Cem Adrian - Bir Melek Ölürken Şarkı sözleri (lyrics)
Cem Adrian [Cem Filiz] Edirne, Türkiye 🇹🇷
[Cem Adrian - Bir Melek Ölürken Şarkı sözleri lyrics]
Sustu içimdeki yorgun yüzündeki
Düştü elindeki öldü, bir melekti
Sen, sen, sen giderken
Kalbim burada kalırken
Ellerim sessiz, soğuk ve suskun öyle dururken
Yalnızlık gittiğin yoldan bana geri gelirken
Gözlerimden yaş yerine sessiz
Harfler damlarken sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Ayak seslerinle bütün camlar
Pencereler inerken
Bir veda saçlarımdan tutup
Beni yerlerde sürüklerken
Yüzümde ne acı, ne keder
Sana son kez bakarken sen sen sen giderken
Bir kalp burada kalırken
Bir şehri bir tekmeyle benim üstüme yıkarken
Bir dua dudaklarından düşüp
Paramparça olurken sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Sustu içimdeki yorgun yüzündeki
Düştü elindeki öldü, bir melekti
Yağmur gecenin karanlığını gökten
Söküp atarken rüzgar vurup bulutlarına beyaz
Şimşekler çakarken
Uykusundan uyanmış çocuklar
Korkmuşlar ağlarlarken
İçlerinden biri neden tanrı çok
Mu üzgün ki derken
Göç yollarında kuşlar kaybolmuş ölürlerken
Bir deniz kıyısında bir adam
Hala onu sayıklarken
Gökyüzüne açılmış eller birer
Birer kapanırken sen sen sen giderken
Bir meleği öldürürken
Veda etmeden gidilmez çocuk
Bu vedadan sayılmaz çocuk bir melek ölürken
Böyle sessiz durulmaz çocuk
Sustu içimdeki yorgun yüzündeki
Düştü elindeki öldü, bir melekti
Düştü elindeki öldü, bir melekti
Sen, sen, sen giderken
Kalbim burada kalırken
Ellerim sessiz, soğuk ve suskun öyle dururken
Yalnızlık gittiğin yoldan bana geri gelirken
Gözlerimden yaş yerine sessiz
Harfler damlarken sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Ayak seslerinle bütün camlar
Pencereler inerken
Bir veda saçlarımdan tutup
Beni yerlerde sürüklerken
Yüzümde ne acı, ne keder
Sana son kez bakarken sen sen sen giderken
Bir kalp burada kalırken
Bir şehri bir tekmeyle benim üstüme yıkarken
Bir dua dudaklarından düşüp
Paramparça olurken sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Sustu içimdeki yorgun yüzündeki
Düştü elindeki öldü, bir melekti
Yağmur gecenin karanlığını gökten
Söküp atarken rüzgar vurup bulutlarına beyaz
Şimşekler çakarken
Uykusundan uyanmış çocuklar
Korkmuşlar ağlarlarken
İçlerinden biri neden tanrı çok
Mu üzgün ki derken
Göç yollarında kuşlar kaybolmuş ölürlerken
Bir deniz kıyısında bir adam
Hala onu sayıklarken
Gökyüzüne açılmış eller birer
Birer kapanırken sen sen sen giderken
Bir meleği öldürürken
Veda etmeden gidilmez çocuk
Bu vedadan sayılmaz çocuk bir melek ölürken
Böyle sessiz durulmaz çocuk
Sustu içimdeki yorgun yüzündeki
Düştü elindeki öldü, bir melekti