Redd - Onlar Bile Üzülürler Şarkı sözleri (lyrics)
[Redd - Onlar Bile Üzülürler Şarkı sözleri lyrics]
Rengarenk bir bataklığın içinde
Batışını izlerken hayatımın
Gecenin sessizliğine direniyorum
İçimdeki yalnızlığın gürültüsüyle
Adı geçen geçmeyen insanlar
İsmini unuttuklarım beni affetsinler
Parçalanmış dudaklar, kırdığım kalpler
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
La la lal la la lal la
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçе kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içinde
Hеpimizi avutan bir şeyler var
İçimizde yaralar kafamızda dumanlar
Yazdığım şarkılar, bozduğum bedenler
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
La la lal la la lal la
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçe kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içinde
Batışını izlerken hayatımın
Gecenin sessizliğine direniyorum
İçimdeki yalnızlığın gürültüsüyle
Adı geçen geçmeyen insanlar
İsmini unuttuklarım beni affetsinler
Parçalanmış dudaklar, kırdığım kalpler
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
La la lal la la lal la
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçе kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içinde
Hеpimizi avutan bir şeyler var
İçimizde yaralar kafamızda dumanlar
Yazdığım şarkılar, bozduğum bedenler
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
La la lal la la lal la
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçe kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içinde