Diarriktes - Peter Pan στίχοι (lyrics)
[Diarriktes - Peter Pan στίχοι lyrics]
Οχυρωμένος με τετράδια για κάθε ενδεχόμενο
Πάντα πανέτοιμος για κάθε
Μη αναμενόμενο συμβάν
Δεν θέλω πια να ζω με το Αν
Στη χώρα του ποτέ πετάω
Ένας μικρός πίτερ παν, ακούς?
Δεν θέλω μια βόλτα στους ουρανούς
Με αρρωσταίνει η μυρωδιά από κρύψινους θεούς
Θέλω να κυλιστώ στη γη και
Τα φτερά μου να λερώσω
Με ανθρώπους, με χαρές και με καημούς
Δεν θέλω ξένο παραμύθι να πω, μα να το φτιάξω
Την όμορφη μου σκέψη να βρω και να πετάξω
Πείτε στον καπτεν χουκ να’ρθει
Μαζί δεν πειράζει μακάρι τα όπλα των δικών
Μου εχθρών να’τανε γάντζοι
Καράβια πειρατών, φουρτούνες
Κανόνια και ύφαλοι
Θα’ταν ειλικρινά τόσο εύκολοι αντίπαλοι
Μα βλέπεις αυτοί που πολεμώ δεν χάνουν ώρα
Τη σκέψη μας να χτυπούν από παντού
(είναι αόρατοι)
Δεν μας παρακολουθούνε με κυάλια
Τους παρακολουθούμε εμείς απο μόνοι
Μας στα κανάλια και το κόλπο
Δεν ήταν να μας κάνουν να τους βλέπουμε
Μα να πιστέψουμε πως από
Μόνοι μας το θέλουμε, γιαυτό
Ψάχνω μια μικρή λευκή νεράιδα
Να με πιάσει απ’το χέρι και
Πετώντας να με πάει δα-
-νείζοντας μου λίγη αστερόσκονη μαγική
Να της χαρίσω λίγη ακόμα μουσική, γιατί
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν
Τη γνώρισαν ποτέ
Κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν τη γνώρισαν
Ποτέ κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Με φαντασία επάνω σε καράβια ανεβαίνω
Για ανταρσία, δεν έχω λόγο να περιμένω
Κι αμα το τρένο το χάσω θά’ναι μόνο στα λόγια
Γιατί στον κόσμο μου δεν υπάρχουν ρολόγια
Δεν υπάρχουνε ενήλικες, μονάχα παιδιά
Κι έτσι ξέρω πως τα λόγια
Τους βγαίνουν απ’την καρδιά
Και πετούν στον ουρανό
Με γιγάντιους καταπέλτες
Μακρυά από καιροσκόπους κι από ψεύτες
Παντού χρώματα, στου παραμυθιού την ουτοπία
Όχι πτώματα και βομβαρδισμένα τοπία
Θα’θελα τόσο όλου του κόσμου τα παιδιά
Στη χώρα μου να τα φέρω για να τα σώσω
Από χώρες τριτοκοσμικές κι εμπόλεμες ζώνες
Απο καυτά καλοκαίρια και παγωμένους χειμώνες
Από κατ’εξακολούθιση βιασμένες συγγένειες
Κακοποιήσεις και διαλυμένες οικογένειες
Από τα μέρη που τα σύνορα
Κάναν παιδάκια σαν εμάς
Να μεγαλώσουνε πιο γρήγορα
Αύριο, σήμερα και χθες
Σε θάλασσες δεν ονειρεύονται
Μάχες με πειρατές
Γι’αυτό και πια δεν έχω λόγο κανένα
Το παραμύθι να τελειώσω με λόγια ευτυχισμένα
Μα θα το κάνω αφού πρωτύτερα
Μάθω πως θα ζήσουμε καλά όμως αυτοί καλύτερα
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν
Τη γνώρισαν ποτέ
Κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν τη γνώρισαν
Ποτέ κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Πάντα πανέτοιμος για κάθε
Μη αναμενόμενο συμβάν
Δεν θέλω πια να ζω με το Αν
Στη χώρα του ποτέ πετάω
Ένας μικρός πίτερ παν, ακούς?
