İmpala - Hatalarım Kendime Şarkı sözleri (lyrics)
[İmpala - Hatalarım Kendime Şarkı sözleri lyrics]
Tadı mı kaçtı şehrin yoksa çok mu içtim?
Gözümün önünü göremem ama
Kapattığımdan değil, bittim
Neye yol açtıysam bunu ben istedim
Kalabalığı gece kendi yalnızlığımda erittim
Her günüm dolu, ayaklarım koşturmaktan yorgun
İçimdeki vicdan öldü çoktan, hakim olan korku
Ne olduysa çabalamaktan çok istemekten oldu
Kendi yolunu çizemeyen yolunu
Başkasında buldu
Gece penceremden sürüklenir yoğun
Sigara dumanı sokak köpekleri sabaha karşı
Omuzlarımda uyanır
Kendi derdime düştüğümdendir
Unuttuk bazı dostları
Kimin aklına gelir yaşamak ha
Böyle leş bi' hayatı?
Peki ya hatalar? Harcamak bazı insanları
Ya da kullanmak bazı maddeleri
Unutmak için tüm kindarları
Acele etmem gerek onlar
Harcıyorken milyarları
Para bedava mutluluk satın alır
Benim kumbaramda kalır
Hatalarım kendime
N’olucaksa olur zaten çaresi yok derdimin
Düşündüğüm zaman zaman durur
Düşündüğüm zaman zarar verir bana belkiler
Kimisi el üstündeydi
Bi' gün rüzgar esti dağıldı
Benim aklım orada kaldı
Gidip karanlıkta bağırdım
Düşündüğüm zaman bütün duyduklarıma sağırdım
Ve büyüdükçe zarar, tütün damarlarıma sığındı
Kendi gençiliğimde kayboldum tüm
Sayfalarıma kazıdığım
Tek bi' sözcük umut oldu, sokaklarda aradığım
Ağzım küfür doldu
Öfkem bütün şehri dar etti bana
Bi’ kendim dost oldum bi'
De zihnimin kitaplığı
Hırs ve de kibir ne farkeder
Içinin her yeri bunla doluysa?
Kendine korkak olursan utanırsın
Sen tekmele insanı zorda bulursan
Yaparım dediğim her şeyi yaptım
Cevabı kovala bi' soruyu bulursan
Hayatım herkese değdi değmesine de çamura
Batarım eğer orada kalırsam, ha?
Şarkı biter, söz biter aylar geçer
Işıklar söner ve de dalamam uykuya
Sigarayı gene kül tablam içer panjuru kapat
Öğlen vakti bi' anda geceye döner
Burası benim çöplüğüm
Ben nasıl istersem işler öyle gider!
Gözümün önünü göremem ama
Kapattığımdan değil, bittim
Neye yol açtıysam bunu ben istedim
Kalabalığı gece kendi yalnızlığımda erittim
Her günüm dolu, ayaklarım koşturmaktan yorgun
İçimdeki vicdan öldü çoktan, hakim olan korku
Ne olduysa çabalamaktan çok istemekten oldu
Kendi yolunu çizemeyen yolunu
Başkasında buldu
Gece penceremden sürüklenir yoğun
Sigara dumanı sokak köpekleri sabaha karşı
Omuzlarımda uyanır
Kendi derdime düştüğümdendir
Unuttuk bazı dostları
Kimin aklına gelir yaşamak ha
Böyle leş bi' hayatı?
Peki ya hatalar? Harcamak bazı insanları
Ya da kullanmak bazı maddeleri
Unutmak için tüm kindarları
Acele etmem gerek onlar
Harcıyorken milyarları
Para bedava mutluluk satın alır
Benim kumbaramda kalır
Hatalarım kendime
N’olucaksa olur zaten çaresi yok derdimin
Düşündüğüm zaman zaman durur
Düşündüğüm zaman zarar verir bana belkiler
Kimisi el üstündeydi
Bi' gün rüzgar esti dağıldı
Benim aklım orada kaldı
Gidip karanlıkta bağırdım
Düşündüğüm zaman bütün duyduklarıma sağırdım
Ve büyüdükçe zarar, tütün damarlarıma sığındı
Kendi gençiliğimde kayboldum tüm
Sayfalarıma kazıdığım
Tek bi' sözcük umut oldu, sokaklarda aradığım
Ağzım küfür doldu
Öfkem bütün şehri dar etti bana
Bi’ kendim dost oldum bi'
De zihnimin kitaplığı
Hırs ve de kibir ne farkeder
Içinin her yeri bunla doluysa?
Kendine korkak olursan utanırsın
Sen tekmele insanı zorda bulursan
Yaparım dediğim her şeyi yaptım
Cevabı kovala bi' soruyu bulursan
Hayatım herkese değdi değmesine de çamura
Batarım eğer orada kalırsam, ha?
Şarkı biter, söz biter aylar geçer
Işıklar söner ve de dalamam uykuya
Sigarayı gene kül tablam içer panjuru kapat
Öğlen vakti bi' anda geceye döner
Burası benim çöplüğüm
Ben nasıl istersem işler öyle gider!