Dj Moya (GRC), Rationalistas - Πραγματικότητα ή Φαντασία στίχοι (lyrics)
[Dj Moya GRC, Rationalistas - Πραγματικότητα ή Φαντασία στίχοι lyrics]
Αναπολούμε τα παλιά χαμόγελα
Φορώντας πιτζάμες 7 το απόγευμα
Οι αναμνήσεις έχουν γίνει φυλακή
Και έχω το παρελθόν μπροστά
Από μια κυνηγετική κάθε χρόνο λίγο πιο χαζοί
Λίγο πιο φτωχοί στο λεξιλόγιο
Λίγο πιο καθαρό το ποινολόγιο
Λίγο πιο ευρωπαίοι στριμωγμένοι σε ισόγειο
Αλατισμένοι με άρωμα θανάτου στην Μεσόγειο
Εδώ μεγάλωσα με τους
Καλοαναθρεμμένους μαυροφορεμένους
Ρασοφόρους που μισούν τους ξένους
Αγαπάνε αλλήλους αναλόγως τις ορμόνες τους
Θέλουν τις γυναίκες δούλες με
Έλεγχο στο σώμα τους και είναι
Πραγματικότητα ή φαντασία
Το θες Βαλκάνια με βία
Low budget ντοκιμαντέρ
Ή μια καλοστημένη αμερικανική κωμωδία
Να ερχόμαστε κοντά στη selfie
Να πουλάμε σουξέ
Με αυτό μεγάλωσα και το λεγα σαν προσευχή μου
Ήταν ο στίχος μάνα φίλη μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Με αυτό μεγάλωσα και το λεγα σαν προσευχή μου
Όταν ο στίχος ήταν μάνα φίλη
Μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Υπάρχουν μέρες μες στις μέρες τώρα
Που δεν έχουν νόημα χύσαμε τόσο σάλιο για να
Λέμε για τα αυτονόητα
Μίλα μου σταράτα γιατί πήξαμε στα βοητά
Τα πολύ μπερδεμένα καταλήγουνε ανόητα
Αυτό τον κόσμο να γκρεμίσουμε συθέμελο
Από παιδιά μία στο καρφί και μία στο πέταλο
Από παιδί δε μου κάθεται τίποτα εύκολο
Με βρίσκει ο μπελάς όπως
Το μαγνήτη το μέταλλο λενε
Δεν βλέπεις θεό με κλειστά μάτια και αμφέβαλα
Δεν θα έβλεπα και με γυάλινα βλέφαρα
Θα πέθαινα αν δεν είχα ένα beat να έφτυνα
Γιατί πλησίαζα ό, τι αγαπω μα δεν το έφτανα
Έξω απ τα δόντια για τις φορές που μασήσαμε
Γιατί βαρέθηκα να λέω από μέσα τη γαμήσαμε
Γιατί στερεύει από κουράγιο το μπουκάλι μου
Και έχω φτιάξει μια τρύπα στον
Τοίχο με το κεφάλι μου
Με αυτό μεγάλωσα και το λέγα σαν προσευχή μου
Ήταν ο στίχος μάνα φίλη μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Με αυτό μεγάλωσα και το λέγα σαν προσευχή μου
Όταν ο στίχος ήταν μάνα φίλη
Μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Φορώντας πιτζάμες 7 το απόγευμα
Οι αναμνήσεις έχουν γίνει φυλακή
Και έχω το παρελθόν μπροστά
Από μια κυνηγετική κάθε χρόνο λίγο πιο χαζοί
Λίγο πιο φτωχοί στο λεξιλόγιο
Λίγο πιο καθαρό το ποινολόγιο
Λίγο πιο ευρωπαίοι στριμωγμένοι σε ισόγειο
Αλατισμένοι με άρωμα θανάτου στην Μεσόγειο
Εδώ μεγάλωσα με τους
Καλοαναθρεμμένους μαυροφορεμένους
Ρασοφόρους που μισούν τους ξένους
Αγαπάνε αλλήλους αναλόγως τις ορμόνες τους
Θέλουν τις γυναίκες δούλες με
Έλεγχο στο σώμα τους και είναι
Πραγματικότητα ή φαντασία
Το θες Βαλκάνια με βία
Low budget ντοκιμαντέρ
Ή μια καλοστημένη αμερικανική κωμωδία
Να ερχόμαστε κοντά στη selfie
Να πουλάμε σουξέ
Με αυτό μεγάλωσα και το λεγα σαν προσευχή μου
Ήταν ο στίχος μάνα φίλη μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Με αυτό μεγάλωσα και το λεγα σαν προσευχή μου
Όταν ο στίχος ήταν μάνα φίλη
Μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Υπάρχουν μέρες μες στις μέρες τώρα
Που δεν έχουν νόημα χύσαμε τόσο σάλιο για να
Λέμε για τα αυτονόητα
Μίλα μου σταράτα γιατί πήξαμε στα βοητά
Τα πολύ μπερδεμένα καταλήγουνε ανόητα
Αυτό τον κόσμο να γκρεμίσουμε συθέμελο
Από παιδιά μία στο καρφί και μία στο πέταλο
Από παιδί δε μου κάθεται τίποτα εύκολο
Με βρίσκει ο μπελάς όπως
Το μαγνήτη το μέταλλο λενε
Δεν βλέπεις θεό με κλειστά μάτια και αμφέβαλα
Δεν θα έβλεπα και με γυάλινα βλέφαρα
Θα πέθαινα αν δεν είχα ένα beat να έφτυνα
Γιατί πλησίαζα ό, τι αγαπω μα δεν το έφτανα
Έξω απ τα δόντια για τις φορές που μασήσαμε
Γιατί βαρέθηκα να λέω από μέσα τη γαμήσαμε
Γιατί στερεύει από κουράγιο το μπουκάλι μου
Και έχω φτιάξει μια τρύπα στον
Τοίχο με το κεφάλι μου
Με αυτό μεγάλωσα και το λέγα σαν προσευχή μου
Ήταν ο στίχος μάνα φίλη μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου
Με αυτό μεγάλωσα και το λέγα σαν προσευχή μου
Όταν ο στίχος ήταν μάνα φίλη
Μου και αδερφή μου
Γίνονταν φάρμακο και έπεφτε ο πυρετός μου
Ήταν ο στίχος πατέρας φίλος και αδερφός μου