Şiirbaz - Kimsesizler Mezarlığı Şarkı sözleri (lyrics)
[Şiirbaz - Kimsesizler Mezarlığı Şarkı sözleri lyrics]
Bu kez halat tam ortasından koptu
Şehir, bütün serserileri sofrasından kovdu
Ve aşk hayatımıza zor "Kasım"lar soktu
Tanrı, "Kadın"ı yarattı sonra özgür
Olmasından korktu
Yıpratırken hiç geçmeyen saatler bizi
Gelecek oyalıyordu penceremize vaatler dizip
Etrafında kalabalıklar oluştukça
Yitiriyordun kimliğini
Çocukluk mahallem gibi
Yalanların kirlettiği tenimi hatırlarım
Döktüğüm kan, gözyaşı ve terimi hatırlarım
Ben cehennemde yanıyor ol'cam
Okşuyorken tenini satırlarım
Cennette uyuyamam, yerimi yadırgarım
Toplum denen bataklıkta batar yalnız
Doğrular para etmez ve tüccarlar satar yanlış
İnsanlar, mezardaki kimsesizler kadar cansız
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Tenha bi' barın en karanlık
Köşesinde yudumlarken viskimi
Göze aldım onunla göz göze gelmek riskini
Yalnızca izlemek dahi haz veriyorken
İçimde bi' şeyler istiyor bu
Hazzın "yirmi beş" mislini
Bazı tutkulardan kaçılamaz mı?
Bazı travmalar ne yapsan da aşılamazdı
Saat tam on ikiyken telefonumda bi' kaç mesaj
''Tebrikler, tam 'yirmi beş' yaşına bastın''
Fakat ben hala küçük bir
Çocuğum faturalardan uçak yapan
Oyun vaktimden çalar ''büyümek''
Denen şu şaklaban
Dizlerim kanasa dahi Annem artık kucaklamaz
"Yirmi beş" dakikadır tekrar eden bu parçadan
Çok sıkıldım! Kavradım paltomu
Tıpkı kavradığım gibi Luther
King ve Malcolm'u
Çıkarken yarım kalan bi' hayal
Bir de bira bıraktım
Masaya tam yirmi beş lira bıraktım
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Şehir, bütün serserileri sofrasından kovdu
Ve aşk hayatımıza zor "Kasım"lar soktu
Tanrı, "Kadın"ı yarattı sonra özgür
Olmasından korktu
Yıpratırken hiç geçmeyen saatler bizi
Gelecek oyalıyordu penceremize vaatler dizip
Etrafında kalabalıklar oluştukça
Yitiriyordun kimliğini
Çocukluk mahallem gibi
Yalanların kirlettiği tenimi hatırlarım
Döktüğüm kan, gözyaşı ve terimi hatırlarım
Ben cehennemde yanıyor ol'cam
Okşuyorken tenini satırlarım
Cennette uyuyamam, yerimi yadırgarım
Toplum denen bataklıkta batar yalnız
Doğrular para etmez ve tüccarlar satar yanlış
İnsanlar, mezardaki kimsesizler kadar cansız
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız (Ah)
Tenha bi' barın en karanlık
Köşesinde yudumlarken viskimi
Göze aldım onunla göz göze gelmek riskini
Yalnızca izlemek dahi haz veriyorken
İçimde bi' şeyler istiyor bu
Hazzın "yirmi beş" mislini
Bazı tutkulardan kaçılamaz mı?
Bazı travmalar ne yapsan da aşılamazdı
Saat tam on ikiyken telefonumda bi' kaç mesaj
''Tebrikler, tam 'yirmi beş' yaşına bastın''
Fakat ben hala küçük bir
Çocuğum faturalardan uçak yapan
Oyun vaktimden çalar ''büyümek''
Denen şu şaklaban
Dizlerim kanasa dahi Annem artık kucaklamaz
"Yirmi beş" dakikadır tekrar eden bu parçadan
Çok sıkıldım! Kavradım paltomu
Tıpkı kavradığım gibi Luther
King ve Malcolm'u
Çıkarken yarım kalan bi' hayal
Bir de bira bıraktım
Masaya tam yirmi beş lira bıraktım
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!
Kimsesizler mezarlığı kadar yalnız
Yirmi Beş!