Mc Yinka, ΔΠΘ (Deltapithita) - Στο Προσκεφάλι Σου (Sto Proskefali Sou) στίχοι (lyrics)

Αχ, να γείρω στο προ-
Να γείρω στο προσκέφαλο με κοιτάζουν
Με κοιτάζουν στο δρόμο περίεργα ακόμα
Αγάπη μου δεν ξέρω αν αντέχω αυτό το βλέμμα
Της φοβίας και του χλευασμού
Θέλω να 'μαι αλλού

Είμαι ακόμα σφιγμένος, ακόμα τσιτωμένος
Βλέπω τα στερεότυπα να μου τρώνε το σθένος
Είναι σκλαβιά να είσαι προκατειλημμένος
Μα όταν πάω να τους το
Πω νιώθω ήδη κουρασμένος
Κάποιοι έχουν έμφυτο μένος
Στο πρόσωπο γραμμένο
Περνάς πολλά, ναι, και είσαι συνοφρυωμένος
Μα με φέρνουν σε αμηχανία οι μηχανές
Και όταν δε με κοιτάν στα μάτια
Με κάνουν να νοιώθω ξένος
Στο σπίτι με μάθαν ότι ο σεβασμός
Είναι καλών συναισθημάτων ο αγωγός
Κι έτσι, προσπαθώ σε κάθε μορφή να φέρομαι


Έτσι όπως ακριβώς θέλω να μου φέρονται
Καμιά φορά η γλώσσα των ανθρώπων μοιάζει
Σαν φίδι δηλητηριώδες σε όρθια στάση
Και όταν μιλάνε
Νοιώθεις σαν γεωργός που του καταστράφηκε
Το χωράφι απ' το χαλάζι
Πολλές αντιθέσεις στο καζάνι που βράζει
Τις βλέπουμε κάθε μέρα
Αλλά πλέον δε μας νοιάζει
Πανάκριβα αυτοκίνητα, μαγαζιά με λάμψη
Και δίπλα ένας άστεγος απλά
Θέλει να κουρνιάξει
Το πάθος μας για υλικά αγαθά με ξαφνιάζει
Είναι τόσο δυνατό που μας αλλάζει
Χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους
Και με πειράζει
Καμιά φορά η ενότητα απουσιάζει
Συγγνώμη αν ο λόγος μου σε κουράζει
Αλλά είσαι η μόνη που την ψυχή μου αγαλιάζει
Άσε με να γύρω στο προσκεφάλι σου
(αχ να γύρω στο πρόσ)
Να πάρω δύναμη για τη νέα μέρα που χαράζει
(να γύρω στο πρόσκέφαλο)

Να γει- (άσε με να γείρω)
Να γείρω (στο προσκεφάλι σου)
Αχ, να γείρω στο προσ- (στο προσκεφάλι σου)

Είναι πολλά αυτά που τρέχουνε
Γύρω και μέσα μου, δε μ' αφήνουν ούτε λεπτό
Τα πιο όμορφα απ' τα πιο απλά να σκεφτώ
Σε τι ν' αρκεστώ
Και στην τελική ποιος νοιάζεται
Τι είν' αρεστό
Κάνω πάντα αυτό που πιο πολύ αγαπώ
Και είναι φορές που μοιάζει περιττό ό
Τι κι αν σου πω κάπου εκεί προτιμώ να σιωπώ
Και ξέρεις, εγώ, εδώ, στον
Κόσμο να χωρέσω προσπαθώ
Στα πόδια μου να σταθώ
Και έχω μάθει πια το δρόμο, με ξέρεις
Δε θα χαθώ κρατάς μυστικό
Παλεύω κάθε μέρα αλώβητος να βγω
Προσπαθώ όσο μπορώ να μην τους μισώ
Με μπερδεύουν
Κι εκεί που πάω να χαρώ τη στιγμή
Τα βρώμικα τους χέρια κλέβουν
Μιλάν πισώπλατα, μ' ανακατεύουν
Μη χαρίσεις ούτε ένα χαμόγελό σου μάτια μου
Ζηλεύουν τουλάχιστον απ' αυτό δε στερεύουν
Έτσι είναι οι άνθρωποι
Θα πατήσουν κεφάλια για να ανέβουν
Κάτι που καλά έχω μάθει έννοια σου
Ξέρω ποια είναι τα ασυγχώρητά μου λάθη
Πληγώνουν την καρδιά μου
Αγκαλιάζοντας σαν αγκάθι τι να σου πω
Μεγαλώνω κι έχω τόσο κουραστεί απ' τα πολλά
Δε θα άλλαζα τίποτα απ' τα παλιά
Απλά κάποια πράγματα θα 'θελα να
'χουν γίνει λίγο διαφορετικά
Απ' το κάποτε που βούτηξα μόνος σε βαθιά νερά
Τώρα αποφάσισα να δω τον κόσμο
Για μας κομμάτια καθαρά τώρα βλέπω
Και τη ζωή που άφησα πίσω μου να φύγει
Να προλάβω τρέχω
Κι έχω μια ευχή κρεμασμένη απ' το άπειρο
Έναν συνάνθρωπο κι ένα λόγο να αντέχω
Να αντέξω
Γιατί δεν υπάρχει πια αγάπη εκεί έξω
Γιατί δεν υπάρχει πια αγάπη εκεί έξω
Γιατί δεν υπάρχει πια αγάπη εκεί έξω

Αχ, να γείρω στο προ- να γύρω στο προσκέφαλο

Δεν αντέχω πια, αυτή η πόλη με πνίγει
Πληγές δεν επουλώνονται ποτέ
Μια ανάμνηση τις ανοίγει
Οι άνθρωποι, με τη σημασία της λέξης
Μείναν λίγοι
Και ο φαύλος κύκλος ποτέ δεν ανοίγει
Το μόνο που 'χει μείνει αληθινό πια
Μέσα μου είναι κάτι στίχοι
Κι ένα μονοπάτι που βαδίζω
Χέρι με χέρι μαζί σου
Κι είναι φορές που παίρνω δύναμη
Απ' τη δύναμη σου
Μυρίζει γιασεμί η ψύχη σου κι
Αφήνω τον οπλισμό μου
Να διαβώ πεζός την όασή σου
Ξημέρωσε μ' αυτά και μ' αυτά, πίστεψε με
Θα 'θελα όσο τίποτα να μείνω
Μα ξέρεις πρέπει να φύγω για δουλειά
Εσύ κοιμήσου
Κι άσε με να γύρω για λίγο στο προσκεφάλι σου
Να σου χαρίσω μια γλυκιά αγκαλιά
(μια γλυκιά αγκαλιά)

Αχ, να γείρω στο
(άσε με να γύρω στο) προ- (ναι
Άσε με να γείρω
Στο προσκεφάλι σου, άσε με να γείρω)
Αχ, να γύρω στο προ- να γύρω στο προσκέφαλο
Να γεί- να γεί-
Να γείρω (αχ, να γείρω στο προ)