Δεν θέλω μια βόλτα στους ουρανούς
Με αρρωσταίνει η μυρωδιά από κρύψινους θεούς
Θέλω να κυλιστώ στη γη και
Τα φτερά μου να λερώσω
Με ανθρώπους, με χαρές και με καημούς
Δεν θέλω ξένο παραμύθι να πω, μα να το φτιάξω
Την όμορφη μου σκέψη να βρω και να πετάξω
Πείτε στον καπτεν χουκ να’ρθει
Μαζί δεν πειράζει μακάρι τα όπλα των δικών
Μου εχθρών να’τανε γάντζοι
Καράβια πειρατών, φουρτούνες
Κανόνια και ύφαλοι
Θα’ταν ειλικρινά τόσο εύκολοι αντίπαλοι
Μα βλέπεις αυτοί που πολεμώ δεν χάνουν ώρα
Τη σκέψη μας να χτυπούν από παντού
(είναι αόρατοι)
Δεν μας παρακολουθούνε με κυάλια
Τους παρακολουθούμε εμείς απο μόνοι
Μας στα κανάλια και το κόλπο
Δεν ήταν να μας κάνουν να τους βλέπουμε
Μα να πιστέψουμε πως από
Μόνοι μας το θέλουμε, γιαυτό
Ψάχνω μια μικρή λευκή νεράιδα
Να με πιάσει απ’το χέρι και
Πετώντας να με πάει δα-
-νείζοντας μου λίγη αστερόσκονη μαγική
Να της χαρίσω λίγη ακόμα μουσική, γιατί
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν
Τη γνώρισαν ποτέ
Κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν τη γνώρισαν
Ποτέ κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Με φαντασία επάνω σε καράβια ανεβαίνω
Για ανταρσία, δεν έχω λόγο να περιμένω
Κι αμα το τρένο το χάσω θά’ναι μόνο στα λόγια
Γιατί στον κόσμο μου δεν υπάρχουν ρολόγια
Δεν υπάρχουνε ενήλικες, μονάχα παιδιά
Κι έτσι ξέρω πως τα λόγια
Τους βγαίνουν απ’την καρδιά
Και πετούν στον ουρανό
Με γιγάντιους καταπέλτες
Μακρυά από καιροσκόπους κι από ψεύτες
Παντού χρώματα, στου παραμυθιού την ουτοπία
Όχι πτώματα και βομβαρδισμένα τοπία
Θα’θελα τόσο όλου του κόσμου τα παιδιά
Στη χώρα μου να τα φέρω για να τα σώσω
Από χώρες τριτοκοσμικές κι εμπόλεμες ζώνες
Απο καυτά καλοκαίρια και παγωμένους χειμώνες
Από κατ’εξακολούθιση βιασμένες συγγένειες
Κακοποιήσεις και διαλυμένες οικογένειες
Από τα μέρη που τα σύνορα
Κάναν παιδάκια σαν εμάς
Να μεγαλώσουνε πιο γρήγορα
Αύριο, σήμερα και χθες
Σε θάλασσες δεν ονειρεύονται
Μάχες με πειρατές
Γι’αυτό και πια δεν έχω λόγο κανένα
Το παραμύθι να τελειώσω με λόγια ευτυχισμένα
Μα θα το κάνω αφού πρωτύτερα
Μάθω πως θα ζήσουμε καλά όμως αυτοί καλύτερα
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν
Τη γνώρισαν ποτέ
Κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ
Πίσω στη χώρα του ποτέ δεν επιστρέφω ποτέ
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν τη γνώρισαν
Ποτέ κι αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω ποτέ
Μέχρι να γίνει δεν σταματάω ποτέ