Bong Da City - Μωβ (Mov) στίχοι (lyrics)
[Bong Da City - Μωβ Mov στίχοι lyrics]
Κοίτα πως άφησα την πόλη να
Κοιτά τα καταραμένα μου χείλη
Την ώρα που γεννάν δαίμονες από μέσα
Πετάν ο λαιμός super funk
Κατεστραμένοι για τα μάτια σου πένες πονάν
Όταν θέτω το μίσος μου παίρνω
Προβάδισμα μέσω του στίχου μου
Και όχι του γλείψιμου
Ποζέρια, πώς θα γράφετε μούφες δίχως χέρια
Ανάλυσέ το
Σου 'πα καταπάνω μου καταλήγει σε στούκα
Γιο, ο ραψωδός κάτω απ' τα αστέρια
Κουμάντο στο κεφάλι μου κανένας
Όταν φτύνω μαχαίρια
Όταν θα καταλήξω δίπλα σου
Και τελικά παγώσουν όλα
Τίποτα δεν θα μείνει όπως πρώτα
Κάνεις το ραπ πουτάνα με τη μόστρα που πουλάς
Η φωνή σου τρεμοπαίζει
Πως κάνετε αλυσίδα μεταξύ σας για να
Γλείφετε τον κώλο του δεξί σας
Φαίνονται τα χαρτιά σου μάγκα, κρύφ' τα
Ντροπή σας
Κάτω από το χάρτινο φως σε μαύρο ουρανό
Βλέπω θάνατο
Μεταμορφώνομαι φορές για να χαθώ
Μέσα από τη στάχτη μου θα ξαναγεννηθώ
Πίσω γύρισα, θα σε καταπιώ
Τριγυρίζω άφραγκος, είμαι επικίνδυνος
Για κάθε πολίτη μπορεί τάφο να σε στείλει
Οι πνεύμονες μου σαν πηγάδι, μέσα τους ψυχές
Το βλέμμα στο αχανές, Gothaaaam
Ήχος που στοιχειώνει το σπίτι σου από φωνές
Αλλόκοτες σκιές, beats from the bongs εποχές
Γεύση πικρή σε μία κοινωνία μουντή
Όλοι στημένοι στον τοίχο, μικροί ανθρώποι
Απρόσωποι, πίσω απ' τη μάσκα
Η κάθε στιγμή τους bong για πάντα
Ζούμε σε εποχές παράνοιας ψυχολογικά
Κατάθλιψη και φάρμακα
Χάθηκε η χαρά από τα μάτια σου
Και 'γω τι να πω? Έρημος τον πόνο μου χαζεύω
Μέσα σε τρία γράμματα η ζωή να
Τη βλέπω εδώ μες στον καθρέφτη
Σε δύσκολους καιρός ζωντανεύει και με βλέπω
Έχω πάρει παραμορφωμένη μορφή, έχω φρικάρει
Μη δεις το μάτι μου γιατί θάνατος θα σε πάρει
Μη δεις το μάτι μου γιατί θάνατος θα σε πάρει
Μιλάς πολύ μα για 'μένα έχει πάντα λογική
Αφού μετά ίσως η γλώσσα σου να έχει κοπεί
Και να 'ναι αργά φαντάσου να
Σου κλέβω την ανάσα
Ενώ το μίζερο κοινό σου σε κοιτά στα μάτια
Μιλάς πολύ μα για 'μένα έχει πάντα λογική
Αφού μετά ίσως η γλώσσα σου να έχει κοπεί
Και να 'ναι αργά φαντάσου να
Σου κλέβω την ανάσα
Ενώ το μίζερο κοινό σου σε κοιτά στα μάτια
Κοιτά τα καταραμένα μου χείλη
Την ώρα που γεννάν δαίμονες από μέσα
Πετάν ο λαιμός super funk
Κατεστραμένοι για τα μάτια σου πένες πονάν
Όταν θέτω το μίσος μου παίρνω
Προβάδισμα μέσω του στίχου μου
Και όχι του γλείψιμου
Ποζέρια, πώς θα γράφετε μούφες δίχως χέρια
Ανάλυσέ το
Σου 'πα καταπάνω μου καταλήγει σε στούκα
Γιο, ο ραψωδός κάτω απ' τα αστέρια
Κουμάντο στο κεφάλι μου κανένας
Όταν φτύνω μαχαίρια
Όταν θα καταλήξω δίπλα σου
Και τελικά παγώσουν όλα
Τίποτα δεν θα μείνει όπως πρώτα
Κάνεις το ραπ πουτάνα με τη μόστρα που πουλάς
Η φωνή σου τρεμοπαίζει
Πως κάνετε αλυσίδα μεταξύ σας για να
Γλείφετε τον κώλο του δεξί σας
Φαίνονται τα χαρτιά σου μάγκα, κρύφ' τα
Ντροπή σας
Κάτω από το χάρτινο φως σε μαύρο ουρανό
Βλέπω θάνατο
Μεταμορφώνομαι φορές για να χαθώ
Μέσα από τη στάχτη μου θα ξαναγεννηθώ
Πίσω γύρισα, θα σε καταπιώ
Τριγυρίζω άφραγκος, είμαι επικίνδυνος
Για κάθε πολίτη μπορεί τάφο να σε στείλει
Οι πνεύμονες μου σαν πηγάδι, μέσα τους ψυχές
Το βλέμμα στο αχανές, Gothaaaam
Ήχος που στοιχειώνει το σπίτι σου από φωνές
Αλλόκοτες σκιές, beats from the bongs εποχές
Γεύση πικρή σε μία κοινωνία μουντή
Όλοι στημένοι στον τοίχο, μικροί ανθρώποι
Απρόσωποι, πίσω απ' τη μάσκα
Η κάθε στιγμή τους bong για πάντα
Ζούμε σε εποχές παράνοιας ψυχολογικά
Κατάθλιψη και φάρμακα
Χάθηκε η χαρά από τα μάτια σου
Και 'γω τι να πω? Έρημος τον πόνο μου χαζεύω
Μέσα σε τρία γράμματα η ζωή να
Τη βλέπω εδώ μες στον καθρέφτη
Σε δύσκολους καιρός ζωντανεύει και με βλέπω
Έχω πάρει παραμορφωμένη μορφή, έχω φρικάρει
Μη δεις το μάτι μου γιατί θάνατος θα σε πάρει
Μη δεις το μάτι μου γιατί θάνατος θα σε πάρει
Μιλάς πολύ μα για 'μένα έχει πάντα λογική
Αφού μετά ίσως η γλώσσα σου να έχει κοπεί
Και να 'ναι αργά φαντάσου να
Σου κλέβω την ανάσα
Ενώ το μίζερο κοινό σου σε κοιτά στα μάτια
Μιλάς πολύ μα για 'μένα έχει πάντα λογική
Αφού μετά ίσως η γλώσσα σου να έχει κοπεί
Και να 'ναι αργά φαντάσου να
Σου κλέβω την ανάσα
Ενώ το μίζερο κοινό σου σε κοιτά στα μάτια