Logos Apeili, Agnwstos Xeimwnas - Λόγια Δρομικά (Logia Dromika) στίχοι (lyrics)
[Logos Apeili, Agnwstos Xeimwnas - Λόγια Δρομικά Logia Dromika στίχοι lyrics]
Χάνω τον έλεγχο δε νιώθω την
Κατάσταση μπήκαμε σε άλλη διάσταση
Σε λίγο θα μας δίνουνε νερό
Και θα λέμε Ανάσταση
Ειμ' απόκομμα απ'το έργο και
Όμως παίζω στην παράσταση
Παρόλου που έληξε ο αγώνας
Βγήκαμε στην παράταση τα χέρια στην ανάταση
Οι μπάτσοι φωνάζουν και κάποιοι κράζουν
Μ ‘αλάνια για συμπαράσταση
Εικόνες στο μάτια μου μου πάνε κ’ ελα
Σε λίγο θα κουρδίζουμε τον νου
Με μανιβέλα στα μπουρδέλα
Που μας βάλανε να ζήσουμε
Με τρέλα και κορδέλα
Συμπεριφέρομαι και ελπίζω αφού
Μάθαν να γονατίζουμε
Δεν είμαι επαναστάτης να το λέω ούτε
Έχω τζιβες να το δείχνω
Απλά λάδι στη φωτιά συνέχεια ρίχνω
Με ρίμες και συναυλίες
Κάποιοι περιμένανε να γίνουν φοιτητές για
Να την πέφτουν σε πλατείες
Και το χαίρονται εσκεμμένα
Οι εγκέφαλοι κυμαίνονται
Σε πλαισια που καθόρισαν άλλοι και κηδεύονται
Στα μαύρα του ίσκιου μου πατήματα βαδίζω
Και μ'ακολουθώ στους δρόμους που
Τους κάλυψε το γκρίζο και κερδίζω έδαφος
Γεμίζω οργή κι οπλίζω χέρια
Στα λημέρια που γεμίσαν μαύρα
Στέκια με μαχαίρια και με τσίτα που φωτίζει
Και φοβίζει μες την νύχτα
Με μια τσίτα που δεν παίζει για
Την νίκη ή την ήττα
Αφού δεν πρόλαβες να ζήσεις
Ούτε καν να τους μισήσεις
Έχω κρίσεις και κινήσεις, ερωτήσεις
Απαντήσεις
Αν δεις δρόμο καθαρό τότε δρόμο να μ'ανοίξεις
Κι όταν τρέχεις προς τα μπρος
Πίσω ποτέ να μην γυρίσεις
Εε, πεισμώνω την σιωπή στον Νότο ενώνω
Στο κεφάλι 15 σφαίρες για κάθε σου χρόνο
Μαχαιρώνω του όπλου μου τον πολύπλοκο
Τσιτώνω και σκοτώνω κι ίσως νιώσω πιο
Καλά άμα με πείτε δολοφόνο
Δυναμώνω, μόνο και μόνο απ'τον πόνο
Κι οξυγόνο, φέρνω ανάσα φέρνω πόλεμο
Τα βράδια που τις βάσεις φέρνεις φάτσα
Είμαι απ'τη ράτσα των τρελών
Απ'την ράτσα των αποδημητικών πουλιών
Παρών, δηλώνω ετών 25 παρά 5
Να πεθάνω γιατί ζω στο παρά πέντε
Κι αφού ζω απ'το παραπένετε
Είπα να ζήσω ως το τέλος κάθε στίχος
Μου καρφώνεται στα κεφάλια σαν βέλος
Και δεν φεύγει παραμένει καρφωμένος
Σε 2 λέξεις κολλημένος ο νους
Μίσος αγάπη μ'ακούς μίσος αγάπη
Βγάζω τον λόγο μου σε beats
Αυτόνομη γροθιά στο σύστημα του κράτους
Το κίνημα δρόμου hip hop in streets
Rap, ωμό όπως πρώτα, fuck
The police ασαπ ή πιο καλά με χρώμα fat
Σύνθημα ACAB στο γκρίζο φόντο της πλατείας
Ladose, μοιράστε στα βλακοemo που περνάνε
Μία κρίση ηλίθιας εφηβείας
Να περάσει, μια στη φέξη μια στη χάση
Για τη φάση, αντιφάσκει το τυπάκι για να
Πει πως έχει φτάσει
Σε μια γη χωρίς πατρίδα ούτε σύνορα μα δήθεν
Σε σύνολα δεν μπήκαμε δεν άνηκα ποιος ήρθε?
