Bong Da City - Manson στίχοι (lyrics)
[Bong Da City - Manson στίχοι lyrics]
Καίνε το σπίτι μου συνάνθρωπε, τι με κοιτάς
Σιχάθηκα τον ίδιο τον πλανήτη μου και εσάς
Από την φύση μου νομάς
Όπου γης και πατρίς με drugs
Βγάλε τη μάσκα που φοράς
Σταμάτα να με κυνηγάς
Κωλόμπατσε μη με τραβάς
Έχω την τάση την τάση να κάνω μπραφ
Ξεκινάω μόλις ακούσω από τα ακουστικά το τσαφ
Λέγεται ραπ και είμαι εθισμένος σε
Αυτό όπως το crack
Με πιο πολλά ψυχολογικά από τον
Δημιουργό του Daffy Duck
Είμαι νεκρός και χορεύω
Βλάκα τράβα στο décadence
Μόλις γεννιέμαι πεθαίνω
Παίρνω στον λαιμό μου τους fans
Είμαι το δέντρο και έχω εχθρό μου το τσιμέντο
Προσπαθώ να επιβιώσω κάθε μέρα
Από όλους σας διαφέρω
Θαρρώ εγώ λεφτά μου δε σας θέλω
Ούτε θαμμένο μες στην Γη χωρίς
Κάποιον που δεν ξέρω κάθε τόσο στα σκουπίδια
Βλέπω κάποιον πεινασμένο
Και έναν μπάτσο να κρατάει κάτι
Σαν κάποιον που ξέρω
Μέσα από την παγωνιά
Τα μάτια μου δεν βλέπουν λεπτομέρειες
Και καταλήγω να πατώ τυφλά
Με παρακολουθούν μέσα από κάμερες
Και φτηνά κινητά, είναι η Αθήνα
Μήτρα μεταλλαγμένη από πόρνη που
Γαμιέται σε βιτρίνα τώρα πια δεν αισθάνομαι
Αυτοκτονώ μέσα στο τμήμα
Να το 'χουν οι βλαχόμπατσοι καδένα στον
Λαιμό τους για έναν μήνα
Ώσπου να απλώσουνε τη στάχτη μου στο μνήμα
Περιφέρομαι μέσα από τα στενά
Σαν να 'μαι φάντασμα
Και χαρακώνω, πόνο δίνω, πίνω, δηλώνω στίχο
Και σπίτια θα στοιχειώνω
Τη νύχτα φτύνω τον γρίφο
Τη μέρα προσπαθούνε να τον λύσουν
Σε μεθυσμένους η τυπική λογική σου περιμένει
Έχουν προτεραιότητα το συναίσθημα
Καταραμένοι σε ένα οργανωμένο έγκλημα
Μένω σαν έγκαυμα στην μνήμη τους
Είναι πρώτο συμπέρασμα
Σφίγγουν οι μύες, όταν χαραμίζομαι με χημείες
Γιατί μη με ρωτήσεις, φίλε
Μου 'χουν τελειώσει οι δικαιολογίες
Και επίσης έχεις κάθε λόγο για να με μισήσεις
Είμαι κάτω απ' την Πανσέληνο, πίνω κουτόχορτο
Και πέφτω κάτω στο χώμα σαν τραπουλόχαρτο
Και όσο το σώμα μου πονάει
Το μυαλό μου ταξιδεύει
Εκείνος ο πόνος που με μαγεύει
Εκείνος ο πόνος που με μαγεύει
Κάτω απ' τα αστέρια
Μέσα σε νύχτες που πληγώνουν
Έχεις εντύπωση πως φοβάμαι τα αντίποινα
Δεν έχεις ιδέα δεν έχεις ιδέα
Δεν έχεις νιώσει τους δαίμονες σου να
Πνίγουν τον λαιμό σου και μιλάς
Είμαστε μόνοι μας κουφάλες
Στο περιβάλλον σας ακάλεστοι bong Da City
