Fi Vita Sigma - 5η Εποχή στίχοι (lyrics)
[Fi Vita Sigma - 5η Εποχή στίχοι lyrics]
Το βλέμμα μου άφησα να πλανηθεί αργά
Υγρασία στον αέρα, χρώματα θαμπά
Ατμόσφαιρα βαριά
Σφίγγει το λαιμό σου η φαντασία μου
Πηγάζει μέσα από το σατανά
Τρέχουν τα σάλια μου αν μυρίσω νεκρό
Παράνοιες ζω, ενώ φωνάζω γελώ
Ο θάνατος με είδε τρόμαξε με αυτό
Χειρότερα μου 'πε κι απ'
Όταν κάνουν τον σταυρό μο, Μάνι, Μο
Ιστορίες θα σου πουν για 'μας
Σε στέκια λυσσασμένων μοναχών μο, Μάνι, Μο
Για μας δεν ξέρεις
Έρχεσαι κοντά, ρωτάς πολλά, ε τι θέλεις
Άσε με στην ηρεμία μου, στην μαστούρα μου
Στον δρόμο μου τη σπάει να με χαιρετάς
Λες και σκότωσα άνθρωπο με κοιτάς
Και νιώθω άβολα
Τρέχουν τυφλοί μέσα στη νύχτα
Μάτια νεκρά στην Αθήνα, φέρνουμε την 5η εποχή
Γελάμε μες την τρέλα μας
Πόνος της μάνας για το δικό της το παιδί
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Βάφεται κόκκινη η γη που πατάς
Ευάλωτη για τα φαντάσματα
Μείναμε μόνοι μας τα χαράματα
Το πρώτο φως σημαίνει κίνδυνος
Μου λένε καλημέρα και σαλτάρω
Μάλλον είμαι απολίτιστος που δεν
Έχω πίστη σε θεούς, δεν μιλιέμαι
Και δεν μιλάω πολύ, όλα μου φταίνε
Αφού δεν έχω ψυχή
Τα μάτια μου θα καθρεφτίζουν
Το κενό μου μπορεί δεν το καυχιέμαι
Είμαι περήφανος για εμένα, όχι για όσα λένε
Τα λάθη μου είναι φλόγες που με καίνε μα
Δε χρωστάω πουθενά, δεν κρατιέμαι
Ποτέ δεν είχα ανάγκη κανέναν, συγχώρεσέ με
Ηχούν φωνές, τρεμοπαίζουνε φώτα και σκιές
Απέτυχα να σβήσω το χθες, ζω με ενοχές
Φυλακισμένος μέσα σ' ένα πείραμα
Δίχως να ξέρω το τέλος γιατί είμαι θήραμα
Πέφτουνε αγγέλοι στη γη λόγω της βαρύτητας
Μα δεν τους βλέπουμε κι
Ας βαδίζουνε δίπλα μας
Είναι φορές που θα 'θελα να σβήσει ο ήλιος
Και να χαθείτε μία για πάντα μες το ψύχος μας
Τρέχουν τυφλοί μέσα στη νύχτα
Μάτια νεκρά στην Αθήνα, φέρνουμε την 5η εποχή
Γελάμε μες την τρέλα μας
Πόνος της μάνας για το δικό της το παιδί
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Υγρασία στον αέρα, χρώματα θαμπά
Ατμόσφαιρα βαριά
Σφίγγει το λαιμό σου η φαντασία μου
Πηγάζει μέσα από το σατανά
Τρέχουν τα σάλια μου αν μυρίσω νεκρό
Παράνοιες ζω, ενώ φωνάζω γελώ
Ο θάνατος με είδε τρόμαξε με αυτό
Χειρότερα μου 'πε κι απ'
Όταν κάνουν τον σταυρό μο, Μάνι, Μο
Ιστορίες θα σου πουν για 'μας
Σε στέκια λυσσασμένων μοναχών μο, Μάνι, Μο
Για μας δεν ξέρεις
Έρχεσαι κοντά, ρωτάς πολλά, ε τι θέλεις
Άσε με στην ηρεμία μου, στην μαστούρα μου
Στον δρόμο μου τη σπάει να με χαιρετάς
Λες και σκότωσα άνθρωπο με κοιτάς
Και νιώθω άβολα
Τρέχουν τυφλοί μέσα στη νύχτα
Μάτια νεκρά στην Αθήνα, φέρνουμε την 5η εποχή
Γελάμε μες την τρέλα μας
Πόνος της μάνας για το δικό της το παιδί
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Βάφεται κόκκινη η γη που πατάς
Ευάλωτη για τα φαντάσματα
Μείναμε μόνοι μας τα χαράματα
Το πρώτο φως σημαίνει κίνδυνος
Μου λένε καλημέρα και σαλτάρω
Μάλλον είμαι απολίτιστος που δεν
Έχω πίστη σε θεούς, δεν μιλιέμαι
Και δεν μιλάω πολύ, όλα μου φταίνε
Αφού δεν έχω ψυχή
Τα μάτια μου θα καθρεφτίζουν
Το κενό μου μπορεί δεν το καυχιέμαι
Είμαι περήφανος για εμένα, όχι για όσα λένε
Τα λάθη μου είναι φλόγες που με καίνε μα
Δε χρωστάω πουθενά, δεν κρατιέμαι
Ποτέ δεν είχα ανάγκη κανέναν, συγχώρεσέ με
Ηχούν φωνές, τρεμοπαίζουνε φώτα και σκιές
Απέτυχα να σβήσω το χθες, ζω με ενοχές
Φυλακισμένος μέσα σ' ένα πείραμα
Δίχως να ξέρω το τέλος γιατί είμαι θήραμα
Πέφτουνε αγγέλοι στη γη λόγω της βαρύτητας
Μα δεν τους βλέπουμε κι
Ας βαδίζουνε δίπλα μας
Είναι φορές που θα 'θελα να σβήσει ο ήλιος
Και να χαθείτε μία για πάντα μες το ψύχος μας
Τρέχουν τυφλοί μέσα στη νύχτα
Μάτια νεκρά στην Αθήνα, φέρνουμε την 5η εποχή
Γελάμε μες την τρέλα μας
Πόνος της μάνας για το δικό της το παιδί
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)
Προδομένη 5η εποχή (Εποχή)