Για πείτε να ξέρω κι εγώ
Να δείξουν άλλοι που πατώ
Να δω μέσα απ'τα μάτια σας τι βλέπω και τι ζω
Θα τρελαθώ μα τι είναι αυτά
Ορθά κοφτά μιλώ κλεφτά
Αφού μπήκα μέσα στο παιχνίδι και είδα
Ανθρώπους με λεφτά να είναι ίσοι
Ποιος έχει κότσια να μιλήσει
Μα ακόμα πιο καλά ποιος
Έχει κότσια να ξυπνήσει
Κατάσταση μπήκαμε σε άλλη διάσταση
Σε λίγο θα μας δίνουνε νερό
Και θα λέμε Ανάσταση
Ειμ' απόκομμα απ'το έργο και
Όμως παίζω στην παράσταση
Παρόλου που έληξε ο αγώνας
Βγήκαμε στην παράταση τα χέρια στην ανάταση
Οι μπάτσοι φωνάζουν και κάποιοι κράζουν
Μ ‘αλάνια για συμπαράσταση
Εικόνες στο μάτια μου μου πάνε κ’ ελα
Σε λίγο θα κουρδίζουμε τον νου
Με μανιβέλα στα μπουρδέλα
Που μας βάλανε να ζήσουμε
Με τρέλα και κορδέλα
Συμπεριφέρομαι και ελπίζω αφού
Μάθαν να γονατίζουμε
Δεν είμαι επαναστάτης να το λέω ούτε
Έχω τζιβες να το δείχνω
Απλά λάδι στη φωτιά συνέχεια ρίχνω
Με ρίμες και συναυλίες
Κάποιοι περιμένανε να γίνουν φοιτητές για
Να την πέφτουν σε πλατείες
Και το χαίρονται εσκεμμένα
Οι εγκέφαλοι κυμαίνονται
Σε πλαισια που καθόρισαν άλλοι και κηδεύονται
Στα μαύρα του ίσκιου μου πατήματα βαδίζω
Και μ'ακολουθώ στους δρόμους που
Τους κάλυψε το γκρίζο και κερδίζω έδαφος
Γεμίζω οργή κι οπλίζω χέρια
Στα λημέρια που γεμίσαν μαύρα
Στέκια με μαχαίρια και με τσίτα που φωτίζει
Και φοβίζει μες την νύχτα
Με μια τσίτα που δεν παίζει για
Την νίκη ή την ήττα
Αφού δεν πρόλαβες να ζήσεις
Ούτε καν να τους μισήσεις
Έχω κρίσεις και κινήσεις, ερωτήσεις
Απαντήσεις
Αν δεις δρόμο καθαρό τότε δρόμο να μ'ανοίξεις
Κι όταν τρέχεις προς τα μπρος
Πίσω ποτέ να μην γυρίσεις
Εε, πεισμώνω την σιωπή στον Νότο ενώνω
Στο κεφάλι 15 σφαίρες για κάθε σου χρόνο
Μαχαιρώνω του όπλου μου τον πολύπλοκο
Τσιτώνω και σκοτώνω κι ίσως νιώσω πιο
Καλά άμα με πείτε δολοφόνο
Δυναμώνω, μόνο και μόνο απ'τον πόνο
Κι οξυγόνο, φέρνω ανάσα φέρνω πόλεμο
Τα βράδια που τις βάσεις φέρνεις φάτσα
Είμαι απ'τη ράτσα των τρελών
Απ'την ράτσα των αποδημητικών πουλιών
Παρών, δηλώνω ετών 25 παρά 5
Να πεθάνω γιατί ζω στο παρά πέντε
Κι αφού ζω απ'το παραπένετε
Είπα να ζήσω ως το τέλος κάθε στίχος
Μου καρφώνεται στα κεφάλια σαν βέλος
Και δεν φεύγει παραμένει καρφωμένος
Σε 2 λέξεις κολλημένος ο νους
Μίσος αγάπη μ'ακούς μίσος αγάπη
Βγάζω τον λόγο μου σε beats
Αυτόνομη γροθιά στο σύστημα του κράτους
Το κίνημα δρόμου hip hop in streets
Rap, ωμό όπως πρώτα, fuck
The police ασαπ ή πιο καλά με χρώμα fat
Σύνθημα ACAB στο γκρίζο φόντο της πλατείας
Ladose, μοιράστε στα βλακοemo που περνάνε
Μία κρίση ηλίθιας εφηβείας
Να περάσει, μια στη φέξη μια στη χάση
Για τη φάση, αντιφάσκει το τυπάκι για να
Πει πως έχει φτάσει
Σε μια γη χωρίς πατρίδα ούτε σύνορα μα δήθεν
Σε σύνολα δεν μπήκαμε δεν άνηκα ποιος ήρθε?
Για πείτε να ξέρω κι εγώ
Να δείξουν άλλοι που πατώ
Να δω μέσα απ'τα μάτια σας τι βλέπω και τι ζω
Θα τρελαθώ μα τι είναι αυτά
Ορθά κοφτά μιλώ κλεφτά
Αφού μπήκα μέσα στο παιχνίδι και είδα
Ανθρώπους με λεφτά να είναι ίσοι
Ποιος έχει κότσια να μιλήσει
Μα ακόμα πιο καλά ποιος
Έχει κότσια να ξυπνήσει