Logos Apeili, ΔΠΘ (Deltapithita) - Πέφτω (Pefto) στίχοι (lyrics)

Είναι Λόγος Απειλή, ΔΠΘ ναι
Είναι Λόγος Απειλή, ΔΠΘ δΠΘ
Απ' το βορρά απ' το βορρά
Απ' το βορρά στο νότο

Από τη ριζά στον καρπό
Από συσπάσεις στο μυαλό και
Την ιδέα στον καρπό
Από τους μπάτσους μακριά
Δε βάζω χεριά στο κάπο
Απ' ό, τι πω είμαι τα δίπλα
 αποτυπώνω τα μισά
Από την πόλη που φυσά μ' αποτυπώματα λειψά
Αποτελειώνω οποίο συναίσθημα πένθιμα
Χτυπάνε οι καμπάνες κι εγώ έγκλημα
Τιζομαι φορώντας μαύρο ένδυμα
Χορεύει μ' άλλον η ζωή μου μάλλον είναι πόρνη
Και μ' αγχώνει πάντα το εύρημα αυτό
Τώρα θα μείνει αφού το 'γραψα το
Είχα στο νου μου αλλά είχα και-ρο
Το άναψα και είδα τον
Καπνό να σχηματίζει σταυρό
Γολγοθάς στο σταυροδρόμι μα ποιον
Δρόμο να βρω λογία κενά δίχως ηχώ αντιστοιχώ
Το βάθος με τη σημασία
Ορειβασία σ' ένα κόσμο ρηχό
Χωρίς σκοπό τη φαντασία μου οδηγώ
Μπήκαν όλοι, τελευταίος επιβάτης είμαι εγώ

Πέφτω μα δεν πέφτω με τις στάλες τ' ουρανού
Πέφτω μες στον νου, σε παιχνίδια του μυαλού
Δεν έχω όμοια σκέψη με του διπλανού αμνού
Ο Λόγος μου είναι Απειλή
Είμαι Δαίμονας Παιδί Θεού

Και πάντοτε με προβλημάτιζε η πλοκή
Όλα πεθαίνουν ατμοσφαίρα αποπνικτικά τοξική
Σύννεφα φωτιές είναι κάτι
Ξεχασμένες γειτονίες
Κι οι δρόμοι στα χαρακώματα δεν
Παν ν' άλλαξαν τόσες εποχές
Άγνωστοι δίχως ονόματα μα παίζει να τους ξες
Είναι κάτι τρελοί που κάνουν
Αντίσταση είναι λες
Κι εκείνοι τις στιγμές ζουν
Την απολυτή ελευθερία
Όταν όπλο γίνεται η βια η
Σύγκρουση είναι κάτι τ' αναπόφευκτο
Το νου σου να μη σε στριμώξουν σε καμιά γωνιά
Πρώτοι πέφτουν οι απρόσεκτοι κι εμείς γιατί
Πιστέψαμε σε μια άλλη ιστορία
Καιγόταν η πόλη κι εμείς γιορτάζαμε
Κάνοντας την πιο μεγάλη θυσία
Η πεινά πια αψηφά την εξουσία
Το δίκαιο πιο δυνατό απ' όταν βγήκε ομοφωνία
Κάπου, κάποτε ένας κάτοικος μηδέν
Και δυο ψηφία ζει για να δουλεύει
Όπως λένε παράγει εργασία
Κι είναι πάντοτε διαθέσιμος να γίνει
Για όλα αυτά γρανάζι στο μηχανισμό που σου
Απορροφά κάθε ευαισθησία
Παράθυρο στο χάος άνοιξα να
Περάσει κάθε φοβία
Η τηλεόραση είναι δαίμονας μες στο κεφάλι σου
Θα μπει με την πρώτη ευκαιρία
Κι άλλωστε όλοι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο
Με τον εαυτό μας, τι ειρωνεία
Τη μοναξιά ποτέ δεν τη συνήθισα
Έπλαθα κόσμους μες στη φαντασία
Χανόμουνα σε παραισθήσεις κι όνειρα
Έτσι νόμιζα ζούσα τη μαγεία
Το πέρασμα να ξέρεις θα 'ναι δύσκολο κι
Ο δρόμος ποτέ δεν ήταν ευθεία
Έχω μια άνευ λογού ανησυχία και λογούς
Πολλούς πια να μην εμπιστεύομαι κανέναν
Είμαι παράδειγμα προς αποφυγή κι έχω θέμα
Όλα στο μυαλό μου ανακατεμένα
Εκπροσωπώ κάτι νιάτα τσακισμένα, ε!
Είμαι φωνή που σκά' απ' το σκοτεινό πυθμένα
Να φέρει στο φως όσα πίσω
Απ' τη βιτρίνα κρατάτε κρυμμένα
Το κάνω για μας και για 'μένα
Γι' αυτούς που ξεχάσαν από που ξεκίνησαν και
Κάπως την έχουνε δει γαμώ τα πεθαμένα
Είναι Λόγος Απειλή, ΔΠΘ λόγος Απειλή, ΔΠΘ

Πέφτω μα δεν πέφτω με τις στάλες τ' ουρανού
Πέφτω μες στον νου, σε παιχνίδια του μυαλού
Δεν έχω όμοια σκέψη με του διπλανού αμνού
Ο Λόγος μου είναι Απειλή
Είμαι Δαίμονας Παιδί Θεού

Πέφτω μα δεν πέφτω με τις στάλες τ' ουρανού
Πέφτω μες στον νου, σε παιχνίδια του μυαλού
Δεν έχω όμοια σκέψη με του διπλανού αμνού
Ο Λόγος μου είναι Απειλή
Είμαι Δαίμονας Παιδί Θεού