ExisTense, OSOK - Αμερικανικός εφιάλτης στίχοι (lyrics)

Κοιμήσου Περσεφόνη, στην αγκαλιά της γης
Είμαι στου κόσμου το μπαλκόνι
Δε νιώθω ασφαλής
Τα βλέπω μάταια,  αυτοί βλέπουνε νούμερα
Αν πρέπει να πουλήσω hype είμαι
Το fun στο funeral
‘’Τι έχουμε να χάσουμε’’ ρωτάω
Και παίρνω απάντηση
‘’Αν το φτάσουμε ως εκεί μπορεί
Να γίνουμε ανάμνηση’’ είπα όχι στον Σατανά
Αυτές είναι οι υπερβολές μου
Ο Χριστός είναι της μόδας
Μα όχι οι παραβολές του
Αλλάζω ρούχα το ξημέρωμα
Αμερικανικός εφιάλτης
Εδώ δεν παίζουνε ανέσεις
Κι άμα ρωτήσεις δε θα μάθεις
Όταν δεν έχω χρόνο
Τον καφέ μου κουμπώνω σαν χάπι
Ελληνικός εφιάλτης
Ρωτάει η μάνα μου τον στόχο μου για σήμερα
Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω Rock
Star σαν τους Nickelback
Και με ρωτάνε αν είμαι ακόμα ενεργός
Γιατί δεν βγάζω κομμάτια με ταχύτητα φωτός
Γιατί δεν το κάνω επάγγελμα
Αφού όλη μέρα γράφω
Αν πληρωθώ καλώς, αλλιώς αν όχι, τι θα πάθω
Δε γράφω για τα νούμερα
Δώσε στα νούμερα το νόημα που θέλεις
Έχω για λάφυρο την κάπα του Superman
Είμαι ο Refusetolooseman
Τί να χάσεις αν δεν έχεις

Rick dance μέχρι να ξεμείνω από ανάσες
Σαν εργάτης στο Liverpool μετά
Τον θάνατο της Θάτσερ
Κι ας εισβάλλουν κουστουμάτοι στο σαλόνι μου
Μέσα απ’ την οθόνη μου
Τα κομμάτια ηχογραφημένα σώζονται στο laptop
Δεν είναι τυχαίο που η μάρκα είναι Masony
Όλο τέτοια γράφω δε θες να ανοίξω την οθόνη

Όχι ποιητής των όλων, είμαι δημιουργός
Δεν είμαι άγιος, ούτε φρόνιμος, ούτε συνετός
Μαζεύω – ξοδεύω αποτυγχάνω – πετυχαίνω
Κάνω λάθη, πιο συχνά από όσο ανασαίνω
Όχι ποιητής των όλων, είμαι δημιουργός
Δεν είμαι άγιος ούτε φρόνιμος ούτε συνετός
Μαζεύω – ξοδεύω αποτυγχάνω – πετυχαίνω
Κάνω λάθη, πιο συχνά από όσο
Τα καλύτερα παιδιά έχουν τσέπες ανοιχτές
Μα αν τα δαγκώσεις δεν υπάρχει μέρος ασφαλές
Βλέπω αλαζόνες, τους λένε ‘’ικανούς’’
Θα πεθάνω, αλλά μετά απ’ αυτούς
Δεν πρόκειται να κάνει εκείνη το βήμα
Μα δεν ξεχνάω πόσο μεγάλη είναι η Αθήνα
Δεν ξεχνάω ότι είμαι ο χειρότερος
Για αυτό τα καταφέρνω και
Κερδίζω τα παιχνίδια
Οι φίλοι μου είναι λύκοι, απέναντι τα πρόβατα
Μην με ορίσεις, δες με σαν οντότητα
Τα λάθη μου γνωρίζω
Και γνωρίζω δε διορθώθηκα
Μα έχει σημασία, όποτε έπεσα, σηκώθηκα

Freak hop, νέο wave μακριά από τη σκηνή τους
Μαζί μου τα σκοτάδια μου
Ας έχουνε τα click τους
Μάτια που γυαλίζανε προκάλεσα και έμαθα
Αυτά δε λένε ψέματα, οπότε τους τα αφαίρεσα
Δε φοβάμαι την πλάτη του κόσμου
Ούτε την αποτυχία μόνο την μοναξιά
Χάνομαι για μέρες, και χάνω το φως μου
Όταν γυρνάω με στηρίζουνε ξανά και ξανά
Αράζω στην ημισέληνο
Σαν το παιδί που αρνείται να μεγαλώσει
Από ψηλά τα βλέπω μάταια
Για αυτό φλερτάρω με την πτώση

Όχι ποιητής των όλων, είμαι δημιουργός
Δεν είμαι άγιος, ούτε φρόνιμος, ούτε συνετός
Μαζεύω – ξοδεύω αποτυγχάνω – πετυχαίνω
Ζω στα άκρα, πιο συχνά από όσο ανασαίνω
Όχι ποιητής των όλων, είμαι δημιουργός
Δεν είμαι άγιος, ούτε φρόνιμος, ούτε συνετός
Μαζεύω – ξοδεύω αποτυγχάνω – πετυχαίνω
Ζω στα άκρα, πιο συχνά από όσο ανασαίνω