Pit10, Edis, Da Poet - Birden Şarkı sözleri (lyrics)
Edis [Edis Görgülü] London, England, U.K./Istanbul, Türkiye 🇬🇧 🇹🇷
Da Poet [Ozan Erdoğan] İstanbul, Türkiye 🇹🇷
Tüm şarkı sözlerini görüntüle Pit10
Tüm şarkı sözlerini görüntüle Edis
Tüm şarkı sözlerini görüntüle Da Poet
[Pit10, Edis, Da Poet - Birden Şarkı sözleri lyrics]
Ben cehenneme bırakılan ölü rüyaların sahibi
Düşmanlıkla beslenen gezegene aitim
Mutluluk katliydi faili kendi katlimin
Dilinize yapışan tüm lakırtılar zahiri (yeah)
Elinden kayıp giden yılları düşün
Düştüğü yerde çocukluğun, düştüğü yerde hüzün
Şimdi zamanın durduğu yerde gözüm
Bir damla kahkaha biraz gözyaşı hayatın özü
Belki çoktan durdu zaman belki ortasındayım
Belki bitti artık hayat belki en başındayım
Bilmem, neyin kavgasında bu telaşın ortasında
Şakağımdaki tabancanın namlusundayım
Dün bildiğimi bugün çoktan unuttum, somurttum
Kendimden vazgeçip de sonsuzluğa tutundum
Koştukça yoruldum çünkü toplumda sorunlu
Zihnimdeki tümcelerim özgürlüğe tutuklu
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Çabam varoluş, bu dünya fanusum
Artık yollar eskisinden bile daha uzun
Gördüğüm her kâbusumda umutlarımın taarruzu
Düşmek emeklerken, çabanın makbuzu
Durma, yak mumu! Kaybım var kan bulun
Hedeflerim çığ olmak isteyen bir kartopu
Doğmak yeniden, her ölümde kahrolup
Beynimin şirketinde sorunlarım kadrolu
(kadrolu) tek başıma değilim ama yalnızım
İzliyorum zamanın kayıplarla raksını
Gördüm ansızın
Sen burada kendini ne kadar yüksek
Pazarlıyorsan o kadar pahalısın!
Düşündüğümden beri bozuldu ezberim
Bilmediğimi gördüğünde çekinmeden ez beni
Varsa bildiklerim, indir tüm setleri
Bana kulak ver ki, sana ses vereyim!
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Ölü umutlar doğuran annelerin
Gözlerinde telaş
Dünya diken gibi batar doğmaksa ilk savaş
Bazen gök kubbeye hapsolmak zor
Gerçeklerle çelişip de kendi kendinle dalaş
Bilmem, bitince son ümit de
Sönünce son ateş de
Nereye gider insan? Batınca son güneş de
Bitince son nefes de, elde kalan hiç
Bir tutam gülümsemenin dahi kıymetini bil
Dere yoksa paçaları sıvamaya gerek kalmaz
Paçaları sıvayana kadar dere kalmaz
Pişmanlık: Aynı hataları gene yapmak
Beni yıkan düşmek değil, yere çarpmak
Her diyalogda canlı kinayeler vardı
Kaybeden bugün, yarın bir daha dener şansı
Farklı kalemlerle aynı hikayeler yazılırken
Aynı kalemle farklı hikayeler yazdım
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Düşmanlıkla beslenen gezegene aitim
Mutluluk katliydi faili kendi katlimin
Dilinize yapışan tüm lakırtılar zahiri (yeah)
Elinden kayıp giden yılları düşün
Düştüğü yerde çocukluğun, düştüğü yerde hüzün
Şimdi zamanın durduğu yerde gözüm
Bir damla kahkaha biraz gözyaşı hayatın özü
Belki çoktan durdu zaman belki ortasındayım
Belki bitti artık hayat belki en başındayım
Bilmem, neyin kavgasında bu telaşın ortasında
Şakağımdaki tabancanın namlusundayım
Dün bildiğimi bugün çoktan unuttum, somurttum
Kendimden vazgeçip de sonsuzluğa tutundum
Koştukça yoruldum çünkü toplumda sorunlu
Zihnimdeki tümcelerim özgürlüğe tutuklu
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Çabam varoluş, bu dünya fanusum
Artık yollar eskisinden bile daha uzun
Gördüğüm her kâbusumda umutlarımın taarruzu
Düşmek emeklerken, çabanın makbuzu
Durma, yak mumu! Kaybım var kan bulun
Hedeflerim çığ olmak isteyen bir kartopu
Doğmak yeniden, her ölümde kahrolup
Beynimin şirketinde sorunlarım kadrolu
(kadrolu) tek başıma değilim ama yalnızım
İzliyorum zamanın kayıplarla raksını
Gördüm ansızın
Sen burada kendini ne kadar yüksek
Pazarlıyorsan o kadar pahalısın!
Düşündüğümden beri bozuldu ezberim
Bilmediğimi gördüğünde çekinmeden ez beni
Varsa bildiklerim, indir tüm setleri
Bana kulak ver ki, sana ses vereyim!
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Ölü umutlar doğuran annelerin
Gözlerinde telaş
Dünya diken gibi batar doğmaksa ilk savaş
Bazen gök kubbeye hapsolmak zor
Gerçeklerle çelişip de kendi kendinle dalaş
Bilmem, bitince son ümit de
Sönünce son ateş de
Nereye gider insan? Batınca son güneş de
Bitince son nefes de, elde kalan hiç
Bir tutam gülümsemenin dahi kıymetini bil
Dere yoksa paçaları sıvamaya gerek kalmaz
Paçaları sıvayana kadar dere kalmaz
Pişmanlık: Aynı hataları gene yapmak
Beni yıkan düşmek değil, yere çarpmak
Her diyalogda canlı kinayeler vardı
Kaybeden bugün, yarın bir daha dener şansı
Farklı kalemlerle aynı hikayeler yazılırken
Aynı kalemle farklı hikayeler yazdım
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem ne kadar özgürüm
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem ne kadar özgürüm