Vale - Susmayı Öğrendim Şarkı sözleri (lyrics)
[Vale - Susmayı Öğrendim Şarkı sözleri lyrics]
Acımaz mı canım?
Ben bildiğini sanıyorum ve
Hatalarımı sayıyorum
Çeyrek asırlık zamandır sinirlerimi sınıyorum
Bi' mahkemem var
Asık yüzüm hasımlarımı kınıyorum
Haziran ortasında gülüp kurbanlarımı
Yakıyorum
Sende yan, yan, yan
Ne biçimdir yanmak bu ateşte boğulmak
Sularda durulmak
Hiç koşmadan yorulmak, bir tenhaya sığınmak
Ve ertesinde kış bulutlar ortasında soyunmak
Hayatı anlatırdı vicdan kumlar
Ortasında hicran
Çöllerinde karmaşam var aklı fikri kargaşamsa
Kollarımda elvedalar göçtüm bende
Bir diyardan
Şimdi yanımda yalnızlık var
Gözlerime dokundukça
Güneş yıpranıyor kirpiklerim
Başlangıcı unuttukça son mu
Bulur gördüklerim?
Bildiklerine sığınır insan kibir
Hain bir gemi
Metanetim ağır, hakkımda bilmediklerinde var
''Bende yok'' desemde her hâlimden belli
Faydası yok çaresi yok, yol ver gideyim
Ne sanır kendini alem?
Bilmem
Utanır'sam çehreni dön lütfen lütfen
İçime kapanıp, susmayı öğrendim
Konuşmak istediğin bir şey mi var?
Muhakkak öyledir
Bu sessizlik zindanlarında hayat bi'
Çok şey öğretir
Buklelenmiş sırlarım var
Parçalanmış yıllarımda
Ve sustuğum küfürlerimi hayat birine söyletir
Sarılır gözüm yaşına içimdeki mahkuma
Bir sorsan beni içim hâlâ kayıp bir gemi
Dibimde volkanları püskürtüyor saçlarının
Her teli
Yanar canım ateşlerde dört yanımda kalleşler
Ve arkamdaki bu leşlerle ellerimde
Bir neşter ve
Sığındığım gerçek hiçte masum değil
Faciamız büyük sen giderken aklım
Sende kaldı benim
(ver)
Kendine kelimelerimden birini yakıştır ve
Şimdi düşün uğraş
Beni bu saçmalığa alıştır
Kafam, İstanbul sokaklarından daha
Karışıktır benim
Kendine bir sokak bul ve
Uyukla or'da sevgilim
''Bende yok'' desemde her hâlimden belli
Faydası yok çaresi yok, yol ver gideyim
Ne sanır kendini alem?
Bilmem
Utanır'sam çehreni dön lütfen lütfen
İçime kapanıp, susmayı öğrendim
Ben bildiğini sanıyorum ve
Hatalarımı sayıyorum
Çeyrek asırlık zamandır sinirlerimi sınıyorum
Bi' mahkemem var
Asık yüzüm hasımlarımı kınıyorum
Haziran ortasında gülüp kurbanlarımı
Yakıyorum
Sende yan, yan, yan
Ne biçimdir yanmak bu ateşte boğulmak
Sularda durulmak
Hiç koşmadan yorulmak, bir tenhaya sığınmak
Ve ertesinde kış bulutlar ortasında soyunmak
Hayatı anlatırdı vicdan kumlar
Ortasında hicran
Çöllerinde karmaşam var aklı fikri kargaşamsa
Kollarımda elvedalar göçtüm bende
Bir diyardan
Şimdi yanımda yalnızlık var
Gözlerime dokundukça
Güneş yıpranıyor kirpiklerim
Başlangıcı unuttukça son mu
Bulur gördüklerim?
Bildiklerine sığınır insan kibir
Hain bir gemi
Metanetim ağır, hakkımda bilmediklerinde var
''Bende yok'' desemde her hâlimden belli
Faydası yok çaresi yok, yol ver gideyim
Ne sanır kendini alem?
Bilmem
Utanır'sam çehreni dön lütfen lütfen
İçime kapanıp, susmayı öğrendim
Konuşmak istediğin bir şey mi var?
Muhakkak öyledir
Bu sessizlik zindanlarında hayat bi'
Çok şey öğretir
Buklelenmiş sırlarım var
Parçalanmış yıllarımda
Ve sustuğum küfürlerimi hayat birine söyletir
Sarılır gözüm yaşına içimdeki mahkuma
Bir sorsan beni içim hâlâ kayıp bir gemi
Dibimde volkanları püskürtüyor saçlarının
Her teli
Yanar canım ateşlerde dört yanımda kalleşler
Ve arkamdaki bu leşlerle ellerimde
Bir neşter ve
Sığındığım gerçek hiçte masum değil
Faciamız büyük sen giderken aklım
Sende kaldı benim
(ver)
Kendine kelimelerimden birini yakıştır ve
Şimdi düşün uğraş
Beni bu saçmalığa alıştır
Kafam, İstanbul sokaklarından daha
Karışıktır benim
Kendine bir sokak bul ve
Uyukla or'da sevgilim
''Bende yok'' desemde her hâlimden belli
Faydası yok çaresi yok, yol ver gideyim
Ne sanır kendini alem?
Bilmem
Utanır'sam çehreni dön lütfen lütfen
İçime kapanıp, susmayı öğrendim