İmpala - İz Şarkı sözleri (lyrics)
[İmpala - İz Şarkı sözleri lyrics]
Bi' senden kaçtım kaçmamışken hiç bi kavgadan
Ateşler ortasında kaldım titremiştim
Korkudan ben
Elime geçen her fırsatta kaçtım aynadan
Kocaman bir ömrü şuursuzca ittim arkadan
Bana müstahak, başıma bela gördüklerim hep
Nedense diken gibi battı
Elime sevdiklerim hep
Her şey yoluna girdi derken
Elime yüzüme bulaştırdım hep
Ve özür dilettirdi resmen hayat sövdüklerime
Bütün tesadüfler hala peşimde
Hayat hala kısa pek de değişmedi
Bi şey anlayacağın yani
Kendi kazdığım kuyulara mı
Düşüp durdum bilmem
Yara almaktan korkmam eğer kaçacaksam gelmem
Daha ne kadar boktan olabilirse boktan
Ben bi ruhu beslemiştim sanki
Var edip de yoktan
Şehri yakar kül ederdim eski Özgür olsam
Kendi derdin olsa üzülürdün
Siktir et kalk yanımdan!
Sırta saplı 5 bıçakla, elimde kör çiçekler
Dilimde söyliceklerim var benden habersizler
Kadavrandan düşen umutlar öldün
Diye bitmicek ki
Kara bulutlar geldi bi' kere
Git desen de gitmicekler
Hep demiştim ben bi
Yolcuyum zamanın ortasında
Elimde çanta biraz özlemekle meşgul Özgür
Dün bi akvaryumda öyle yüzüp
Duran bir balıkken
Bugün çırpınıyorum hayatın oltasında
Bir zamanlar babam gençti yaşadım 25 sene
"Haberin var mı taş duvar
Demir kapı kör pencere"
Dağlarına bahar gelmiş memleketin bence de
Ama hiç bi çiçek açmamış ki
Zaman gelip geçse de
Bir kadının hatırası yarım yamalak artık
Bir kitabı son sayfada bırakmışım kalkıp
Geri dönüp de baksam bile sayfaları yırtık
Yazarı kimdi acaba belli değil
Öyle bakıp kaldık
Yani insanoğlu belirsiz, hesapsız ve kuralsız
Artık eski ben değilim
Bütün caddelerim duraksız
Çıkış yolun yok ki sen
Bi şehir düşün sokaksız
Tüm insanları ölmüş gibi yerde hepsi tabutsuz
Sen bu sahnelere konuksun repliklerin belli
Elli tane ezber yapsan bile olamıycan kendin
Eğer rolüne girdiğin kişiye dönüşmekse derdin
(he) kusura bakma zaten oyun sendin (sen)
Piyano çaldı bir kadın, parmakları olmadan
Bi' buruk tebessümdü bardakları dolduran
Bu hayat fırtınasında evden
Içeri girdi yağmur zaten hep biz olmadık mı
Sence olmayanı olduran
Sen de gel benimle rüzgarları sırtlayıp
Ya da boşver sus
Benimle bildiklerini saklayıp
Ben anlatırım her şeyi gözlerinden anlayıp
Bu ateşten alsınlar beni gökyüzünden atlayıp
Elimde umutlar var her şeyden öteye giderken
Kafamın içinde bulutlarla
Bilemedim oyunun sonucu ne?
Herkesten kaçarken, kaçarken (Of)
Ateşler ortasında kaldım titremiştim
Korkudan ben
Elime geçen her fırsatta kaçtım aynadan
Kocaman bir ömrü şuursuzca ittim arkadan
Bana müstahak, başıma bela gördüklerim hep
Nedense diken gibi battı
Elime sevdiklerim hep
Her şey yoluna girdi derken
Elime yüzüme bulaştırdım hep
Ve özür dilettirdi resmen hayat sövdüklerime
Bütün tesadüfler hala peşimde
Hayat hala kısa pek de değişmedi
Bi şey anlayacağın yani
Kendi kazdığım kuyulara mı
Düşüp durdum bilmem
Yara almaktan korkmam eğer kaçacaksam gelmem
Daha ne kadar boktan olabilirse boktan
Ben bi ruhu beslemiştim sanki
Var edip de yoktan
Şehri yakar kül ederdim eski Özgür olsam
Kendi derdin olsa üzülürdün
Siktir et kalk yanımdan!
Sırta saplı 5 bıçakla, elimde kör çiçekler
Dilimde söyliceklerim var benden habersizler
Kadavrandan düşen umutlar öldün
Diye bitmicek ki
Kara bulutlar geldi bi' kere
Git desen de gitmicekler
Hep demiştim ben bi
Yolcuyum zamanın ortasında
Elimde çanta biraz özlemekle meşgul Özgür
Dün bi akvaryumda öyle yüzüp
Duran bir balıkken
Bugün çırpınıyorum hayatın oltasında
Bir zamanlar babam gençti yaşadım 25 sene
"Haberin var mı taş duvar
Demir kapı kör pencere"
Dağlarına bahar gelmiş memleketin bence de
Ama hiç bi çiçek açmamış ki
Zaman gelip geçse de
Bir kadının hatırası yarım yamalak artık
Bir kitabı son sayfada bırakmışım kalkıp
Geri dönüp de baksam bile sayfaları yırtık
Yazarı kimdi acaba belli değil
Öyle bakıp kaldık
Yani insanoğlu belirsiz, hesapsız ve kuralsız
Artık eski ben değilim
Bütün caddelerim duraksız
Çıkış yolun yok ki sen
Bi şehir düşün sokaksız
Tüm insanları ölmüş gibi yerde hepsi tabutsuz
Sen bu sahnelere konuksun repliklerin belli
Elli tane ezber yapsan bile olamıycan kendin
Eğer rolüne girdiğin kişiye dönüşmekse derdin
(he) kusura bakma zaten oyun sendin (sen)
Piyano çaldı bir kadın, parmakları olmadan
Bi' buruk tebessümdü bardakları dolduran
Bu hayat fırtınasında evden
Içeri girdi yağmur zaten hep biz olmadık mı
Sence olmayanı olduran
Sen de gel benimle rüzgarları sırtlayıp
Ya da boşver sus
Benimle bildiklerini saklayıp
Ben anlatırım her şeyi gözlerinden anlayıp
Bu ateşten alsınlar beni gökyüzünden atlayıp
Elimde umutlar var her şeyden öteye giderken
Kafamın içinde bulutlarla
Bilemedim oyunun sonucu ne?
Herkesten kaçarken, kaçarken (Of)