BAP - Jojo songtext (lyrics)
[BAP - Jojo songtext lyrics]
Die verbiesterte Ahl met dämm
Hung ahn der Ling
Zum Krüppel jemästet, wie en Karikatur
Ne Jojo, dä belle kann, ahn ner Schnur
Die die ahl Frau nit losslöht
Op jarkeine Fall
Ihr läuf keiner mieh fott, wie die andere all
Wie dä Mann
Wo ihr nur en Schachtel Feldposs vun blevv
Die se usswendisch kann
Ävver trotzdämm ophivv
En Sütterlin steht do, wie schön se ens woor
Vüür allem ihr Naas un ihr pechschwazze Hohr
Wie die vun dä Zijeunerin övverm Koppeng
Op dämm Ölbild
Dat ihr ens ihr Doochter jeschenkt
Die, die jetz joot verhieroot
En Rüsselsheim livv met zwei Enkel un jed
Johr zum Muttertaach schriev wie der Sohn
Der sich Johr un Daach nimieh jemeld
Nur dat Dier
Sons kei Minsch hätt die Ahl op der Welt
Oder dä, dä em Ahnzoch, su lang ich nur weiß
Nahx " beim Büb " ahn der
Thek steiht un unnohbar deit dä nur sprich
Wenn er sich jet ze drinke bestellt
Och dä hatt sich dat all nit esu vüürjestellt
Als er domohls aktiv en der ahle KP
Noch beseelt vun der Machbarkeit singer Idee
Der vun Freede
Gleichheit en Freiheit jekämpf hätt
Jebraat hätt ihm dat nix, nur die Zick em KZ
Donoh Strafbataillon ahn der vorderste Front
Wo er övverjelaufe un doch nit verschont
Ne sechs Johr lange Winter, Sibirien dann
En e Bleibergwerk jottseidank nit ahn de Wand
Dä hätt nie widder Fooß jepack
Selden jelaach sick'e zosinn moot
Wie et nohm Kreech jing övver Naach:
Schnell et Parteibooch jewääßelt
Wat nit ens schwer
Die ahl Nazis, nit er, wooren lang widder wer
Antoinette, die bürjerlich " Erika " heiß
Un jed Naach Eck Maternus
Un Mainzerstrooß steiht
Bess zwei, drei vill Freier kumme nit mieh
Dat verletz'se
Et dunn nit nur ihr Kramfohdre wieh
Jeht off stundelang hin un her
Waad dat wer hällt
Für ne Quicky öm Röcksetz se
Bruch halt dat Jeld
Wenn och nimieh für Freddy
Dä och leev sinn kunnt " Dat dä fott ess
Obwohl er su ärsch op ihr stund!"
Hä, dä Big Spender un Heini, dä Doof
Un Lisa, die Mösch, domohls leef et su joot
En Schampanjer jebaad un met Nerz uffjedrüsch
Hück Naach hällt bloß de Schmier, övverhührt
Dat se lüsch
Nä, kei Mitleid vun dänne, nit vun su en Pänz
Der ihr Mutter se sinn künnt, nä wirklich
Em Ähnz!
Dann ald levver dä Neid, dä se fröher jespürt
Övver dämm stund se drövver
Dä hätt nie jestührt