Ados - Travma Şarkı sözleri (lyrics)
[Ados - Travma Şarkı sözleri lyrics]
Şimdi bi' filmin sonuyla muhattapsak
İçimden ıraksan elimi bıraksan
Ne fark eder ki zaten her manzara aynı
Uçmak aynı inan düşmek bile aynı
Zaman senden yana seyirde
Geriye bakmak için geç artık bu şehirde
Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde
Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler
Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü
Bugün yarına hasret bir
Hayatta lanetledik dünü
Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür
O saray sandığın kalplerin
Hepsi benim sürgünüm
Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat
Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha
Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat
Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha
Tut ki ben kendime ızdırabı hak görenim
Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni
Tut ki dilim susmuyor kusuyor cümlelerim
Bi’ anlam için tükendi tüm
Benliğim toparla beni bi' mutlu son istemem
Yeter ki son olsun
Zahmetin surete büründükçe ben oldu
Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum
Şarkılar susunca huzurum el oldum
Ruhum ziyan ismin bir an dilimden düşecekse
Dünyada bitmiş zamanım (bak)
Bak bu lanetlere gark oluyor sabahım
Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık
Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar
Neyin kastına düştüm de yakar hatıralar
Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla
Gün gelir cinayetler eşitlenir
Büyük sevdalara sakın arkamdan bakma
Sırtımda gururumu taşırım inatla
İnsan her şeyinden arınmak ister
Bu kadar kanla
Bir gururum kalır ellerimde onu
Da ben bırakmam
Öyle sahte suratlar tanırım ki
Benden de beter
Gönlüm el kaldırılan bi' çocuk
Sanki küstü gene
Bunca şey üst üste geldi diye
Mi bindin en tepeme
Kirlenen yine ben sayfalar
Boyunca aktı lekeler
Çöktü geceye benzeyen bi karanlık
Göz altlarımda kanıtlar
Dilimde bir insanlık ayıbı
Kimin var bizim kadar büyük bi’ kayıbı
Benim düşen suratlarımın hepsi
Kollarımda sarılı
Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi
Artık yürekler içer'de çok derinlerde yapılır
İnsan işte 3 kuruş kadarla satılır
Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazılı
Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti
Bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim
Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti
Payıma düşen yağmurun altında
Büyüttüm bu fikri
Üzülür mü dersin ki sol yanımda ifrit
Ne kalender bi veda şekli görünmeden gittin
Bakma zaten bana durduğumuz dipti
Mutluluk mesafesi bizlerde ya
Kaştır ya kirpik
İçimden ıraksan elimi bıraksan
Ne fark eder ki zaten her manzara aynı
Uçmak aynı inan düşmek bile aynı
Zaman senden yana seyirde
Geriye bakmak için geç artık bu şehirde
Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde
Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler
Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü
Bugün yarına hasret bir
Hayatta lanetledik dünü
Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür
O saray sandığın kalplerin
Hepsi benim sürgünüm
Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat
Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha
Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat
Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha
Tut ki ben kendime ızdırabı hak görenim
Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni
Tut ki dilim susmuyor kusuyor cümlelerim
Bi’ anlam için tükendi tüm
Benliğim toparla beni bi' mutlu son istemem
Yeter ki son olsun
Zahmetin surete büründükçe ben oldu
Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum
Şarkılar susunca huzurum el oldum
Ruhum ziyan ismin bir an dilimden düşecekse
Dünyada bitmiş zamanım (bak)
Bak bu lanetlere gark oluyor sabahım
Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık
Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar
Neyin kastına düştüm de yakar hatıralar
Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla
Gün gelir cinayetler eşitlenir
Büyük sevdalara sakın arkamdan bakma
Sırtımda gururumu taşırım inatla
İnsan her şeyinden arınmak ister
Bu kadar kanla
Bir gururum kalır ellerimde onu
Da ben bırakmam
Öyle sahte suratlar tanırım ki
Benden de beter
Gönlüm el kaldırılan bi' çocuk
Sanki küstü gene
Bunca şey üst üste geldi diye
Mi bindin en tepeme
Kirlenen yine ben sayfalar
Boyunca aktı lekeler
Çöktü geceye benzeyen bi karanlık
Göz altlarımda kanıtlar
Dilimde bir insanlık ayıbı
Kimin var bizim kadar büyük bi’ kayıbı
Benim düşen suratlarımın hepsi
Kollarımda sarılı
Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi
Artık yürekler içer'de çok derinlerde yapılır
İnsan işte 3 kuruş kadarla satılır
Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazılı
Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti
Bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim
Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti
Payıma düşen yağmurun altında
Büyüttüm bu fikri
Üzülür mü dersin ki sol yanımda ifrit
Ne kalender bi veda şekli görünmeden gittin
Bakma zaten bana durduğumuz dipti
Mutluluk mesafesi bizlerde ya
Kaştır ya kirpik