Anser (GRC) - Όσα δύσκολα (Osa dyskola) στίχοι (lyrics)
[Anser GRC - Όσα δύσκολα Osa dyskola στίχοι lyrics]
Όσα δύσκολα και να 'ρθουνε
Στα πόδια μου πατώ
Βρίσκω τρόπο και εντέλει τα ελέγχω
Στα χέρια μου το μέλλον όπως ήρθε δεν κρατώ
Όμως παρόλα αυτά αντέχω
Απόψε έντυσα το πρόσωπο μου μελαγχολικό
Μα όχι με σκοπό το να σε απογοητεύσω
Άν θέλεις να με δεις αργότερα πιο δυνατό
Τότε άσε με πιο χαμηλά να πέσω
Χαμένα χρόνια αφιερωμένα στην κατάχρηση
Θα'ταν θαύμα για μας αν δεν
Υπήρχε αυτή η κατάληξη
Γνωρίζαμε, την διαδρομή, νομίζαμε, πως
Όλα θα'τανε μαζί μας
Μα στην τελική όλα αντίθετα
Γενικευμένη σύρραξη είναι το σήμερα
Ένας πόλεμος που αν εγέρθηθει
Πίσω δεν παίρνεις τίποτα
Ποντάραμε στα εφήμερα παιχνίδια με
Επικίνδυνα, βίος και πολιτεία
Ιδρώτας κρύος και αποτσίγαρα
Και είναι χειμώνας που έρχεται
Δύο φορές τον χρόνο
Την μια μαζί του καίγομαι και την άλλη παγώνω
Την μια γελάω, την άλλη βουρκώνω
Ότι στην πρώτη δημιουργώ
Στη δεύτερη το ισοπεδώνω
Είναι το δίλημμα μου, σε πιό χειμώνα σε
Θέλω κοντά μου, εδώ έχει μήνες συννεφιά
Βιώνω την συννεφιά μου
Τα πρώτα μου γραπτά φέρνουν την άνοιξη
Κάθε χρονιά ξανά κι ανθίζω στην ηχογράφηση
Όσα δύσκολα και να 'ρθουνε
Στα πόδια μου πατώ
Βρίσκω τρόπο και εντέλει τα ελέγχω
Στα χέρια μου το μέλλον όπως ήρθε δεν κρατώ
Όμως παρόλα αυτά αντέχω
Απόψε έντυσα το πρόσωπο μου μελαγχολικό
Μα όχι με σκοπό το να σε απογοητεύσω
Άν θέλεις να με δεις αργότερα πιο δυνατό
Τότε άσε με πιο χαμηλά να πέσω
Φιλοξενούμενος στο ίδιο μου το σπίτι
Καθόλου χαλαρός έχω στο χέρι δυναμίτη
Σ'ένα χαρτί σχεδίασα μουτζούρες με γραφίτη
Κι όλοι μου λέν τρελάθηκες τι κάνεις
Εγώ απαντώ Graffiti
Παιδί της Μόνα Λίζα χαμένος στη Χαρμολίτη
Μετέωρος θυμίζω σταλακτίτη
Ανάποδα την ψώνισα κάτω κρατώ τη μύτη
Φλεγόμενος στη πτώση μου πήρα μορφή κομήτη
Συμπόνια δεν ζητώ δεν είμαι ηγέτης
Το πλάνο μου κατέληξε σε φόνο εκ προμελέτης
Στην ταινία ''φυλακή μου'' σκηνοθέτης
Μα εν τέλει
Πείρα ρόλο και έγινα ο μόνος δραπέτης
Οφείλω του πάτου αν γνωρίσω να
Αφήσω για τους φίλους
Ξερά τα φύλα που πατώ συνομιλώ με σκύλους
Σκέψεις γονιμοποιώ με κρίνους
Στενόμυαλοι με μείωσαν κοντά να
Πάω σε κείνους
Απίθανο να δεις πως είναι να με κρατήσεις
Η εμπιστοσύνη πέθανε πριν από τις ασκήσεις
Είναι απ'τις μέρες που η γνώση
Κλίνει προς το λάθος μου του λάθους η πτώση
Εν πάση περιπτώσει ζώ μέρα που η
Πτώση κλίνει προς το λάθος μου
Του λάθους μου η γνώση
Όσα δύσκολα και να 'ρθουνε
Στα πόδια μου πατώ
Βρίσκω τρόπο και εντέλει τα ελέγχω
Στα χέρια μου το μέλλον όπως ήρθε δεν κρατώ
Όμως παρόλα αυτά αντέχω
Απόψε έντυσα το πρόσωπο μου μελαγχολικό
Μα όχι με σκοπό το να σε απογοητεύσω
