İmpala - Belki Şarkı sözleri (lyrics)
[İmpala - Belki Şarkı sözleri lyrics]
Boğazım hep kurudur öksürürüm
Genelde gece yolda başım önde yürürüm
Ben insanların yüzünü değil
Gözlerini görürüm ve
Inan istisnasız hepsi kendi güzel renkleriyle
Övünür kimin başardığı elbet günü gelince
Görülür elde ne var ne yok
Harcarım ben zamanımı
Sökülür tüm attığım o dikişler
Ve yaptığım tüm işler
Unutulur mu bilmem vakit geldiğinde ölünür
Bu insanlar neden hep kendisiyle yarışır
Bir gün aynaya yenildiğinde
Neden hepsi şaşırır
Ağlamaklı gözleriyle bakar durur hepsi
Hayatlarına cam kırıklarıyla dolu
Kanayan ayaklarına
Sevincini de kibirini de gördüm
Bir ton dostumun
Artık eski yol değildi o mutlulukla koştuğu
Tek bildiği vakti çalmak oldu
Zaman denen patronun
Ve üstüne sigara dumanı sindi
Hayat denen paltonun
Ben ısrarla yürüdüm hayatı tek başıma yaşadım
Ne yaşadıysam kendi omuzlarımda taşıdım
Sus ve bil ki özgürken
De ayaklarının üstündeydi
Yalansızdı sözcükleri sayfalarım ölmeseydi
Belki iki insan aynı şarkıların içindeydi
Geri bıraktığım ne varsa
Hepsi gece benimleydi
Yalnızlığın hakedeni olmaz ya da anlatmayayım
Son kalan içki param acaba hangi cebimdeydi
Hayat önünü ilikleyemediğin bir ceket
Ve insanların kalbi sanki birer çelik yelek
Kafamda dirilen bir ton
Cesetle gecemi geçiremem
Bana sabretmeyi öğretmeyin aramıyorum sebep
Hayat uykusuzluk hayat para
Yorgunluk ve stres
Hayat küçük mutluluklar hayat
Kalabalık bir kafes
Cevabı olmayan tüm sorularla
Bütünleşir her nefes ve orada son kalan dala
Da tutunabilir mi herkes
Nedense telaş içinde yürür durur bu
Gökyüzünün altında hapsolmuş tüm
Hikayem ve ruhlar
Bense ellerim cebimde ayaklarımla yağmur
Yürür dururum çantama hapsettiğim bir ruhla
Kendinden bahsetmek çaresizlik
Yaptığım tüm şarkılarsa beni
Anlatır çaresizliğin
Boyutu nedir ya da resmini gelip
Biri çizer mi bana
Belki günün birinde kendimden
Özür dilerim ama
O gün bugün değil o gün hiç gelmiycektir
Belki özgür son kalan parasıyla içicektir
Sen ki bilemezsin hayatlarımız aynı
Değil olmadı da
O karakterler şişede durduğu gibi durmadı da
Sanki kimse nasılsın diye sormadı da
Anlatıp da durdu özgür onca sene
Dinledi hiç yılmadı da
Kimseleri kırmadı da bir
Kendi kalbi parçalandı
Hesabını kimselere sormadı da
Genelde gece yolda başım önde yürürüm
Ben insanların yüzünü değil
Gözlerini görürüm ve
Inan istisnasız hepsi kendi güzel renkleriyle
Övünür kimin başardığı elbet günü gelince
Görülür elde ne var ne yok
Harcarım ben zamanımı
Sökülür tüm attığım o dikişler
Ve yaptığım tüm işler
Unutulur mu bilmem vakit geldiğinde ölünür
Bu insanlar neden hep kendisiyle yarışır
Bir gün aynaya yenildiğinde
Neden hepsi şaşırır
Ağlamaklı gözleriyle bakar durur hepsi
Hayatlarına cam kırıklarıyla dolu
Kanayan ayaklarına
Sevincini de kibirini de gördüm
Bir ton dostumun
Artık eski yol değildi o mutlulukla koştuğu
Tek bildiği vakti çalmak oldu
Zaman denen patronun
Ve üstüne sigara dumanı sindi
Hayat denen paltonun
Ben ısrarla yürüdüm hayatı tek başıma yaşadım
Ne yaşadıysam kendi omuzlarımda taşıdım
Sus ve bil ki özgürken
De ayaklarının üstündeydi
Yalansızdı sözcükleri sayfalarım ölmeseydi
Belki iki insan aynı şarkıların içindeydi
Geri bıraktığım ne varsa
Hepsi gece benimleydi
Yalnızlığın hakedeni olmaz ya da anlatmayayım
Son kalan içki param acaba hangi cebimdeydi
Hayat önünü ilikleyemediğin bir ceket
Ve insanların kalbi sanki birer çelik yelek
Kafamda dirilen bir ton
Cesetle gecemi geçiremem
Bana sabretmeyi öğretmeyin aramıyorum sebep
Hayat uykusuzluk hayat para
Yorgunluk ve stres
Hayat küçük mutluluklar hayat
Kalabalık bir kafes
Cevabı olmayan tüm sorularla
Bütünleşir her nefes ve orada son kalan dala
Da tutunabilir mi herkes
Nedense telaş içinde yürür durur bu
Gökyüzünün altında hapsolmuş tüm
Hikayem ve ruhlar
Bense ellerim cebimde ayaklarımla yağmur
Yürür dururum çantama hapsettiğim bir ruhla
Kendinden bahsetmek çaresizlik
Yaptığım tüm şarkılarsa beni
Anlatır çaresizliğin
Boyutu nedir ya da resmini gelip
Biri çizer mi bana
Belki günün birinde kendimden
Özür dilerim ama
O gün bugün değil o gün hiç gelmiycektir
Belki özgür son kalan parasıyla içicektir
Sen ki bilemezsin hayatlarımız aynı
Değil olmadı da
O karakterler şişede durduğu gibi durmadı da
Sanki kimse nasılsın diye sormadı da
Anlatıp da durdu özgür onca sene
Dinledi hiç yılmadı da
Kimseleri kırmadı da bir
Kendi kalbi parçalandı
Hesabını kimselere sormadı da