονώ
Κάνω καθημερινή χόρτου κατάχρηση
Και έχω μόνιμα μια υποβόσκουσα κατάθλιψη
Μα να το κόψω το μυαλό μου δεν το σκέφτεται
Αυτός ο κόσμος χώρις χόρτο δεν αντέχεται
Ξέρεις τι λεν κάθε πέρσι και καλύτερα
Χρόνια χαμένα μες την ανεμοθύελλα
Μα πάντα ελεύθερος έκανα αυτό που ήθελα
Γάμησα το αύριο για να έχω λίγο σήμερα
Και άμα με νιώθεις ξέρεις τι λέω
Ήταν το σύστημα που με έκανε καριόλη ακραίο
Εγώ δεν ήθελα μπελάδες
Και έπεσα επάνω σε πέτρες συμπλιγάδες
Ναι δεν με κατάλαβαν ποτέ
Δεν με γνωρίσανε ποτέ τους δεν με ξέρουνε
Δεν καταλάβανε ποτέ πόσο διαφέρουμε
Μόνος (πεθαίνω) την έκανα στην Χώρα του Ποτέ πάμε
Γυρνώ στην πόλη σαν το φάντασμα
Με πετυχαίνουνε τυχαία μόνο το χάραμα
Στη γειτονιά αναρωτιούνται όλοι που χάθηκα
Είδα τι κρύβαν μέσα τους και τους συχάθηκα
Δεν θέλω ούτε να τους ξέρω
Μικρόνοα μουνόπανα μιλάνε για συμφέρον
Γυρνώ σαν το σημαδεμένο
Μέσα στον κόσμο τους γυρνάω και υποφέρω
Μέρες φωνάζω για ειρήνη και ενότητα
Και δεν συνάδω στα κοινωνικά τους πρότυπα
Αποκλεισμένος εντελως απ' την κοινότητα
Όσο προσκυνάν το δολλάριο σαν θεότητα
Εγώ δεν ήρθα για να πάρω ότι μ'αξίζει
Ήρθα να αφήσω κάτι να αξίζει
Καβατζωμένος πίσω από το μετερίζι
Κοιτάω το κενό όσο ο πλανήτης μου γυρίζει
Ναι δεν με κατάλαβαν ποτέ
Δεν με γνωρίσανε ποτέ τους δεν με ξέρουνε
Δεν καταλάβανε ποτέ πόσο διαφέρουμε
Μόνος (πεθαίνω) την έκανα στην χώρα του ποτέ πάμε
Δεν δίνω χρόνο να ασχολούμαι
Έχω πια κουραστεί
Δεν με κατάλαβαν ποτέ δεν θέλω καν να φανώ
Θέλω ένα πούστη να με νιώθει όσο λοιμοκτονώ
Κάνω καθημερινή χόρτου κατάχρηση
Και έχω μόνιμα μια υποβόσκουσα κατάθλιψη
Μα να το κόψω το μυαλό μου δεν το σκέφτεται
Αυτός ο κόσμος χώρις χόρτο δεν αντέχεται
Ξέρεις τι λεν κάθε πέρσι και καλύτερα
Χρόνια χαμένα μες την ανεμοθύελλα
Μα πάντα ελεύθερος έκανα αυτό που ήθελα
Γάμησα το αύριο για να έχω λίγο σήμερα
Και άμα με νιώθεις ξέρεις τι λέω
Ήταν το σύστημα που με έκανε καριόλη ακραίο
Εγώ δεν ήθελα μπελάδες
Και έπεσα επάνω σε πέτρες συμπλιγάδες
Ναι δεν με κατάλαβαν ποτέ
Δεν με γνωρίσανε ποτέ τους δεν με ξέρουνε
Δεν καταλάβανε ποτέ πόσο διαφέρουμε
Μόνος (πεθαίνω) την έκανα στην Χώρα του Ποτέ πάμε
Γυρνώ στην πόλη σαν το φάντασμα
Με πετυχαίνουνε τυχαία μόνο το χάραμα
Στη γειτονιά αναρωτιούνται όλοι που χάθηκα
Είδα τι κρύβαν μέσα τους και τους συχάθηκα
Δεν θέλω ούτε να τους ξέρω
Μικρόνοα μουνόπανα μιλάνε για συμφέρον
Γυρνώ σαν το σημαδεμένο
Μέσα στον κόσμο τους γυρνάω και υποφέρω
Μέρες φωνάζω για ειρήνη και ενότητα
Και δεν συνάδω στα κοινωνικά τους πρότυπα
Αποκλεισμένος εντελως απ' την κοινότητα
Όσο προσκυνάν το δολλάριο σαν θεότητα
Εγώ δεν ήρθα για να πάρω ότι μ'αξίζει
Ήρθα να αφήσω κάτι να αξίζει
Καβατζωμένος πίσω από το μετερίζι
Κοιτάω το κενό όσο ο πλανήτης μου γυρίζει
Ναι δεν με κατάλαβαν ποτέ
Δεν με γνωρίσανε ποτέ τους δεν με ξέρουνε
Δεν καταλάβανε ποτέ πόσο διαφέρουμε
Μόνος (πεθαίνω) την έκανα στην χώρα του ποτέ πάμε