Άν θέλεις να με δεις αργότερα πιο δυνατό
Τότε άσε με πιο χαμηλά να πέσω
Στα πόδια μου πατώ
Βρίσκω τρόπο και εντέλει τα ελέγχω
Στα χέρια μου το μέλλον όπως ήρθε δεν κρατώ
Όμως παρόλα αυτά αντέχω
Απόψε έντυσα το πρόσωπο μου μελαγχολικό
Μα όχι με σκοπό το να σε απογοητεύσω
Άν θέλεις να με δεις αργότερα πιο δυνατό
Τότε άσε με πιο χαμηλά να πέσω
Χαμένα χρόνια αφιερωμένα στην κατάχρηση
Θα'ταν θαύμα για μας αν δεν
Υπήρχε αυτή η κατάληξη
Γνωρίζαμε, την διαδρομή, νομίζαμε, πως
Όλα θα'τανε μαζί μας
Μα στην τελική όλα αντίθετα
Γενικευμένη σύρραξη είναι το σήμερα
Ένας πόλεμος που αν εγέρθηθει
Πίσω δεν παίρνεις τίποτα
Ποντάραμε στα εφήμερα παιχνίδια με
Επικίνδυνα, βίος και πολιτεία
Ιδρώτας κρύος και αποτσίγαρα
Και είναι χειμώνας που έρχεται
Δύο φορές τον χρόνο
Την μια μαζί του καίγομαι και την άλλη παγώνω
Την μια γελάω, την άλλη βουρκώνω
Ότι στην πρώτη δημιουργώ
Στη δεύτερη το ισοπεδώνω
Είναι το δίλημμα μου, σε πιό χειμώνα σε
Θέλω κοντά μου, εδώ έχει μήνες συννεφιά
Βιώνω την συννεφιά μου
Τα πρώτα μου γραπτά φέρνουν την άνοιξη
Κάθε χρονιά ξανά κι ανθίζω στην ηχογράφηση
Όσα δύσκολα και να 'ρθουνε
Στα πόδια μου πατώ
Βρίσκω τρόπο και εντέλει τα ελέγχω
Στα χέρια μου το μέλλον όπως ήρθε δεν κρατώ
Όμως παρόλα αυτά αντέχω
Απόψε έντυσα το πρόσωπο μου μελαγχολικό
Μα όχι με σκοπό το να σε απογοητεύσω
Άν θέλεις να με δεις αργότερα πιο δυνατό
Τότε άσε με πιο χαμηλά να πέσω
Φιλοξενούμενος στο ίδιο μου το σπίτι
Καθόλου χαλαρός έχω στο χέρι δυναμίτη
Σ'ένα χαρτί σχεδίασα μουτζούρες με γραφίτη
Κι όλοι μου λέν τρελάθηκες τι κάνεις
Εγώ απαντώ Graffiti
Παιδί της Μόνα Λίζα χαμένος στη Χαρμολίτη
Μετέωρος θυμίζω σταλακτίτη
Ανάποδα την ψώνισα κάτω κρατώ τη μύτη
Φλεγόμενος στη πτώση μου πήρα μορφή κομήτη
Συμπόνια δεν ζητώ δεν είμαι ηγέτης
Το πλάνο μου κατέληξε σε φόνο εκ προμελέτης
Στην ταινία ''φυλακή μου'' σκηνοθέτης
Μα εν τέλει
Πείρα ρόλο και έγινα ο μόνος δραπέτης
Οφείλω του πάτου αν γνωρίσω να
Αφήσω για τους φίλους
Ξερά τα φύλα που πατώ συνομιλώ με σκύλους
Σκέψεις γονιμοποιώ με κρίνους
Στενόμυαλοι με μείωσαν κοντά να
Πάω σε κείνους
Απίθανο να δεις πως είναι να με κρατήσεις
Η εμπιστοσύνη πέθανε πριν από τις ασκήσεις
Είναι απ'τις μέρες που η γνώση
Κλίνει προς το λάθος μου του λάθους η πτώση
Εν πάση περιπτώσει ζώ μέρα που η
Πτώση κλίνει προς το λάθος μου
Του λάθους μου η γνώση
Όσα δύσκολα και να 'ρθουνε
Στα πόδια μου πατώ
Βρίσκω τρόπο και εντέλει τα ελέγχω
Στα χέρια μου το μέλλον όπως ήρθε δεν κρατώ
Όμως παρόλα αυτά αντέχω
Απόψε έντυσα το πρόσωπο μου μελαγχολικό
Μα όχι με σκοπό το να σε απογοητεύσω
Άν θέλεις να με δεις αργότερα πιο δυνατό
Τότε άσε με πιο χαμηλά να πέσω