Logos Apeili, DJ X-Lib, Rapsodos Filologos - Ξένο (Xeno) στίχοι (lyrics)
Δείτε όλους τους στίχους Logos Apeili
Δείτε όλους τους στίχους DJ X-Lib
Δείτε όλους τους στίχους Rapsodos Filologos
[Logos Apeili, DJ X-Lib, Rapsodos Filologos - Ξένο Xeno στίχοι lyrics]
Το ξένο παραμένει ξένο και δεν καταλαβαίνω
Ποτέ το τι σου δίνω και τι παίρνω
Πίσω, ίσως, δεν νοιάστηκα να μάθω μα να ζήσω
Κι ίσως το βλέμμα σου γνωρίσω
Ότι μένει απομονωμένο γίνεται ξένο
Και σ' αυτό επιμένω
Τρέμει τον κόσμο σαν αγρίμι φοβισμένο
Τρέχει πανικοβλημένο, από τα φώτα τυφλώμενο
Βρέχει ξέρεις τι λεν όμως γι'αυτή και
Το βρεγμένο κι έχει
Χιλιάδες λόγους να θέλει να τους πλησιάσει
Μα οι άνθρωποι τον είχαν βλάψει
Πως να το ξεχάσει
Πράξη και θεωρία πως να ψάξει από τα θεωρεία
Χτυπά τις πόρτες μα κολλά σε θυρωρεία κρύα
Μα το λαγούμι του σκάβει, σβήνει κι ανάβει
Κάθε μέρα, πρωί, μεσημέρι
Βράδυ να βγει απ' το σκοτάδι
Ράβει, κόβει, ράβει
Γράφει κι ας πηγαίνει στράφι
Πλάθει με το λόγο αδρά ότι πράττει
Έμαθε άπ' τα λάθη κάτι
Κι αυτό το κάτι κράτα καλά φυλαγμένο
Κι είπε
Από τα λάθη να φανεί μια φορά διδαγμένο
Κι είναι το δίδαγμα γνωστό και χιλιοειπωμένο
Μαραζώνει ότι απ' αγάπη μένει ξένο
Γυρνώ σε ξένα μέρη ξένος ένα ξένο μεσημέρι
Σφίγγω ένα ξένο χέρι
Βλέπεις παίζει να με ξέρει
Περισσότερο από κάποιο που
Υποτίθεται με ξέρει
Δανείστηκα μια ευχή από κάποιο ξένο αστέρι
Σαλπάρω στ' άγνωστο κι έχω δίπλα πολλούς
Άγνωστους άγνωστους άγνωστους περαστικούς
Και μοιράζομαι μαζί τους της
Ζωής μου τους ρυθμούς
Μ' άλλους και τους παλμούς
Γιατί νιώθω σαν αυτούς
Μα, μ' ακούς Πότε δεν μπλέκω μ' αριθμούς
Δικούς μου ή ξένους, σκέψεις ξένες
Ξένος ο νους
Κάποιες στιγμές μοιραζόμαστε οξυγόνο, χρόνο
Χώρο
Μα είμαστε εγωιστές, άπληστοι όπως ληστές
Καθείς τα θέλει για τη πάρτη
Του κι έτσι γεννιέται πρόβλημα
Ένα ξένο μεσημέρι, ξένο απόγευμα
Κατέληξε σε ξένο χάραμα, ξένο πρωί
Και μόλις τέλειωσε
Το 'γραψα σ' ένα ξένο χαρτί
Ποτέ το τι σου δίνω και τι παίρνω
Πίσω, ίσως, δεν νοιάστηκα να μάθω μα να ζήσω
Κι ίσως το βλέμμα σου γνωρίσω
Ότι μένει απομονωμένο γίνεται ξένο
Και σ' αυτό επιμένω
Τρέμει τον κόσμο σαν αγρίμι φοβισμένο
Τρέχει πανικοβλημένο, από τα φώτα τυφλώμενο
Βρέχει ξέρεις τι λεν όμως γι'αυτή και
Το βρεγμένο κι έχει
Χιλιάδες λόγους να θέλει να τους πλησιάσει
Μα οι άνθρωποι τον είχαν βλάψει
Πως να το ξεχάσει
Πράξη και θεωρία πως να ψάξει από τα θεωρεία
Χτυπά τις πόρτες μα κολλά σε θυρωρεία κρύα
Μα το λαγούμι του σκάβει, σβήνει κι ανάβει
Κάθε μέρα, πρωί, μεσημέρι
Βράδυ να βγει απ' το σκοτάδι
Ράβει, κόβει, ράβει
Γράφει κι ας πηγαίνει στράφι
Πλάθει με το λόγο αδρά ότι πράττει
Έμαθε άπ' τα λάθη κάτι
Κι αυτό το κάτι κράτα καλά φυλαγμένο
Κι είπε
Από τα λάθη να φανεί μια φορά διδαγμένο
Κι είναι το δίδαγμα γνωστό και χιλιοειπωμένο
Μαραζώνει ότι απ' αγάπη μένει ξένο
Γυρνώ σε ξένα μέρη ξένος ένα ξένο μεσημέρι
Σφίγγω ένα ξένο χέρι
Βλέπεις παίζει να με ξέρει
Περισσότερο από κάποιο που
Υποτίθεται με ξέρει
Δανείστηκα μια ευχή από κάποιο ξένο αστέρι
Σαλπάρω στ' άγνωστο κι έχω δίπλα πολλούς
Άγνωστους άγνωστους άγνωστους περαστικούς
Και μοιράζομαι μαζί τους της
Ζωής μου τους ρυθμούς
Μ' άλλους και τους παλμούς
Γιατί νιώθω σαν αυτούς
Μα, μ' ακούς Πότε δεν μπλέκω μ' αριθμούς
Δικούς μου ή ξένους, σκέψεις ξένες
Ξένος ο νους
Κάποιες στιγμές μοιραζόμαστε οξυγόνο, χρόνο
Χώρο
Μα είμαστε εγωιστές, άπληστοι όπως ληστές
Καθείς τα θέλει για τη πάρτη
Του κι έτσι γεννιέται πρόβλημα
Ένα ξένο μεσημέρι, ξένο απόγευμα
Κατέληξε σε ξένο χάραμα, ξένο πρωί
Και μόλις τέλειωσε
Το 'γραψα σ' ένα ξένο χαρτί