Bong Da City - Δε Με Αγγίζετε (De Me Aggizete) στίχοι (lyrics)
[Bong Da City - Δε Με Αγγίζετε De Me Aggizete στίχοι lyrics]
Είμαστε εναντίων όλων όταν το Bong εκπροσωπώ
Των καπνών των ατόμων που χάσανε
Το μυαλό τους πριν το φως ανατήλλει
Ανάμνηση αγγέλων απ' τον πόλεμο
Με δαίμονες εθνών
Επικηρυγμένος προφήτης λόγων ημών
Fan, δε θέλω cash
Θέλω raps να σπάνε κόκαλα και MC's
Να προσκυνάν'
Κατεδαφίζουμε τα μαγαζιά, μούρη πουλάν'
Έχουνε λόγια παχιά μα κρύβουν φθόνο
Κανείς τους δεν το νοιώθει όπως το νοιώθω
Το μόνο συμπέρασμα
Ρωτάς αν το σώμα το σκοτώνω στην πράξη
Δε λέμε ψέματα
Αιμορραγούνε ρυθμοί και ξυπνάνε πνεύματα
Μες στα υπόγεια για πάντα Bong Da και με
Το μυαλό σου στο ξημέρωμα
Δεν έχω τίποτα να χάσω
Χρόνο μονάχα να σκάψω τρύπες μες
Στα στενά φωνές να θάψω
Κατάλοιπα ενός κομπλεξικού που ζει στον άσσο
Μετά απ' αυτό, τη ζωή, η ψυχή νεκρή
Κάθε MC σκιά που σέρνεται στο
Χώμα πα' να σηκωθεί, δεν μπορεί
Σαν το νερό τρέχουνε και χάνονται, σιωπή
Μόνο απεγνωσμένοι μετράνε τις ζωές
Τους με πιστωτικές κάρτες
Καταθέσεις, μετοχές όλο το είναι τους
Σαν μηχανές δεν προσμένω τα χαμένα
Η κόλαση δε γίνεται παράδεισος για
'μένα σε μια μέρα
Δέχομαι τα "όχι" και τα "μη"
Δεν ξέρω τι πάει να πει "πρέπει"
Ανάμεσά τους κι έχω σώμα
Δε νομίζω πως είμαστε ίδιοι στο τραπέζι
Κόβω το νήμα που μας ενώνει, δε με αγγίζετε
Βλέπω τον κόσμο με χρώματα μελανά
Φωτογραφίες, αναμνήσεις και μια
Ζωγραφιά ξεθωριασμένη
Όπως το πρόσωπό μου, με θυμάσαι
Άραγε πες μου τι μένει
Άραγε πες μου τι μένει
Των καπνών των ατόμων που χάσανε
Το μυαλό τους πριν το φως ανατήλλει
Ανάμνηση αγγέλων απ' τον πόλεμο
Με δαίμονες εθνών
Επικηρυγμένος προφήτης λόγων ημών
Fan, δε θέλω cash
Θέλω raps να σπάνε κόκαλα και MC's
Να προσκυνάν'
Κατεδαφίζουμε τα μαγαζιά, μούρη πουλάν'
Έχουνε λόγια παχιά μα κρύβουν φθόνο
Κανείς τους δεν το νοιώθει όπως το νοιώθω
Το μόνο συμπέρασμα
Ρωτάς αν το σώμα το σκοτώνω στην πράξη
Δε λέμε ψέματα
Αιμορραγούνε ρυθμοί και ξυπνάνε πνεύματα
Μες στα υπόγεια για πάντα Bong Da και με
Το μυαλό σου στο ξημέρωμα
Δεν έχω τίποτα να χάσω
Χρόνο μονάχα να σκάψω τρύπες μες
Στα στενά φωνές να θάψω
Κατάλοιπα ενός κομπλεξικού που ζει στον άσσο
Μετά απ' αυτό, τη ζωή, η ψυχή νεκρή
Κάθε MC σκιά που σέρνεται στο
Χώμα πα' να σηκωθεί, δεν μπορεί
Σαν το νερό τρέχουνε και χάνονται, σιωπή
Μόνο απεγνωσμένοι μετράνε τις ζωές
Τους με πιστωτικές κάρτες
Καταθέσεις, μετοχές όλο το είναι τους
Σαν μηχανές δεν προσμένω τα χαμένα
Η κόλαση δε γίνεται παράδεισος για
'μένα σε μια μέρα
Δέχομαι τα "όχι" και τα "μη"
Δεν ξέρω τι πάει να πει "πρέπει"
Ανάμεσά τους κι έχω σώμα
Δε νομίζω πως είμαστε ίδιοι στο τραπέζι
Κόβω το νήμα που μας ενώνει, δε με αγγίζετε
Βλέπω τον κόσμο με χρώματα μελανά
Φωτογραφίες, αναμνήσεις και μια
Ζωγραφιά ξεθωριασμένη
Όπως το πρόσωπό μου, με θυμάσαι
Άραγε πες μου τι μένει
Άραγε πες μου τι μένει