Με λένε Μάνι εΠ στο στομάχι σας
Για το 2010 είναι η Αθήνα
Σιχάθηκα τον ίδιο τον πλανήτη μου και εσάς
Από την φύση μου νομάς
Όπου γης και πατρίς με drugs
Βγάλε τη μάσκα που φοράς
Σταμάτα να με κυνηγάς
Κωλόμπατσε μη με τραβάς
Έχω την τάση την τάση να κάνω μπραφ
Ξεκινάω μόλις ακούσω από τα ακουστικά το τσαφ
Λέγεται ραπ και είμαι εθισμένος σε
Αυτό όπως το crack
Με πιο πολλά ψυχολογικά από τον
Δημιουργό του Daffy Duck
Είμαι νεκρός και χορεύω
Βλάκα τράβα στο décadence
Μόλις γεννιέμαι πεθαίνω
Παίρνω στον λαιμό μου τους fans
Είμαι το δέντρο και έχω εχθρό μου το τσιμέντο
Προσπαθώ να επιβιώσω κάθε μέρα
Από όλους σας διαφέρω
Θαρρώ εγώ λεφτά μου δε σας θέλω
Ούτε θαμμένο μες στην Γη χωρίς
Κάποιον που δεν ξέρω κάθε τόσο στα σκουπίδια
Βλέπω κάποιον πεινασμένο
Και έναν μπάτσο να κρατάει κάτι
Σαν κάποιον που ξέρω
Μέσα από την παγωνιά
Τα μάτια μου δεν βλέπουν λεπτομέρειες
Και καταλήγω να πατώ τυφλά
Με παρακολουθούν μέσα από κάμερες
Και φτηνά κινητά, είναι η Αθήνα
Μήτρα μεταλλαγμένη από πόρνη που
Γαμιέται σε βιτρίνα τώρα πια δεν αισθάνομαι
Αυτοκτονώ μέσα στο τμήμα
Να το 'χουν οι βλαχόμπατσοι καδένα στον
Λαιμό τους για έναν μήνα
Ώσπου να απλώσουνε τη στάχτη μου στο μνήμα
Περιφέρομαι μέσα από τα στενά
Σαν να 'μαι φάντασμα
Και χαρακώνω, πόνο δίνω, πίνω, δηλώνω στίχο
Και σπίτια θα στοιχειώνω
Τη νύχτα φτύνω τον γρίφο
Τη μέρα προσπαθούνε να τον λύσουν
Σε μεθυσμένους η τυπική λογική σου περιμένει
Έχουν προτεραιότητα το συναίσθημα
Καταραμένοι σε ένα οργανωμένο έγκλημα
Μένω σαν έγκαυμα στην μνήμη τους
Είναι πρώτο συμπέρασμα
Σφίγγουν οι μύες, όταν χαραμίζομαι με χημείες
Γιατί μη με ρωτήσεις, φίλε
Μου 'χουν τελειώσει οι δικαιολογίες
Και επίσης έχεις κάθε λόγο για να με μισήσεις
Είμαι κάτω απ' την Πανσέληνο, πίνω κουτόχορτο
Και πέφτω κάτω στο χώμα σαν τραπουλόχαρτο
Και όσο το σώμα μου πονάει
Το μυαλό μου ταξιδεύει
Εκείνος ο πόνος που με μαγεύει
Εκείνος ο πόνος που με μαγεύει
Κάτω απ' τα αστέρια
Μέσα σε νύχτες που πληγώνουν
Έχεις εντύπωση πως φοβάμαι τα αντίποινα
Δεν έχεις ιδέα δεν έχεις ιδέα
Δεν έχεις νιώσει τους δαίμονες σου να
Πνίγουν τον λαιμό σου και μιλάς
Είμαστε μόνοι μας κουφάλες
Στο περιβάλλον σας ακάλεστοι bong Da City
Με λένε Μάνι εΠ στο στομάχι σας
Για το 2010 είναι η Αθήνα