Allâme, Ferman - Cani Tutsak Şarkı sözleri (lyrics)
Allâme [Hamza Gül] Trabzon, Türkiye 🇹🇷
[Allâme, Ferman - Cani Tutsak Şarkı sözleri lyrics]
Uykusuzluk evvelinde gem vururken ellerim
Önümde F klavye ekseninde karalanan kağıt
Fark benim elimde armoniyle
Dizili tüm satırlar
İçlerinde bu adam hislerinden yazdı dinle
İnsan düşlerinden yargılandı kimi zaman
Ve geriye baktığında gördüklerine
Kendi pişman
Soyunda vardı Adem uydu fitne düştü
Şeytan insan içine koydu nefsinin koyuldu
Ben çıkarcı kardeşlerimin
Içlerinde azınlıktım
Tebessüm ettiler sanardım içlerinde kayıp
Bi' kimlik aradım 18 yıl olmuş anlamadım
34 İstanbul öğrenecek çok şey var
Ve hastalık belirdi bir gün
Ellerimde tutamaz oldum kalemi
Sildiklerimi kağıda yeniden işlediğimi
Gördüm orada
Ben ölümü kendi defterimde yazdım
İlk satırda Sonbahar demiştim artık değişti
Kızgın, can damarlarımdaki cani tutsak
Bıkkın, kim haklıydı?
Durgun, önceleri deliren asi rüzgar
Suskun, tek kalmıştı
Kapımı çaldı sefere beklemekte beddualarım
Kırıldı kalbimin kumandasında tuş bırakmadın
Yavaş yavaş yakınlaşan tuzaksın
Önünü göremeyen
Ecel bi' kahraman hayallerimde
Babama benzeyen
Git kapını kapatıp affı bekle dört duvarla
Kasıklarında iz bıraktıklarına dön zor olmaz
Kızardığın vakitti gözlerimden aktığın bir an
Şuanda perişan bir halde tuttu bedduam
Dostların yüzünde gördüğüm bir
Mahcubiyetin resmi
Mağduriyetin eseri bedelim arzu
Ettiğin bu cisim
Feza kadar derin karanlık istediklerin
Tesadüfen tekabül etti bulduğunda kendim
Sakla kanımı her bi' damlasında tat verir
Yılların kelepçesiyle bağlı kaldığım
Bu matemin
Sanıklarıydı kaf değil bu zahmetin içinde
Yük taşırdı bedenler hepsi saf değil
Kızgın, can damarlarımdaki cani tutsak
Bıkkın, kim haklıydı?
Durgun, önceleri deliren asi rüzgar
Suskun, tek kalmıştı
Önümde F klavye ekseninde karalanan kağıt
Fark benim elimde armoniyle
Dizili tüm satırlar
İçlerinde bu adam hislerinden yazdı dinle
İnsan düşlerinden yargılandı kimi zaman
Ve geriye baktığında gördüklerine
Kendi pişman
Soyunda vardı Adem uydu fitne düştü
Şeytan insan içine koydu nefsinin koyuldu
Ben çıkarcı kardeşlerimin
Içlerinde azınlıktım
Tebessüm ettiler sanardım içlerinde kayıp
Bi' kimlik aradım 18 yıl olmuş anlamadım
34 İstanbul öğrenecek çok şey var
Ve hastalık belirdi bir gün
Ellerimde tutamaz oldum kalemi
Sildiklerimi kağıda yeniden işlediğimi
Gördüm orada
Ben ölümü kendi defterimde yazdım
İlk satırda Sonbahar demiştim artık değişti
Kızgın, can damarlarımdaki cani tutsak
Bıkkın, kim haklıydı?
Durgun, önceleri deliren asi rüzgar
Suskun, tek kalmıştı
Kapımı çaldı sefere beklemekte beddualarım
Kırıldı kalbimin kumandasında tuş bırakmadın
Yavaş yavaş yakınlaşan tuzaksın
Önünü göremeyen
Ecel bi' kahraman hayallerimde
Babama benzeyen
Git kapını kapatıp affı bekle dört duvarla
Kasıklarında iz bıraktıklarına dön zor olmaz
Kızardığın vakitti gözlerimden aktığın bir an
Şuanda perişan bir halde tuttu bedduam
Dostların yüzünde gördüğüm bir
Mahcubiyetin resmi
Mağduriyetin eseri bedelim arzu
Ettiğin bu cisim
Feza kadar derin karanlık istediklerin
Tesadüfen tekabül etti bulduğunda kendim
Sakla kanımı her bi' damlasında tat verir
Yılların kelepçesiyle bağlı kaldığım
Bu matemin
Sanıklarıydı kaf değil bu zahmetin içinde
Yük taşırdı bedenler hepsi saf değil
Kızgın, can damarlarımdaki cani tutsak
Bıkkın, kim haklıydı?
Durgun, önceleri deliren asi rüzgar
Suskun, tek kalmıştı