Goin’ Through, Assos - Έχω Χαθεί (Echo Chathei) στίχοι (lyrics)
[Goin’ Through, Assos - Έχω Χαθεί Echo Chathei στίχοι lyrics]
Ευχαριστώ πολύ για όλα
Θα 'χω κάτι να θυμάμαι
Όσο περνούν τα χρόνια και οι μνήμες δε πονάνε
Μέρες πολλές και νύχτες που ήρθανε
Για να με αλλάξουν
Και γυναίκες που μου είπαν την
Ζωή μου πως να φτιάξουν
Με ξύπνησε από το λήθαργο
Μια αίσθηση μυστήρια
Ο ήχος που κάνουνε στη τσέπη
Μια χούφτα από αργύρια
Δύο λέξεις γαμημενες που το στόμα δεν κρατάει
Που και στη πρώτη ευκαιρία
Σαν σκουπίδια τις πετάει
Μου μείναν τώρα πια μόνο λόγια να θυμάμαι
Τα βράδια μέσ' το ύπνο μου
Και πάλι με ξυπνάνε
Με λούζει κρύος ιδρώτας το
Σκοτάδι με τρομάζει όσο η βροχή σαν μουσική
Στο παράθυρο μου στάζει
Μαθήματα μου δίνει κάθε μέρα η ζωή μου
Είναι τριάντα χρόνια τώρα που
Μετράει την αντοχή μου
Μετράει τα βήματα μου πάνω στην
Άμμο ή στο χώμα
Και όταν κουραστο μου λέει λίγο ακόμα
Κρυώνω αυτό το βράδι η αντοχή μου με αφήνει
Σαν το κερί που από τον αέρα πάντα σβήνει
Και είναι τόσο ζωντανά πάλι
Απόψε όλα μπροστά μου
Ανάγλυφα γραμμένα στη ψυχή με τα αρχικά μου
Μετράω προς το καθρέφτη τις
Ρυτίδες τόσο χρόνον
Και με τα δύο μου χέρια το δέρμα μου τεντώνω
Με μια γόμα σβήνω τα γενια ή το μουστάκι
Και πάω τον χρόνο πίσω όταν ήμουν παιδάκι
Μέσα μου είχα θάψει μια ελπίδα
Σε εκείνα που με πόνεσαν δε γύρισα σελίδα
Θαμμένη, χαμένη βαθιά και φοβόμουν να βουτήξω
Προτίμησα το πάθος μου απόψε να το πνίξω
Δεν μου φτάνει μια ανάσα για
Να φτάσω ως το πάτο
Ίσως φταίει και η βροχή που με κάνει άνω κάτω
Μένει ένας τρόπος μόνο αυτό που
Θέλω για να αγγίξω το κάνω πια δικό μου και
Για πάντα να το κρύψω
Έχω χαθεί μέσ' τι βροχή
Έχω χαθεί μέσ' τι βροχή
Θα 'χω κάτι να θυμάμαι
Όσο περνούν τα χρόνια και οι μνήμες δε πονάνε
Μέρες πολλές και νύχτες που ήρθανε
Για να με αλλάξουν
Και γυναίκες που μου είπαν την
Ζωή μου πως να φτιάξουν
Με ξύπνησε από το λήθαργο
Μια αίσθηση μυστήρια
Ο ήχος που κάνουνε στη τσέπη
Μια χούφτα από αργύρια
Δύο λέξεις γαμημενες που το στόμα δεν κρατάει
Που και στη πρώτη ευκαιρία
Σαν σκουπίδια τις πετάει
Μου μείναν τώρα πια μόνο λόγια να θυμάμαι
Τα βράδια μέσ' το ύπνο μου
Και πάλι με ξυπνάνε
Με λούζει κρύος ιδρώτας το
Σκοτάδι με τρομάζει όσο η βροχή σαν μουσική
Στο παράθυρο μου στάζει
Μαθήματα μου δίνει κάθε μέρα η ζωή μου
Είναι τριάντα χρόνια τώρα που
Μετράει την αντοχή μου
Μετράει τα βήματα μου πάνω στην
Άμμο ή στο χώμα
Και όταν κουραστο μου λέει λίγο ακόμα
Κρυώνω αυτό το βράδι η αντοχή μου με αφήνει
Σαν το κερί που από τον αέρα πάντα σβήνει
Και είναι τόσο ζωντανά πάλι
Απόψε όλα μπροστά μου
Ανάγλυφα γραμμένα στη ψυχή με τα αρχικά μου
Μετράω προς το καθρέφτη τις
Ρυτίδες τόσο χρόνον
Και με τα δύο μου χέρια το δέρμα μου τεντώνω
Με μια γόμα σβήνω τα γενια ή το μουστάκι
Και πάω τον χρόνο πίσω όταν ήμουν παιδάκι
Μέσα μου είχα θάψει μια ελπίδα
Σε εκείνα που με πόνεσαν δε γύρισα σελίδα
Θαμμένη, χαμένη βαθιά και φοβόμουν να βουτήξω
Προτίμησα το πάθος μου απόψε να το πνίξω
Δεν μου φτάνει μια ανάσα για
Να φτάσω ως το πάτο
Ίσως φταίει και η βροχή που με κάνει άνω κάτω
Μένει ένας τρόπος μόνο αυτό που
Θέλω για να αγγίξω το κάνω πια δικό μου και
Για πάντα να το κρύψω
Έχω χαθεί μέσ' τι βροχή
Έχω χαθεί μέσ' τι βροχή