Gazapizm, Boykot - İnsanlar Ölü Şarkı sözleri (lyrics)
Gazapizm [Anıl Murat Acar] Elazığ, Türkiye 🇹🇷
[Gazapizm, Boykot - İnsanlar Ölü Şarkı sözleri lyrics]
Gökyüzünden düşmenize, aktivizm sebep
Global bi' dünya isteyenler, akdenize gider
Nevzat Çelik de belki, ülkesini sever
Bir gün üstünüzde ahı, bugünlere kinle güler
Güneydoğusuna savaş ekilen, bi' memleketin
Batısının göç olması, çok mu abes hocam?
Guantanamo'ya ağlayıp da, Diyarbakır'a susan
Bir gün konuşacaksa
Uyananlar boğazından tutar
Ana dilde eğitim yasak! Ne şarkısı?
Aman Malatya'dan, çıkma yola, yollar yanar
Serdar Ortaç sonrasında yüz binlere pop yapar
Ertuğrul Özkök o gün, en şerefsiz yazar!
Modern ve devrimci bir ayaklanma
Haziran'da başlar
Yaz aşkımız: TOMA bir de gazlar
İzmir çocukları anarşizmi yoktan var eder
Argo izmir geleceğe boykot vaat eder
İnsanlar ölü!
En az senin kadar, en az benim kadar ölü
Bu ülkeye gömülü i̇nsanlar ölü!
Sanatçısı ölü, savaşçısı ölü, sosyalisti
Aktivisti ölü i̇nsanlar ölü!
Konuşanı sustur, başaranı öldür
Anarşiste bekle, görüş günü
İnsanlar ölü! Direnenler sürgün
İnsanlar ölü! Hepsi ölü!
Sivas'ta duman tüter, sıvazlanır sakal
20 sene sonra olur, bakan
500 sene sonra, Bedreddin'i asan
Zihniyetin primi, yaptı tavan
Aman sorgulaman yasak burda, doğrulanan yalan
Memleketimde insanlar bir manzara uzakta
Hepimiz tutsaksak tel örgülü
Çevrili çocuklar gibi
Nazım gibi, Yılmaz Güney gibi
Vatan hasretiyle yanar, barikatlar sokakta
Gecenin körü, gökyüzü dahil
Tüm siyahlar ayakta
Mandela'dan sonra kimse barış da yatmaz
Prefabriklerin ömrü kaç hafta?
Van komple ayazdayken
Ruhun kaç derecede yanmakta?
Sabahın sahibi var, adı Hasan Ferit
Gülüşünde kan izi var, bir gün çıkar gelir
Düzenin tam kalbinde, açılınca gedik
Üşür ölüm bile, düşer karşısında yenik
Karıştığında lafla gemi yürütürler yalanla
Ve çıkıp der ki
Utanmadan artık analar ağlamaz
Anne Ayvalıtaş bak, öldü gitti kahırdan
Tüm bunları hesabı ise
Elbet bir gün sorulacak
Farkındaydı çocuk vuran
Gördü yakın mesafeden
Kapsül patlar, helak eder
On dördünde esarete
Mahkum olur, Berkin Elvan ekmek almak
Felakete
Beden oldu, sonra bir kaç gazete yazdı
Nezaketen
Sürgün edilir insanlar, vatanından yokluğa
Milyar kişi aç yatarken, kimse doymaz tokluğa
Kin doğurdu topluma, kim buyurdu sormi'ca'n
Kan gölünün ortasından gelen sesi, duymi'ca'z
Nasıl duymuyorsak
Bunu altındalar komple karın
Devlet yardım toplar
Para mermi olup yankılanır
Onca hayat kaldı yarım, bu yüzden anlı'cağın
Umutları yarın değil, sonrası yarınların
Global bi' dünya isteyenler, akdenize gider
Nevzat Çelik de belki, ülkesini sever
Bir gün üstünüzde ahı, bugünlere kinle güler
Güneydoğusuna savaş ekilen, bi' memleketin
Batısının göç olması, çok mu abes hocam?
Guantanamo'ya ağlayıp da, Diyarbakır'a susan
Bir gün konuşacaksa
Uyananlar boğazından tutar
Ana dilde eğitim yasak! Ne şarkısı?
Aman Malatya'dan, çıkma yola, yollar yanar
Serdar Ortaç sonrasında yüz binlere pop yapar
Ertuğrul Özkök o gün, en şerefsiz yazar!
Modern ve devrimci bir ayaklanma
Haziran'da başlar
Yaz aşkımız: TOMA bir de gazlar
İzmir çocukları anarşizmi yoktan var eder
Argo izmir geleceğe boykot vaat eder
İnsanlar ölü!
En az senin kadar, en az benim kadar ölü
Bu ülkeye gömülü i̇nsanlar ölü!
Sanatçısı ölü, savaşçısı ölü, sosyalisti
Aktivisti ölü i̇nsanlar ölü!
Konuşanı sustur, başaranı öldür
Anarşiste bekle, görüş günü
İnsanlar ölü! Direnenler sürgün
İnsanlar ölü! Hepsi ölü!
Sivas'ta duman tüter, sıvazlanır sakal
20 sene sonra olur, bakan
500 sene sonra, Bedreddin'i asan
Zihniyetin primi, yaptı tavan
Aman sorgulaman yasak burda, doğrulanan yalan
Memleketimde insanlar bir manzara uzakta
Hepimiz tutsaksak tel örgülü
Çevrili çocuklar gibi
Nazım gibi, Yılmaz Güney gibi
Vatan hasretiyle yanar, barikatlar sokakta
Gecenin körü, gökyüzü dahil
Tüm siyahlar ayakta
Mandela'dan sonra kimse barış da yatmaz
Prefabriklerin ömrü kaç hafta?
Van komple ayazdayken
Ruhun kaç derecede yanmakta?
Sabahın sahibi var, adı Hasan Ferit
Gülüşünde kan izi var, bir gün çıkar gelir
Düzenin tam kalbinde, açılınca gedik
Üşür ölüm bile, düşer karşısında yenik
Karıştığında lafla gemi yürütürler yalanla
Ve çıkıp der ki
Utanmadan artık analar ağlamaz
Anne Ayvalıtaş bak, öldü gitti kahırdan
Tüm bunları hesabı ise
Elbet bir gün sorulacak
Farkındaydı çocuk vuran
Gördü yakın mesafeden
Kapsül patlar, helak eder
On dördünde esarete
Mahkum olur, Berkin Elvan ekmek almak
Felakete
Beden oldu, sonra bir kaç gazete yazdı
Nezaketen
Sürgün edilir insanlar, vatanından yokluğa
Milyar kişi aç yatarken, kimse doymaz tokluğa
Kin doğurdu topluma, kim buyurdu sormi'ca'n
Kan gölünün ortasından gelen sesi, duymi'ca'z
Nasıl duymuyorsak
Bunu altındalar komple karın
Devlet yardım toplar
Para mermi olup yankılanır
Onca hayat kaldı yarım, bu yüzden anlı'cağın
Umutları yarın değil, sonrası yarınların